Forbes Colin Stacja nr 5

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Z Camp Century sprowadzono dwie pary sań eskimoskichi zapakowano na nie żywność, świeżo naładowany aparat radiowy nadawczo-od-biorczy, karabiny, amunicję oraz rakiety świetlne Elliotta. A to po co? zapytał Fuller. Na wszelki wypadek.Odpowiedz Beaumonta była ostra i zupełnie niezrozumiała.Anglik graso-wał bez wytchnienia po hangarze, przemykał między soplami lodu zwisającymiz dzwigarów i wtykał nos we wszystko.Sprawdzał, jak przebiega kontrola sikor-skich, pomagał pakować sanie.Bez przerwy zaglądał do pomieszczenia z radio-stacją, dopytując się o prognozy pogody i wiadomości z Waszyngtonu.Wydawa-ło się, że dysponuje nieograniczoną energią, która udzieliła się obsłudze lotniska.Ludzie pracowali dwa razy szybciej niż zwykle.Gdyby pułkownik Papanin mógłbyć świadkiem tych scen, dałyby mu one wiele do myślenia.Jednak Beaumont nigdy nie dopiąłby swego bez pomocy niewysokiego męż-czyzny, Sama Graysona.To właśnie Grayson spędził nerwowe godziny usiłującpołączyć się z Thule, potężną amerykańską bazą lotniczą na brzegu Baffin Bay. Chcę, żebyście wysłali te psy już teraz.Nie macie odpowiedniego samo-lotu? Tylko hercules się nadaje? Właśnie wylatuje do Point Barrow? Więc rusztyłek z tego krzesła i zatrzymaj go! Słuchaj! Jeżeli on wyleci, zadzwonię do Da-wesa i maszyna wróci, ale ty. Psy powinny być tutaj od godziny dudnił Beaumont za jego plecami.Grayson odwrócił się na krześle. Keith, psów nie ma, jak je dostarczą, tobędą.Beaumont skrzywił się ponuro. Potrzebne są na wczoraj.Większość arktycznych zespołów funkcjonuje w ramach jednego z dwóch sys-temów.Zespół brytyjski ma swojego lidera i wszyscy pozostali robią to, co on imkaże.Zespoły innych narodów działają odmiennie: Amerykanie i Norwegowiepracują demokratycznie.Członkowie grupy wymieniają opinie i wspólnie podej-mują decyzje.Trzyosobowa drużyna Beaumonta była jedyną w swoim rodzaju.Jak to sam określił z kwaśnym uśmiechem na twarzy: Robią, co im każę, bowiedzą, że mam rację. Wersja Graysona była nieco inna: W niebezpieczeń-stwie idziemy za Beaumontem, a kłócimy się pózniej. Horst Langer miał na ten49temat jeszcze inne zdanie: Mamy trzech szefów.I to się sprawdza.Nie pytajciemnie, w jaki sposób.Sam Grayson, świetny nawigator, biolog morski i pierwszorzędny strzelec wy-borowy, pochodził z Minneapolis.Zanim wyruszył z Beaumontem i Langerem napamiętną wyprawę na Spitsbergen, pracował dla US Geological Survey i dla La-mont Geological Observatory Uniwersytetu Kolumbijskiego.Stary wyjadacz ark-tycznego chleba przed każdą wyprawą zapewniał swoją żonę: To moja ostatniapróba na lodzie. Na pewno niedługo mi się to znudzi mówił jej przygotowując się donastępnej. Właśnie przyleciały psy poinformował Grayson Beaumonta w dwie go-dziny po swoim ostatnim połączeniu z Thule, Niech lepiej Horst je sprawdzi.Beaumont odwrócił się do trzeciego członka zespołu, który wszedł do niewiel-kiego pokoiku wybranego przez Graysona na ich kwaterę główną. Psy już są.A co to za papier, którym tak złowieszczo powiewasz? Dostaliśmy pilną wiadomość od Dawesa.Mamy być przygotowani do na-tychmiastowego wymarszu.* * *Bezprecedensowy niż wytrącił z równowagi wszystkich ekspertów w dziedzi-nie meteorologii.Rozległy niż, powstały nad północną Grenlandią w końcu lutego1972 roku.�w niż oddziaływał na północną część kontynentu amerykańskiegoi zachodnią Europę, zamieniając lato w marną zimę, wysyłając góry lodowe napołudnie dalej niż kiedykolwiek przedtem.To spowodowało, że nawet wielkieliniowce musiały zmieniać swoje szlaki.I ten właśnie niż przyniósł ze sobą mgłę.Radzieccy meteorolodzy na Nowej Ziemi nie widzieli, jak nadchodziła.Ame-rykański samolot odbywający codzienne loty z Mildenhall we wschodniej Angliina Alaskę przeoczył ją.Prognostycy Stanów Zjednoczonych nie zdołali jej prze-widzieć.Ale już w tym czasie, gdy Beaumont szalał w hangarze na Curtis Field,wielki wał mgły, wysokości pół mili i na wiele mil szeroki, wał marznącej, czarnejmgły ukazał się na pomoc od Target-5 i zaczął dryfować wytrwale na południe.Niedziela, 20 lutegoUmrzeć można tylko raz, ale niekiedy ma się wrażenie, że śmierć przychodzitysiąckrotnie.Lot z Tallina do Leningradu był dla Piotra Gorowa koszmarem.Nikt nie podałmu powodu tej podróży, nikt nie umiał mu powiedzieć, do kogo jest wzywanyw Leningradzie, chociaż od chwili, gdy o pierwszej w nocy zszedł z pokładu Girologa traktowano go jak osobę z królewskiego rodu [ Pobierz całość w formacie PDF ]

ebook; download; pobieranie; pdf; do ÂściÂągnięcia

Menu