(32) Miernicki Sebastian Pan Samochodzik i ... Skrytka Tryzuba

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Znowu przyspieszyłem.Przeciskaliśmy się pomiędzy skalnymi przeszkodami.Idąc wstronę przełęczy Orłowicza i szczytu Smerka mieliśmy po lewej stronie kilkunastometrowejwysokości przepaść, a z prawej rumowiska głazów.Spojrzałem na szkice z notatnika Hnata ,potem na mapę Bieszczad i skręciłem w prawo.Znalazłem szczelinę pomiędzy skałkami i tamulokowaliśmy się.Czekaliśmy dwadzieścia minut.- Pan Samochodzik już tu gdzieś się włóczy, ciekawe tylko, czemu go jeszcze niespotkaliśmy - usłyszeliśmy głos Batury.- Pewnie znalezli już wejście do jaskini - wysapała blondynka.- To niemożliwe, żeby tak szybko doszedł na Hnatowe Berdo, bo wyszliśmy zaledwiekilka minut po nich - powiedział Batura.- Najgorsze, że mam dziś wieczorem umówionespotkanie.- Przecież oni zaraz dojdą do jaskini - wyszeptał Kobyłka.- Skąd wiesz, gdzie ona jest? - zapytałem.- No, oni tam idą.- Idą tam, gdzie nic nie ma - sucho stwierdziłem.Poprowadziłem Kobyłkę w dół północnego stoku.- Jaskinia Dobosza , jak przeczytałem w książce z bieszczadzkimi legendamiautorstwa Andrzeja Potockiego, znajduje się tuż pod szczytem połoniny Wetlińskiej -wyjaśniłem Kobyłce.- Dobosz był zbójem z południowych Karpat, który przeniósł się wBieszczady, żeby odpocząć.Tu na połoninie skrył się w jaskini.Na Hnatowym Berdzie ukryłpodobno skarb, jeden z wielu.- To oni jednak dobrze idą - jęknął Kobyłka.- Koło jaskini biło zródełko, a takowe znajduje się trochę dalej.Chodz, musimyominąć Baturę i jego towarzyszkę.Dwie godziny szliśmy po zielonym zboczu.W oddali, na zachodzie, widzieliśmyszczyt Hnatowego Berda i dwie maleńkie postacie.My kierowaliśmy na Przełęcz Orłowicza.Droga prowadziła wąską ścieżką nad przepaścią z lewej i gęstymi zaroślami karłowatych,wysmaganych przez wiatr drzew.- W tym lasku musi być ta jaskinia - stwierdziłem patrząc na szkic.ROZDZIAA DWUNASTYBATURA UMAWIA SI NA CARYCSKIEJ " W JASKINI " WALDEKSZUKA SKARBU I ODDAJE MI MAP " ULEWA NAD SOLINK "DZIEJE BIESZCZAD " DLACZEGO ZGINA GENERAA KAROLZWIERCZEWSKI " ZNIKNICIE PLECAK�W " NOCNE SPOTKANIEZ LEZNIKIEMBiały skierował wzrok na rzekę i rzucił do wody papierosy, a potem zapalniczkę.- Precz z nałogiem - mruknął i pobiegł za kolegami.Batura stanął na miejscu, gdzie niedawno dyskutowali chłopcy.Po chwili z lasu podrugiej stronie wyszedł mężczyzna, szczupły, nieogolony, w brudnych spodniach i starejwojskowej kurtce.Podszedł do Batury.- Przysłał cię Ekonomik? - upewnił się.- Tak - odpowiedział Batura.- Przyjechałeś w sprawie wycieczki czy tranzytu?- Szukam pewnego człowieka - zaczął Batura.- Takiego, który zna te góry jak własnąkieszeń, a przede wszystkim wie, co tu się działo po wojnie.Dobrze zapłacę - widziałem, jakBatura wyjął z kieszeni portfel i dał jakiś banknot człowiekowi z gór.- Pojutrze Jasik przyprowadza wycieczkę.- w tym momencie jakiś samochódprzejechał przez most i przez chwilę nic nie słyszałem.Batura i mężczyzna pożegnali się.- Będę czekał na Caryńskiej! - zawołał Batura.Skręciliśmy w lasek.Schyleni prawie do ziemi przeciskaliśmy się pod mocarnymikonarami drzew.Nagle idący dwa metry ode mnie Kobyłka zniknął mi z oczu, jakby zapadłsię pod ziemię.Niestety, tak było w rzeczywistości.Chłopak zniknął w otworze o wymiarachokoło półtora metra na osiemdziesiąt centymetrów.Zaświeciłem do środka latarką.Kobyłkaspoczywał na pryzmie ziemi i zeschłych liści i patrzył oniemiały do góry.Zajrzałem w głąbjaskini.Było to pomieszczenie o nieregularnym kształcie z przejściami w dwóchprzeciwległych końcach.W plecaku miałem kilkunastometrowej długości odcinki linywspinaczkowej.Jeden z końców liny przywiązałem do solidnie wyglądającego pnia drzewa, a drugiwrzuciłem do jaskini.Zszedłem do Alfreda.Promienie naszych latarek błądziły po ścianach jaskini.Widniały tam napisy stare inowe.Ze starszych zauważyłem słupek dat, dni i miesięcy z lat 1943-1947.- Myśli pan.? - w głosie Kobyłki wyczuwałem nadzieję.- Chyba to tu.- A jeżeli chodzi o Hnatowe Berdo, przecież wędrujemy kierując się wskazówkamiczłonka UPA o pseudonimie Hnat.Może to nie przypadek.- Pożyjemy, zobaczymy - powiedziałem wymijająco.Zanurzyłem się w czeluść jednego z przejść.Zwiatło latarki ledwo rozjaśniało mrok [ Pobierz całość w formacie PDF ]

ebook; download; pobieranie; pdf; do ÂściÂągnięcia

Menu