Rodrigues dos Santos Jose Kodeks 632

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Gość znieruchomiał.Uśmiechał się, ale nadal nie rozumiał, wczym leżał dowcip. Nie sądzą panowie?55 To kwestia punktu widzenia odpowiedział Savigliano.Całkiem możliwe, że tak myśli ktoś, kto zna Nowy Jork tylko z kina.Ale proszę pamiętać, że to nie Nowy Jork wygląda jak z filmu, tylkoto, co oglądamy w filmach, wydaje się Nowym Jorkiem wyjaśnił.Capisce?Do gabinetu weszła pani Racca z tacą.Postawiła filiżanki na stoli-ku przed kanapą i napełniła je parującą kawą.Obok, na talerzyku,położyła torebki z cukrem i kilka czekoladowych ciastek, po czymwyszła.Wszyscy trzej popijali swoje cappuccino.Przewodniczącyoparł się o kanapę i odkaszlnął. Tom, pomówmy więc o tym, co pana do nas sprowadza.Spojrzał krótko na swego kolegę. Spodziewam się, że Nel wyjaśnił,czym jest nasza instytucja. Tak, w zarysie. Zwietnie.American History Foundation to niedochodowa or-ganizacja finansowana z funduszy prywatnych.Fundacja powstałatutaj, w Nowym Jorku, w tysiąc dziewięćset pięćdziesiątym ósmymroku, w celu rozwoju badań nad historią kontynentu amerykańskie-go.Ustanowiliśmy stypendium dla studentów ze Stanów Zjednoczo-nych i całego świata, które miało stanowić nagrodę za odważne pro-jekty i studia, odkrywające nieznane fragmenty naszej przeszłości. Chodzi o Columbus Scholarship sprecyzował Moliarti. Właśnie.Ponadto sfinansowaliśmy badania dokonane przezprofesjonalnych archeologów i historyków.Wiele z tych prac docze-kało się publikacji i można je znalezć w dziale literatury o tematyceamerykańskiej w każdej szanującej się księgarni w mieście. Prac o jakim charakterze? chciał się dowiedzieć Tom�s. Wszystkich dotyczących historii kontynentu amerykańskiego poinformował przewodniczący fundacji. Począwszy od dino-zaurów zamieszkujących ten kontynent, poprzez badania nad nativeAmericans, aż do okupacji wskutek kolonizacji europejskiej i ruchówmigracyjnych. Native Americans? Tak! Uśmiechnął się Savigliano. To politycznie poprawnewyrażenie, którego używamy w Ameryce.Odnosi się do ludów za-mieszkujących te tereny, kiedy przybyli tu Europejczycy.56 Ach tak. W takim razie przejdzmy konkretnie do naszego problemu.Przewodniczący przerwał, zastanawiając się, jak zacząć. Jak panwie, w roku tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątym drugim świętowa-liśmy pięćsetną rocznicę odkrycia Ameryki.Obchody były wspaniałei, co mówię z dumą, American History Foundation odegrała w ichorganizacyjnym sukcesie znaczną rolę.Kiedy się zakończyły, zgro-madziliśmy się, by podjąć decyzje co do naszego następnego projek-tu.Pewna data w kalendarzu zwróciła naszą uwagę. Spojrzał zna-cząco na Tomasa. Czy wie pan jaka? Nie. Dwudziesty drugi kwietnia dwutysięcznego roku.Za trzy mie-siące.Profesor obliczał w myślach. Odkrycie Brazylii. Bingo! wykrzyknął Savigliano. Pięćsetlecie odkrycia Bra-zylii. Wypił jeszcze łyk kawy. Więc co zrobiliśmy? Zaprosiliśmynaszych sponsorów na spotkanie i poprosiliśmy o opinie.Wyzwaniepolegało na tym, by określić właściwą datę tego wydarzenia.Wśródobecnych wtedy konsultantów był Nel, który wykładał wcześniej hi-storię na jednym z uniwersytetów brazylijskich i bardzo dobrze znaten kraj.Złożył nam ciekawą propozycję. Spojrzał na Moliartiego. Nel, myślę, że najlepiej będzie, jeśli sam przedstawisz swój po-mysł. Oczywiście, John potwierdził tamten. Generalnie mojaidea opiera się na polemice, która od wieków jest pożywką dla histo-riografii.Czy Pedro Alvares Cabral odkrył Brazylię przypadkiem, czycelowo? Jak zapewne pan wie, historycy podejrzewają, że Portugal-czycy uprzednio wiedzieli o jej istnieniu i że Cabral jedynie zalegali-zował dokonane już wcześniej odkrycie.Zaproponowałem więcexecutive board, aby sfinansować badania, które ostatecznie roz-strzygnęłyby tę kwestię. Board wyraziło zgodę i wprawiono machinę w ruch dodałSavigliano. Zdecydowaliśmy się zatrudnić najznakomitszych spe-cjalistów w tej dziedzinie, ale potrzebowaliśmy osób, które choć zdy-scyplinowane, byłyby otwarte i miałyby odwagę zakwestionować57zakorzenione poglądy.Ludzi, którzy potrafią wykroczyć poza zwycza-jową analizę zródeł i są dostatecznie sprawni intelektualnie, by wy-wnioskować to, czego nie można znalezć w dokumentach czarno nabiałym.To, co pozostało w domyśle. Jak z pewnością panu wiadomo wtrącił Moliarti dokona-no wielu odkryć, których nie ujawniono; istniały informacje uważaneza nienaruszalną tajemnicę państwową. Portugalia była mistrzem sekretu potwierdził Tom�s. Ist-niała tak zwana polityka milczenia. Właśnie zgodził się Nel. Biorąc zatem pod uwagę fakt, żeodkryć dokonywano po kryjomu i utrzymywano je w tajemnicy,trudno wymagać, by historycy zechcieli poszukiwać poza oficjalnymidokumentami.Jeżeli jednak zadaniem oficjalnych dokumentów byłoukrywanie prawdy, a nie ujawnianie jej, nie można odnosić się donich z pełnym zaufaniem.Dlatego zależało nam na badaczach ootwartych umysłach.Noronha skrzywił się w sceptycznym grymasie. Wszystko pięknie, ale nie można oczekiwać, że poważny histo-ryk zdecyduje się, tak ni stąd, ni zowąd, zignorować teksty zródłowe iruszyć tropem przygody.Musi oprzeć swoje poszukiwania na istnie-jących dokumentach, a nie na swobodnych spekulacjach.Nie możnaoczekiwać, że puści wodze fantazji.W przeciwnym razie nie mówimyjuż o historii, lecz o fikcji historycznej, prawda? Z całą pewnością. To oczywiste, że należy przyjrzeć się dokumentom krytycznie ciągnął swój wywód Tom�s. Trzeba rozumieć cel, jaki przyświe-cał tworzeniu manuskryptów, pojąć ich przeznaczenie i ocenić sto-pień wiarygodności.W końcu na tym polega krytyka zródeł.Jednakbadania historyczne muszą opierać się na dokumentach zródłowych,co do tego nie mam żadnych wątpliwości. Ani my pospieszył z wyjaśnieniami Moliarti. Ani my.Z te-go powodu zależało nam na ugruntowanych naukowcach.Ale uważa-liśmy także, że powinny to być osoby zdolne do samodzielnego zrzu-cenia sztywnego gorsetu dokumentów, których celem, w myśl obo-wiązującej w Portugalii w piętnastym wieku polityki milczenia ,58było utajnienie prawdy.Oznacza to, że nasi badacze powinni byćsolidni, ale jednocześnie swobodnie myślący. Chwycił za czekola-dowe ciasteczko i ugryzł je. Board wyznaczyło mi za zadanie zna-lezienie historyków o takim potencjale.Przez kilka miesięcy prowa-dziłem poszukiwania, przeglądałem życiorysy, pytałem, czytałempublikacje, radziłem się przyjaciół.W końcu znalazłem człowiekaodpowiadającego naszym oczekiwaniom.Moliarti zrobił tak długą pauzę, że Tom�s czuł się w obowiązkuzapytać: Kogo? Profesora Martinha Vasconcelosa Toscano z wydziału humani-stycznego Uniwersytetu Klasycznego w Lizbonie.Noronha otworzył szeroko oczy. Profesora Toscano? Ale on. Tak, mój drogi uciął Nelson z poważną miną. Zmarł dwatygodnie temu. To właśnie mi powiedziano.Nawet pojawiła się wzmianka wgazetach.Amerykanin westchnął ciężko. Profesor Toscano zwrócił moją uwagę swoimi innowacyjnymibadaniami nad twórczością Duarte Pacheca Pereiry, a szczególniedotyczącymi jego najbardziej znanego i enigmatycznego dzieła Es-meraldo de Situ Orbis.Czytałem jego prace i byłem pod wrażeniemżywej inteligencji i widocznej umiejętności demaskowania pozorów,podważania ustanowionych prawd [ Pobierz całość w formacie PDF ]

ebook; download; pobieranie; pdf; do ÂściÂągnięcia

Menu