[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Christopherze powiedział, a po twarzy przemknął mu uśmiech, chociażw głosie dało się usłyszeć pewien żal. Miałem nadzieję, że już nikt nie zwróci się domnie tym nazwiskiem. Do tej pory znaliśmy go jako Roberta Moore a wyjaśnił Jeremiah Jones. Odwrócił się do swoich ludzi. Gdy Kyle opowiedział o Christopherze, Bob wziąłmnie na bok i zdradził swoją prawdziwą tożsamość.Potwierdził też, że opracowałtechnologię, o której była mowa.Dobrze, że powiedział, bo muszę szczerze przyznać,że ciężko mi było uwierzyć w to, co opowiadał mój syn.Umówiliśmy się z Bobem, żebędzie się trzymał z tyłu, aby Christopher go nie rozpoznał. Uśmiechnął się krzywo. Od początku miałem przeczucie, że to spotkanie nie jest przypadkowe. Bob powiedział z wyrzutem białowłosy mężczyzna. Dlaczego nam niepowiedziałeś, że jesteś lekarzem? Nie wiedziałem, że potrzebujemy neurochirurga wymamrotał doktor Connery.Neal, kiedy coś mi dolega, to idę z tym do ciebie, prawda? Spojrzał sceptycznie naChristophera. Jednak muszę przyznać, że w ogóle się ciebie tutaj nie spodziewałem.Zanim chłopak zdołał cokolwiek powiedzieć, odezwał się Jones: Bob, on potrzebuje twojej pomocy.Ma w głowie chip, którego chce się pozbyć. Ach tak, ten chip. Doktor Connery zmrużył oczy. Czyli to cholerne łączeLinusa, prawda? Coś w tym stylu.Christopher wyjaśnił mu, jakie rozmiary ma urządzenie, że jest przymocowane donerwu węchowego i wyposażone w samoaktywujące się biołącza, które mogąsamodzielnie nawiązywać łączność z włóknami nerwowymi.Doktor Connery potrząsnął głową. Christopherze! Sądziłem, że będziesz miał więcej rozumu.Usunięcie czegośtakiego nie byłoby proste nawet w doskonale wyposażonej sali operacyjnej.A tychcesz, żebym to zrobił tutaj, w najgłębszej dziczy? Czy ty wiesz, jaka to w tychwarunkach byłaby niebezpieczna operacja?Christopher poczuł, jak coś wzbiera mu w podbrzuszu.Strach. Jeszcze bardziej niebezpieczne byłoby pozostawienie tego wewnątrz mnie.A przeprowadzenie takiego zabiegu gdzie indziej jest po prostu niemożliwe. Co to znaczy? Czy Upgraderzy stali się już tacy silni? Kontrolują prawie wszystko.Doktor Connery ciężko oparł się o drzewo po drugiej stronie ogniska, naprzeciwkoChristophera. Opowiedz mi o wszystkim polecił. Poznałem tylko sam początek, a i on byłwystarczająco zły.Muszę wiedzieć, czy to przebiegło tak, jak się obawiałem.Chłopak miał wrażenie, że wokół zgęstniały ciemności.Jak gdyby w jednej chwilinoc zmieniła się w loch, w którym ich wszystkich zamknięto.Spojrzał w ziemię, pokręcił głową. Nie powiedział. Nie tak.Wokół zapadła taka cisza, że wręcz dałoby się nią udławić.Christopher uniósł wzrok, spojrzał na mężczyznę. Jest znacznie gorzej wyszeptał. KOHERENCJA38 | Ojciec Christophera i on sam mieli niewiele czasu, aby zastanawiać sięnad zniknięciem doktora Connery ego, bo niedługo potem zmarła babcia chłopca.Zmarła dlatego, że była ociemniała.Inaczej zobaczyłaby poręcz przy schodach.Niespadłaby z nich.Nie doznałaby wielokrotnych złamań, po których już nie przyszła dosiebie.Natychmiast trafiła do szpitala, gdzie ją zoperowano, potem jednak dostaławysokiej gorączki.Jedno złożyło się z drugim i dwa tygodnie po wypadku już nieżyła. Przecież mieliśmy jej zbudować oczy powiedział dziadek Christophera podczaspogrzebu, przygnieciony zgryzotą i samotnością.Matka Christophera, jeszcze lecąc do Frankfurtu, martwiła się, co teraz stanie sięz jej ojcem, samotnym w wielkim domu.Jego pobladła twarz, puste spojrzenie,sylwetka przykurczona wcale nie pomniejszyły jej trosk.Ojciec kategorycznie odmówił przeprowadzki.Nawet nie chciał słyszeć o domuspokojnej starości. Mieszkałem tutaj z Ruth przez całe życie.Dlaczego mam umrzeć gdzieś indziej?Matka Christophera dobrze wiedziała, że nie przekona ojca.Wykonała kilkatelefonów i załatwiła mu pomoc domową i dostawy posiłków, by codziennie zjadł cościepłego.Heinz Raumeister nigdy nie nauczył się gotować. Gdybyśmy zbudowali jej oczy& znowu zaczął dziadek, kiedy żegnali się nalotnisku. Nie mogliśmy zbudować wyjaśniał tata. Nie dotarliśmy tak daleko.Gdybyśmy dotarli, i tak jeszcze byśmy tego nie potrafili.Wszystko jest bardziejskomplikowane, niż sądziliśmy.Dziadek ze smutkiem pokiwał głową. Ona też by tego nie chciała powiedział. Wiem.To tylko& nie dokończyłzdania.Wrócili do domu.Mama kupiła bilet abonamentowy i dwa razy w miesiącu latałado Frankfurtu.Tatę przydzielono do innego projektu, który wydawał się dosyć nudny.Chodziło o przystosowanie oprogramowania londyńskiego szpitala do rejestracjidanych pacjentów.Już od roku pracowało nad tym trzech ludzi z firmy.Tata dołączyłjako czwarty.Christopher ciągle myślał o srebrnym medaliku na łańcuszku podarowanym muprzez babcię niedługo po tym, jak ociemniała. Należał jeszcze do mojej babci powiedziała wtedy. Będzie cię ochraniał natwoich wszystkich drogach. Christopher przyglądał się wizerunkowi z medalika: mężczyznie z kijempodróżnym, przeprawiającemu się przez strumień, i nie rozumiał, jak coś takiegomoże działać.Schował więc medalik do szuflady w nocnym stoliku, potem o nimzapomniał.Teraz przyszło mu do głowy, że odkładając go, ściągnął na babcię nieszczęście.Kiedy już wrócili do Anglii, wyjął medalik z solennym postanowieniem, że od terazbędzie go nosił codziennie.Powiedział sobie, że to tylko tak na pamiątkę po niej.Pózniej wrócił do szkoły, gdzie jak zwykle się nudził.Od czasu do czasu szukał w Internecie śladów Linusa.Niewiele zdołał odnalezć.Upgraderzy tworzyli zamknięte, dziwaczne środowisko żyjące w ukryciu.Na ichślady natykał się jedynie z rzadka na jakichś egzotycznych serwerach albo w sieciachpeer-to-peer, które najczęściej znikały niedługo po wykryciu przez Christophera.Były to zaszyfrowane części dziwacznych programów, prawie niezrozumiałewiadomości, pozostałości wykasowanych plików z jakimiś złowieszczymi obrazamii tym podobne.Miał jedynie pewność co do tego, że na całym świecie w USA,w Japonii, Rosji, Australii, Malezji mieszkają ludzie łączący swoje mózgiz maszynami.Działali na własną rękę poza uniwersytetami i ośrodkami badawczymi,używając powszechnie dostępnych narzędzi
[ Pobierz całość w formacie PDF ]