[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Prowler jęknął.- Nie chcę, żeby jakieś dowody.wypłynęły.Ani teraz.Ani w przyszłym tygodniu.Nigdy.- W takim razie zrezygnuję ze wzniesienia krzyża w miejscu pozostawienia zwłok.To zwykle kiepski kamuflaż.- Nie jestem w nastroju na twoje żarty.I chyba muszę ci od razu zlecić jeszcze jedno zadanie.To które miało być skoordynowane z twoim.Cel się ukrywa, więc ta nowa robota będzie poza miastem.Zadzwoń do mnie, jak będziesz wolny.- Potrwa parę godzin, zanim tam dojadę i podzielę wszystko na odpowiednio małe kawałki, żeby nakarmić aligatory.Prowler zadrżał na tę myśl, odłożył słuchawkę i powiedział:- Cholera!Dwie minuty później Prowler miał zadzwonić do swojego klienta i przekazać mu złe wieści z Kolorado, kiedy telefon zadzwonił znowu.Tym razem był to Marvin z Waszyngtonu.Prowler nie zgadł, kto dzwoni.- Właśnie miałem telefon od mojego człowieka - powiedział Marvin.-Połowa personelu oszalała.Między centralą a terenem, zwłaszcza Kolorado, krążą e-maile.Zdaje się, że nie mogą jej znaleźć.- Jak to: nie mogą jej znaleźć?- Służba Marszali zgubiła ją.Zeszłej nocy czmychnęła i ukryła się gdzieś.Według mojego informatora złamano zasady bezpieczeństwa, ktoś z WITSEC dowiedział się, gdzie ona mieszka, i to ją wystraszyło.Uciekła.Sprawdzają autobusy i nic, dupa.Mówi, że rzucili wszystkie swoje siły, żeby ją wytropić.- Są pewni, że znikła, a nie.zginęła?- Nie, nie są pewni.To też rozważają.Ale jak na razie brak dowodów.- Zadzwoń, jak ją znajdą.Zwłaszcza jeśli znajdą ciało.- Natychmiast.Prowler?- Tak?- Mówiłem, że mój człowiek jest dobry.Prowler chrząknął i rozłączył się, nie odpowiadając.Prowler opuścił mikrofon w zestawie słuchawkowym, wcisnął numer pagera swojego klienta, zostawił hasło oznaczające krytyczną sytuację i zaczął czekać.Dostał odpowiedź po osiemdziesięciu ośmiu sekundach.- Prowler.- Co się dzieje?- Dzwoni pan z telefonu stacjonarnego czy z komórki?- Z budki.- Mój człowiek w Kolorado to już historia.Status celu jest nieznany.Istnieje niewielka szansa, że robotę odwalił za nas ktoś inny.Co bardziej prawdopodobne, uciekła tym, którzy ją chronili.- A co z Florydą?- Zadania wykonano.- Cholera.Wszystko miało być precyzyjnie zsynchronizowane.Nie wierzę, żeś spartaczył robotę.- Słucham?- Masz wiadomości o jej miejscu pobytu?Prowler zastanawiał się, czyjego rozmówca sili się na sarkazm.- Pracujemy nad tym.Wiemy, co wie Służba Marszali.Szukają jej w całym kraju.Jeśli znajdą ją żywą, natychmiast przystąpimy do działania.W przeciwnym razie nie będziemy się musieli już o nic martwić.- Przystąpicie do działania? Jeśli pierwsi ją znajdą, nie pozwolą jej wyściubić nosa przez wiele tygodni.Może miesięcy, Prowler.Umieszczą ją i dzieciaka w jakiejś kryjówce z całodobową opieką nianiek ze Służby Marszali.Musisz ją znaleźć pierwszy, nie drugi.Kiedy się dowie, co się stało z jej znajomymi, skojarzy fakty i dopiero zacznie śpiewać.Prowler wiedział, że jego rozmówca ma absolutną rację, ale za nic nie chciał mu jej przyznać.Zachował milczenie.Klient ciągnął dalej.- Wiesz, że nie dotrzymałeś naszej umowy.Zgranie w czasie, jak mawiają prawnicy, miało pierwszorzędne znaczenie.- Grozi mi pan, że mi nie zapłaci?- Wręcz przeciwnie.Gdy tylko skończymy tę rozmowę, uiszczam drugą ratę.Chcę tylko, żebyś na nią zarobił.Zostaw mi wiadomość na pagerze, jeśli będziesz miał coś nowego.Prowler organicznie nie znosił, kiedy wydawano mu rozkazy.Czuł, jak napinają mu się ścięgna na szyi.- Zanim pan odłoży słuchawkę, jest jeszcze coś, co mogłoby pana zainteresować.- No, co takiego?- Człowiek, który prawdopodobnie zabił mojego wysłannika w Kolorado.Zdaje się, że wie o panu.- Co?- Zadzwonił do mnie z informacją o fiasku misji w Boulder.A przy okazji, może być pan pewien, że do Kolorado posłałem kogoś solidnego.Wyciągnięcie od niego mojego numeru telefonu wymagało silnej perswazji, zapewniam pana.W każdym razie ten człowiek kazał mi pozdrowić „Mickeya”.Nie podał nazwiska.Ale wspomniał jeszcze coś o pańskich dzieciach.Najwyraźniej znał szczegóły dotyczące ich życia.Ma pan podobno syna w Duke? Studiuje elektrotechnikę czy coś takiego? Ten gość zasugerował, że powinien być pan z niego dumny.Mężczyzna roześmiał się nerwowo.- Ty to wymyślasz, Prowler?- Au contraire.Mam całą rozmowę na dyskietce
[ Pobierz całość w formacie PDF ]