Minier Bernard Kršg

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Odbył wirtualną podróż po urzędach skarbowych i przejrzałkatalogi opieki społecznej, próbując odtworzyć zawodową drogę Elmaza jeżeli Albańczyk kiedykolwiek wykonywał legalny zawód.Przejrzał rejestrdowodów rejestracyjnych i praw jazdy w Prefekturze Policji,zrekonstruował przebieg jego małżeństwa na podstawie stanu cywilnego(niewiarygodne: Elvis był żonaty od roku 2001 do 2002, ale jegomałżeństwo przetrwało tylko osiem miesięcy!) i sprawdził, czy żyje jakieśjego potomstwo (nikogo takiego nie było, przynajmniej oficjalnie).Skontaktował się także z Funduszem Zasiłków Rodzinnych i skierowałzapytanie do Ministerstwa Obrony, aby uzyskać informację oewentualnym przebiegu jego służby wojskowej.Wynik: Esp�randieu miał przed sobą materiał bogaty, ale niespójny.Najgorsze z możliwych rozwiązań.Westchnął.Gdyby powiedzieć, że wolałby być gdzie indziej, byłby toeufemizm.Odtwarzanie przebiegu życia Elvisa Konstandina Elmaza byłozajęciem beznadziejnym i skrajnie nieprzyjemnym.Elvis miał niemaldoskonały profil recydywisty regularnie przechodzącego od pobytów wwięzieniu do pobytów na wolności i z powrotem.Lista jego wyrokówukazywała osobowość skłonną do przemocy i zdecydowanie odpychającą.Handel, pobicia, kradzieże, napaści seksualne na młode kobiety,pozbawienie wolności, a także, dla dopełnienia obrazu, gwałt we własnymmiejscu zamieszkania.Jak mówiła Samira to cud, że nikogo nie zabił.Należało do tego dodać organizowanie walk psów, jeśli wziąć pod uwagęznaleziska dokonane w jego leśnej posiadłości.W zakładzie karnym wSeysses kilkakrotnie przebywał w karcerze.Podczas przerw międzywyrokami był kierownikiem sex-shopu w Tuluzie przy rue Denfert-Rochereau, bramkarzem w znajdującym się kilkaset metrów dalejprywatnym klubie przy rue Maynard, kelnerem w kawiarni-restauracjiprzy rue Bayard dwieście metrów stamtąd, odwiedzającym prawiewszystkie podejrzane miejsca dzielnicy.Esp�randieu nie znalazł żadnegośladu aktywności zawodowej, ale zaintrygował go pewien szczegół:oficjalnie kariera Elvisa zaczęła się wraz z jego pierwszym wyrokiem,kiedy miał dwadzieścia dwa lata.Do tamtego czasu był na tyle sprytny, żeudawało mu się uniknąć odpowiedzialności policjant nie wierzył, żebyczłowiek z takim CV był wcześniej przykładnym obywatelem.W geścierozpaczy otworzył ostatni dokument i przebiegał wzrokiem jego strony zprzesadną nadzieją, że coś w tej pisaninie wreszcie przykuje jego uwagę.A to nawet ciekawe, pomyślał, czytając ostatnią kartkę.Poczułcharakterystyczne świerzbienie.Podniósł słuchawkę, by zadzwonić do Martina.Na stronie, którą miałprzed oczami, widniała nazwa Marsac.Co w tym jednak dziwnego, skoroElvis dorastał w okolicy? Przed rozpoczęciem swojej mrocznej karieryElvis Konstandin Elmaz był opiekunem w gimnazjum w Marsac.35SZCZURYServaz jechał wśród wzgórz.Sygnały zbliżającej się burzy były corazliczniejsze: pejzaż zmienił kolor, był teraz szary i metaliczny, niebopociemniało, a wśród skłębionych na horyzoncie chmur policjantdostrzegał dalekie błyskawice bez grzmotów.Zatrzymał się na chwilę wtrawie na poboczu drogi, w samym sercu gęstego lasu, by przygotować siępsychicznie.Oparty o karoserię, spokojnie palił papierosa, przypatrującsię długiej prostej linii schodzącej zboczem naprzeciwko, która następniewspinała się w jego stronę przecinką biegnącą przez środek lasu.Obserwował muchy i muszki, które zdawały się ulegać powszechnejekscytacji.W oddali usłyszał nerwowe szczekanie psów.Dłonią przegnałgza rozdrażnionego panującą duchotą.Następnie znowu ruszył w drogę.Wciągu pięciu minut nie minął go ani jeden samochód.Serce Servaza biłociężko, kiedy wysiadł z jeepa na końcu alei, na skraju polany.Od czasu,kiedy psiarnię opróżniono z jej mieszkańców, panowała tu cisza.Starał sięnie myśleć o tej zbiorowej eutanazji.Pod burzowym niebem polanawydawała się jeszcze bardziej ponura.Wszedł na werandę po skrzypiącychschodach, uniósł taśmę, którą żandarmeria odgrodziła miejsce zdarzenia iwytrychem otworzył drzwi.W środku rozejrzał się dokoła i włożyłrękawiczki.Funkcjonariusze wydziału kryminalnego zajrzeli w każdy kąt,ale nie szukali niczego konkretnego.Czyżby coś pominęli? Servaz patrzyłna panujący we wnętrzu chaos.Meble, podłoga, aneks kuchenny, brudnenaczynia w zlewie, opakowania po pizzy i hamburgerach, pełnepopielniczki i puste butelki po piwie: wszystko znajdowało się w takimstanie, w jakim było na początku, jednak obecnie pokryte było proszkamimineralnymi i organicznymi w różnych kolorach.Zastanawiał się, kto toposprząta.Przez otwarte drzwi jego uszu dobiegł huk grzmotu i Servazusłyszał szelest liści na zewnątrz.Powoli zaczął przeszukanie.Zwiatło wpadające przez okna miałobarwę gipsowej szarości i policjant miał wrażenie, jakby znajdował się nadnie oceanu.Zaświecił latarkę.Rundka po parterze zajęła mu dobrą godzinę.W pokoju, podobniejak w salonie, panował odpychający bałagan.Na niepościelonym łóżkuponiewierała się skotłowana brudna bielizna i pudełka po grach wideo.Wpowietrzu unosił się ten sam lekki zapach marihuany i woń rozkładu.Wszędzie kłębiły się muchy podniecone zbliżającą się burzą.Servazprzeszukał też łazienkę, nie zauważył w niej jednak niczego szczególnegopoza jednorazowymi maszynkami do golenia, których ostrza były pełnezarostu, brudną rękawiczką, ogryzkiem szarego mydła, szczoteczką dozębów z zaschniętą pastą i apteczką świadczącą o uzależnieniu jejwłaściciela od wszelkiego rodzaju leków.Wnętrze kabiny prysznicowej byłozielone od pleśni.W muszli klozetowej w kałuży moczu pływał papiertoaletowy: najwyrazniej Elvis rzadko używał spłuczki.Servaz wrócił dowąskiego korytarzyka prowadzącego do połączonej z salonem kuchni.Zauważył klapę nad głową.Przyniósł krzesło, wszedł na nie i złapał zauchwyt.Klapa się otworzyła i oczom policjanta ukazała się metalowadrabina.Rozsunął ją.Strych był nisko sklepiony: by tam wejść, Servaz musiał się pochylić.Przez lukarnę ze szklanych płytek wpadało skąpe światło.Elvis zgromadziłtam odpady z wielu lat egzystencji: komputery i drukarki, ubraniafilcujące się na wieszakach umieszczonych na metalowych rusztowaniach,kartony, pudełka, segregatory, zepsute odkurzacze, rolki tapet, konsole dogier, wideokasety z filmami porno.Na zakurzonych deskach Servazzauważył wiele ścieżek wydeptanych przez szczury czy myszy.Szczury,podobnie jak mrówki, to zwierzęta funkcjonujące zgodnie z pewną rutyną:mają tendencję do poruszania się zawsze tymi samymi trasami, naktórych zostawiają ślady łapek, mocz i odchody [ Pobierz całość w formacie PDF ]

ebook; download; pobieranie; pdf; do ÂściÂągnięcia

Menu