[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wszystkie swe starania zwraca ku temu, by zaspokoić upodobanie Boże i oddać Mujakąś przysługę za to, co od Niego otrzymała, choćby ją to wiele miało kosztować.Powtarzaw duszy i w sercu: O Boże mój i Panie! wielu idzie do Ciebie szukać w Tobie swej pociechy iswego zadowolenia i pragnie raczej tego, byś im udzielał łask i darów, niż tego, by Ciebiezadowolić i sprawić Ci przyjemność.Niewielu jest takich, którzy by umieli o sobiezapomnieć.Nie w tym jest zło, Boże mój, że nie pragniemy nowych wciąż Twoich łask, ale wtym, że już otrzymanych nie używamy dla Twej służby, co by Cię skłoniło do ustawicznegoich udzielania. Wzniosły jest ten stopień miłości.Dusza przejęta prawdziwą miłością szuka tu ustawicznieBoga i pragnie cierpieć dla Niego.Toteż zazwyczaj Jego Majestat często daje jej odczućwiele radości i pociechy, nawiedzając ją w duchu słodko i rozkosznie.Taka jest bowiemmiłość Słowa Wcielonego, że nie może patrzeć na cierpienie miłującej Go duszy, by jej nieulżyć.Wyraził to Chrystus przez Jeremiasza w tych słowach: Wspomniałem na cię, litującsię młodości twojej i miłości.gdy chodziłaś za mną na puszczy (2, 2).W sensie duchowymwskazują te słowa na owo wewnętrzne uwolnienie się duszy od wszystkich stworzeń i na jejodwrócenie się od wszystkiego.Ten czwarty stopień miłości tak rozpłomienia duszę iwznieca w niej takie pragnienie Boga, iż podnosi ją na piąty stopień, o którym zaraz będziemowa.5.Piąty stopień miłości polega na tym, że dusza gwałtownie pragnie i łaknie Boga.Gwałtowność miłości duszy, będącej na tym stopniu, która pragnie objąć Umiłowanego izłączyć się z Nim, jest tak wielka, że wszelka zwłoka, choćby najmniejsza, wydaje się jej zbytdługa, bolesna i dręcząca.Mniema, że już znajduje swego Umiłowanego, a gdy jej pragnieniezostaje zawiedzione (co często bywa), omdlewa w tym pragnieniu.Mówi bowiem psalmista otym stopniu miłości: Pożąda i tęskni dusza moja do przedsieni Pańskich (Ps 83, 2).Na tymstopniu miłości dusza musi albo ujrzeć tego, którego miłuje, albo umrzeć.Tak też Rachel podwpływem wielkiego pragnienia potomstwa mówiła do Jakuba, swego małżonka: Daj midzieci, inaczej umrę (Rdz 30, l).Cierpią tu dusze głód i jak głodne psy okrążają i otaczają miasto Boże (Ps 58, 7).I w tymgłodzie miłości dusza zostaje nasycona miłością.Odpowiednio bowiem do głodu przychodzijego zaspokojenie.Tym sposobem dusza może się wznieść na szósty stopień sprawiający wniej te skutki, o których będziemy dalej mówili.Rozdział 20[Przedstawienie pozostałych pięciu stopni].1.Szósty stopień miłości tych schodów polega na tym, że dusza swobodnie wzlata ku Bogu, ipo wielokroć Go dotyka bez omdlenia, biegnąc drogą nadziei.Miłość bowiem do tego stopniają tu umocniła, że swobodna podnosi się wzwyż.O tym stopniu miłości [mówi równieżprorok Izajasz]: A którzy mają nadzieję w Panu, odmienia się, wezmą pióra jak orły: polecą,a nie utrudzą się (40, 31), jak to czyniły na stopniu piątym.Do tego stopnia odnoszą sięrównież następujące słowa psalmu: Jak tęskni jeleń do zródeł wód, tak tęskni dusza moja doCiebie, Boże (Ps 41, 2).Jeleń bowiem, odczuwając pragnienie, szybko biegnie do zródeł.Przyczyną owej chyżości miłosnej, jaką dusza odczuwa na tym stopniu, jest to, że miłośćrozlała się już w niej i że dusza jest już niemal całkowicie oczyszczona.Wskazują na torównież słowa psalmu: Sine iniquitate cucurri; Bez nieprawości biegłem (58, 5).Podobniemówi inny psalm: Bieżałem drogą przykazań Twoich, gdyś rozszerzył serce moje (118, 32).Z tego szóstego stopnia dusza wkrótce wchodzi na siódmy stopień. 2.Siódmy stopień miłości tych schodów obdarza duszę niezwykłą śmiałością.Miłość jej niekieruje się tu rozsądkiem, by oczekiwać, ani jakąś radą, by się zatrzymać.Nie może też jejwstrzymać onieśmielenie, gdyż łaski, jakie Bóg daje duszy, wzniecają w niej pełną zapałuśmiałość.Ten stan wyraża Apostoł, gdy mówi: Miłość wszystkiemu wierzy, we wszystkimpokłada nadzieję, wszystko wytrzyma ( l Kor 13, 7).Na tym stopniu miłości był Mojżesz,gdy prosił Boga, aby przebaczył ludowi winę, albo, jeśli nie uczyni tego, wymazał go z ksiąg,które sam napisał (Wj 32, 31-32).Dusze, przejęte tą miłością, wszystko osiągają u Boga przez żarliwą modlitwę.Toteż mówiDawid: Rozkoszuj się w Panu, a da ci, czego pożąda twe serce (Ps 36, 4).Na tym stopniumiłości ośmiela się oblubienica prosić: Osculetur me osculo oris sui\ Niech mię pocałujepocałunkiem ust swoich (Pnp l, l).Zanim dusza wejdzie na ten stopień, nie może sięposuwać do takiej śmiałości, chyba że odczuje wewnętrzną łaskę skłonionego ku niejkrólewskiego berła (Est 8, 4).Inaczej bowiem mogłaby spaść z tych stopni, na które jużweszła.Dusza powinna zatem zawsze postępować tutaj z pokorą.Dzięki tej odwadze ipomocy, jaką Bóg obdarza duszę będącą na tym stopniu, by ją ośmielić i uczynićniepowstrzymaną w miłości ku Niemu, wstępuje dusza na ósmy stopień, by jak najprędzejdosięgnąć Umiłowanego i z Nim się złączyć.3.�smy stopień miłości polega na tym, że dusza chwyta i obejmuje Umiłowanego niepuszczając Go, według tego, co mówi oblubienica: Znalazłam Tego, którego miłuje duszamoja.Pojmałam Go i nie puszczę (Pnp 3, 4).Na tym stopniu zjednoczenia dusza zaspokajaswe pragnienia, lecz jeszcze nie na stałe.Raz bowiem przychodzi nasycenie, to znówprzemija, gdyby bowiem trwało stale, dusza osiągnęłaby już w tym życiu pewien stopieńchwały wiecznej.Zatem tylko na krótkie chwile utrzymuje się dusza w tym stanie.ProrokDaniel za to, że był mężem pragnień , otrzymał rozkaz od Boga, by pozostał na tym stopniu: Danielu, mężu pożądania., stań na nogach twoich (Dn 10, 11).Z tego stopnia wchodzi sięna dziewiąty, będący stopniem doskonałych, jak to zaraz wyjaśnimy.4.Dziewiąty stopień miłości słodko rozpala duszę.Na ten stopień wchodzą już duszedoskonale płonące w Bogu słodką miłością.Tę pełną słodyczy i rozkoszy miłość sprawia wnich Duch Zwięty ze względu na zjednoczenie z Bogiem, jakie już mają.Mówi bowiem św.Grzegorz o Apostołach, że gdy Duch Zwięty zstąpił na nich widzialnie, płonęli wewnętrznąsłodką miłością (20).Trudno więc znalezć słowa, aby wyrazić dobra i bogactwa Boże, jakimi dusza raduje się natym stopniu.Choćby się o nich napisało wiele książek, zostałoby jeszcze wiele dopowiedzenia.Dlatego też, a także i z tego powodu, że jeszcze pózniej będę o tym mówił (21) ,tutaj już więcej nie piszę, zaznaczam jedynie, że z tego stopnia wstępuje dusza na dziesiąty,ostatni stopień tych schodów miłości, będący już niejako nie z tej ziemi.5.Dziesiąty, czyli ostatni stopień tych ukrytych schodów polega na tym, że dusza całkowicieupodabnia się do Boga, a to dzięki jasnemu widzeniu Boga.Udziela się jej ono bezpośrednio,gdy przyszedłszy w tym życiu na dziesiąty stopień miłości wychodzi z ciała.I te, nielicznejednak dusze, które są ostatecznie oczyszczone przez ową miłość, nie przechodzą przez czyściec.Mówi bowiem św.Mateusz: Beati mundo corde, quoniam ipsi Deum videbunt; Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą (Mt 5, 8).To jasnewidzenie, jak powiedzieliśmy, jest przyczyną całkowitego upodobnienia się duszy do Boga,jak to mówi św.Jan: Wiemy, że gdy się okaże, będziemy podobni do Niego (1 J 3, 2)
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
