[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W jednym z japońskich klasztorów (Sumadera119 w okolicyKōbe120) przetrwała po dziś dzień nietypowa tabliczka, którejautorstwo tradycja przypisuje Yoshitsunemu121, bohaterowinaszych legend arturiańskich.To wiadomość wywieszona dla116 Hōjō Tokiyori (jap.: 北条時頼 ; 1227–1263) — piąty shikken (jap.: 執権 , „ten, który trzyma władzę”, oficjalny tytuł regenta, który de facto sprawował władzę zamiast sioguna), uważany za dobrego administratora.Istnieje wiele legend mówiących o tym, że podróżował incognito po całej Japoni , doglądając i poprawiając warunki życia poddanych.117 Hārūn al-Rashīd (zwany Hārūn Sprawiedliwy, arab.: هارون الرشيد; 763–809) — piąty i najbardziej znany kalifz dynasti Abbasydów, ojciec kalifów: al-Māmūna (arab.: ابوجعفرعبدالله المأمون) i al-Amīna (arab.: أبو عبد الله محمد بن هارون الأمين).Jedenz najwybitniejszych władców muzułmańskich, mecenas nauki i sztuki.W Europie zyskałpopularność jako bohater „Księgi tysiąca i jednej nocy”.118 Najprawdopodobniej (dynastia Tang miała również cesarzy: Jingzonga, Taizonga, Xu-ānzonga, Zhaozonga i Zhongzonga) mowa o cesarzu Tangu Xuanzongu (chiń.: 唐玄宗lub imię prywatne: Li Longji, chiń.: 李隆基 ; 685–762) — cesarz Chin, panujący w latach 712–756.Był założycielem cesarskiej szkoły muzyki, tańca i aktorstwa zwanej: „Ogród Grusz”, lub Lìyuán (chiń.trad.: 梨園 ; upr.chiń.: 梨园 ) — być może pierwszej tego ty-pu na świecie.W histori Chin był to okres rozkwitu kultury i jednocześnie ruiny państwa w sferze polityczno-gospodarczej.119 Świątynia Sumadera (jap.: 須磨寺 ).120 Kōbe (jap.: Kōbe-shi, 神戸 市 ) — miasto w Japoni , położone na wyspie Honsiu.121 Yoshitsune Minamoto (jap.: 源義経 ; 1159–1189) — generał japońskiego rodu Minamoto.W wojnie Gempei (jap.: 源平合戦 ) dołączył do brata, którego wcześniej nie spotkałi pokonał tam, a potem zabił swojego kuzyna, Yoshinakę.Został pokonany w bitwie nad rzeką Koromo i zmuszony do popełnienia seppuku wraz z żoną i córką.Rozdział 6 – Kwiaty63ochrony pewnej wspaniałej śliwy, interesująca nas ze względuna jej ponury humor rodem z czasów wojen.Inskrypcjęrozpoczyna opis piękna kwiatów w rozkwicie, a kończy groźba:„Ktokolwiek zetnie choćby gałązkę tego drzewa, zapłaci zanią własnym palcem”.Gdyby tak można było dziś wprowadzićtakie prawa przeciwko tym, którzy bezmyślnie niszczą kwiatyi dzieła sztuk!Można jednak podejrzewać, że nawet hodowla kwiatóww doniczkach podszyta jest egoizmem.Po co zabierać kwiatyz ich domów i kazać im kwitnąć w obcym otoczeniu? Czy tonie to samo, co kazać ptakom śpiewać i rozmnażać sięw zamkniętych klatkach? Kto wie, czy orchidei nie dławisztucznie stworzone ciepło waszych szklarni i czy nie czująbeznadziejnej tęsknoty za własnym południowym niebem?Doskonały miłośnik kwiatów to ten, kto odwiedza je w ichnaturalnych ostojach, jak Tao Yuanming122 (wszystkointeresowało chińskich poetów i filozofów!), który siedziałprzed połamanym ogrodzeniem z bambusa i rozmawiał z dzikąchryzantemą, lub Lin Hejing123, zatracający się w tajemniczymzapachu, gdy błąkał się w półmroku wśród kwitnących śliweknad Jeziorem Zachodnim.Mówi się, że Mu Wang124 spał nałodzi, aby jego sny mogły mieszać się ze snami lotosu.Natchniona tym samym duchem cesarzowa Kōken125, jednaz najbardziej znanych władczyń okresu Nara, śpiewała: „Jeślicię zerwę, o kwiecie, ma ręka cię obrazi! Poświęcam ciebie,122 Tao Qian (chiń.upr.: 陶潜 , pinyin: Tao Qian, Wade-Giles: T'ao Ch'ien, znany lepiej ja-ko: Tao Yuanming, chiń.: 陶渊明 ; 365–427) — poeta chiński.Był prekursorem utworów opisujących wiejskie życie i pracę na roli.Wywarł duży wpływ na poezję dynasti Tang.Pozostawił po sobie także kilka krótkich utworów prozaicznych o tematyce filozoficznej.123 Pu Lin (chiń.: 林逋 ; zwany także: chiń.: 林和靖 , Lin Hejing; ok.967–1128) — uczony i poeta z czasów Północnej Dynastia Song.Był samotnikiem, nie miał żony i dzieci.Zajmował się sadzeniem śliwki i karmiem żurawi.Dlatego mówiono, że śliwa to jego żona a żuraw, to jego syn.Jego miłości: śliwki, chryzantemy, żurawie i lotos, są często przedstawione w chińskich sztukach i są znane jako „Cztery miłości” (chiń.: 四爱 ).124 Najprawdopodobniej mowa o Królu Mu (chiń.: 周 穆王 , pinyin: Zhōu Mù Wáng) z Dynasti Zhou (chiń.: 周 , pinyin: zhōu, pol.: czou; dynastia rządząca Chinami w latach od ok.1045 do 256 r.p.n.e.) — Mu Wang był piątym jej władcą.W chińskim micie król Mu, marzy o byciu nieśmiertelnym bogiem.64Kakuzō Okakura – Księga herbatyrosnącego wśród łąk, buddom przeszłości, teraźniejszości,przyszłości.”Nie bądźmy jednak zbyt sentymentalni.Bądźmy za to mniejoddani rozkoszom, a za to wspanialsi.Laozi powiedział: „Nieboi ziemia są bezlitosne”.Kōbō-Daishi126 rzekł:Płyń, płyń, płyń, płyń,nurt życia wiedzie wciąż naprzód.Giń, giń, giń, giń,śmierć przychodzi po wszystkich.Gdzie nie spojrzeć — zniszczenie.Zniszczenie w górzei w dole, przed nami i za nami.Zmiana jest jedyną Wiecznością— czemu nie witać Śmierci tak jak Życia? Dopełniają sięnawzajem, są Nocą i Dniem Brahmy127.W rozpadzie tego, costare kryje się możliwość odrodzenia.Czciliśmy Śmierć,wytrwałą boginię litości, pod wieloma różnymi imionami.Jestcieniem Tego, Co Wszystko Pożera, którego w ogniu czciligheburowie.Jest lodowato surową czystością duszy miecza,której po dziś dzień japoński shintoizm składa pokłon.Mistyczny ogień spala naszą słabość, święty miecz przecina125 Cesarzowa Shōtoku (jap.: 称徳天皇 , Shōtoku tennō, znana także jako: jap.: Kōken, 孝謙 天 皇 ; 718–770) — dwukrotna cesarzowa-władczyni Japoni.Urodziła się jakoksiężniczka Abe, córka cesarza Shōmu.Po raz pierwszy tron cesarski objęła po jego abdykacji w 749 r.jako cesarzowa Kōken.Uleczona przez mnicha buddyjskiego Dōkyōz nieznanej choroby, została mniszką, nie zrezygnowała jednak z aspiracji do władzy.W 762 r.przejęła ster rządów.Jej romans z mnichem Dōkyō nabrał charaktru skandalu gdy Dōkyō zażądał dla siebie pozycji cesarza.Gdy zmarła na ospę, mnich Dōkyō zostałskazany na banicję i sam zmarł dwa lata później.126 Kūkai (jap.: 空海 , Kūkai, znany również pod pośmiertnym imieniem: jap
[ Pobierz całość w formacie PDF ]