[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Tak od rana, panie Brzozowski? - zapytał, stawiając przed nim szklaneczkę z koniakiem i drugą, większą, z colą do popicia.- Dla kogo rano, dla kogo wieczór - mruknął.Nie wziął szklanek do stolika, przesunął się tylko o kilka kroków i usiadł na jednym ze stokerów.Jednym haustem obniżył poziom w szklaneczce o dobry centymetr i przez chwilę siedział w milczeniu, rozkoszując się rozlewającym po wnętrznościach płomieniem.- A wie pan - podniósł wzrok na Styperka, który nie wrócił dotąd na swoje miejsce, wyraźnie na coś czekając.- Coś zjem.Mogą być parówki.Ale nie z ketchupem, z chrzanem.Styperek zniknął na zapleczu, mrucząc coś, czego Brzozowski nie dosłyszał.Odprężył się; ogarnęła go fala zmęczenia i senności.Na ekranie telewizyjnym prezes Siciński udzielał pospiesznego wywiadu w drodze na trybunę, eksponując do kamery swą bujną, kruczoczarną czuprynę, władczo wysuniętą dolną szczękę i porastający ją jednodniowy zarost; słowem, swoje zasadnicze atrybuty, które zjednywały mu serca kobiet.— Ja to w sumie im się tak nie dziwię — odezwał się Styperek, podążając oczami za spojrzeniem Brzozowskiego.- Da się z takich pieniędzy żyć? Za cholerę się nie da.To co mają robić?- Pieprzyć ich, mogli się uczyć.Oj, panie Styperek, o polityce to my sobie dziś nie pogadamy.Potąd mam Gwarancji Społecznych i innych takich.- A co się właściwie dzieje z tym pańskim kolegą? -zainteresował się Styperek.- No, wie pan, z tym takim szlachciurą?Trafność tego określenia zmusiła Brzozowskiego do uśmiechu.Wszyscy kataryniarze musieli podgalać sobie wysoko karki; wymagała tego przylga biołącza, mocowana u zbiegu potylicy z szyją.Część, tak jak Brzozowski, strzygła się po prostu na krótkiego jeża.Robert powetował sobie te wymuszone postrzyżyny, zapuszczając spadający na oczy czub, niczym łaszczowy osełedec.Powinien sobie jeszcze do tego zafundować podwinięte wąsy.Chyba nawet próbował, ale nie zyskało to aprobaty jego żony.- Poszedł na prywatną robotę.Pewnie za nami nie tęskni.- Szkoda.Ten to zawsze miał coś do powiedzenia.Styperek postał chwilę, potem znikł za kotarą z drewnianych koralików, a Brzozowskiemu przypomniała się jedna z tych niezliczonych rozmów z Robertem, tu, w tej piwnicy, przy stoliku pod wnęką, sięgającą ku malutkiemu, wysokiemu okienku.·Za ujętymi w stylizowaną oprawę szybami była wtedy noc, pamiętał, więc musieli rozmawiać po zejściu z wachty i na pewno w tym nerwowym dla Roberta okresie, kiedy już było wiadomo, że w Pałacu wiele się pozmienia.Pamiętał, że był wściekły, Robert swoim wyskokiem psuł mu wszystkie plany.Był wściekły i starał się tego po sobie nie dać poznać.- Robisz cholerny błąd - tłumaczył najspokojniej jak umiał.- Z katolickimi patriotami nie ma się co wiązać.Ten układ jest stabilny na wiele lat: liberałowie z socjaldemokratami przeplatają się u władzy, a twoi schodzą do roli partii protestu.Będą etatową opozycją, mogącą dojść do władzy tylko na prowincji, akurat na tyle, aby jej czołowi krzykacze też ubabrali się w różnych smrodach.Ale rosnąć się przy nich nie da.- To nie są żadni “moi" - zaprotestował Robert.- Nic nie rozumiesz.- To ty nie rozumiesz! - przerwał mu.- Nie rozumiesz, po co zrobiliśmy z ciebie kataryniarza.Faceci, dla których pracowałeś, przerżnęli, więc ty się dla lojalności też wycofasz.Co to za myślenie? Po co przyszedłeś do Kancelarii? Manifestować lojalność?- Wiesz, po co.- No, powiedz.Chyba, że się tego wstydzisz? Dobierał słowa zbyt starannie, by nie było tak w istocie.- Po prostu, wyobraź sobie, myślałem, że.Że zrobię tu coś pożytecznego.Pożytecznego dla kraju.To wszystko.— Bardzo dobrze.Jeżeli chcesz coś zrobić, a jeszcze pożytecznego, to nie ma lepszej drogi, niż być kataryniarzem.Myślisz, że tylko tutaj się tak podejmuje decyzje? W sto osób, jedna ważniejsza od drugiej, i żadna nie ma o sprawie bladego pojęcia? Tak jest wszędzie, na całym świecie - w bankach, koncernach, w instytucjach międzynarodowych.To jest zmiana cywilizacyjna.Nawet gdyby ludzie na najwyższych stanowiskach byli mądrzy, szlachetni i pełni dobrych intencji, to każdy z nich ma przed sobą o - pokazał rękami - taką wąziutką działeczkę, i ani w lewo, ani w prawo.Muszą polegać na bazach wiedzy, na systemach eksperckich, na tym, co mogą im dostarczyć tylko systemy komputerowe.To znaczy my.To jest zmiana cywilizacyjna.Świat się zrobił zbyt skomplikowany.Procesy gospodarcze, społeczne, to wszystko, co musi kontrolować władza, stało się już dawno zbyt złożone, aby jakikolwiek polityk czy menadżer mógł kontrolować choć część niezbędnej do podjęcia decyzji wiedzy.Dziś może już tylko podpisywać decyzje podjęte przez ekspertów i coś tam nieistotnego poprawić dla zachowania pozorów.- A ci tutaj nie są mądrzy, szlachetni i pełni dobrych intencji - powiedział nagle smutno Robert, bardziej do siebie samego.- Szczerze mówiąc - westchnął, nie mając pewności, czy Robert w ogóle słyszy, co do niego mówi.- Mogą być nawet ostatnimi kretynami, nie będzie to miało znaczenia.Nie daj się nabrać na potoczne mniemanie, Robert.Jeżeli coś jest dla wszystkich tak oczywiste, że nawet się nad tym nie zastanawiają, to w dziewięciu wypadkach na dziesięć jest to bzdura.Ludzie myślą, że światem rządzą politycy, szefowie ONZ czy Unii, banków, firm.Bo tak było pięćdziesiąt lat temu, dwadzieścia, może jeszcze dziesięć i wszyscy się przyzwyczaili.Ale teraz wszystko się zmienia.Teraz wszystko, co ważne, dzieje się w sieci.Pod naszą ręką.Oni to tylko atrapa.A ty mi mówisz, że wylogowujesz się z roboty, bo ta atrapa się zmienia.To nie jest ważne, rozumiesz? Inni faceci będą dostawać koncesje i kontyngenty, kto inny wpakuje się na stołki, ale to są ich gry, muszą mieć jakieś zajęcie, na sprawy zasadnicze to nie ma wpływu.Robert powoli, z namysłem pokręcił głową.- Wbiłeś sobie do głowy, że odchodzę z Kancelarii, żeby okazać lojalność katolickim patriotom.Nie.Nie dlatego.Znam ich lepiej niż ty, wiem doskonale, że to banda durniów i nieudaczników i nie mam powodu się z nimi wiązać na całe życie.Myślę, że ty jesteś po prostu za młody, żeby to rozumieć.Ja jeszcze pewne rzeczy pamiętam i nie zamierzam pracować dla komunistów, to wszystko.- Daj spokój, stary! Jacy z nich komuniści! To było całe wieki temu, nie wygłupiaj się
[ Pobierz całość w formacie PDF ]