Poe E. A. Opowiesci niesamowite (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Przypuszczam, iż spodziewałeś się jakiegoś pisma między godłem a podpisem. Czegoś podobnego.To pewna, iż nieodparcie przenikało mnie przeczucie jakiegoś zbliżają-cego się, niezmiernego szczęścia.Nie umiem ci powiedzieć, dlaczego.Być może zresztą, iż byłoto raczej pragnienie niż istotna wiara; lecz czybyś uwierzył, że niedorzeczna gadanina Jupitera,jakoby ów żuk był szczerozłoty, oddziałała silnie na moją wyobraznię? A potem to mnóstwoprzypadków i zgodnych okoliczności, czyż nie było naprawdę nadzwyczajne? Czyż nie zdajeszsobie sprawy, jak dalece było to przypadkiem, że wszystko to przydarzyło się właśnie w tym jed-nym dniu całego roku, kiedy było lub mogło być chłodno, by trzeba było zapalić w kominku, i żebez ognia tudzież bez udziału psa właśnie w tej chwili, kiedy wpadł do izby, nigdy nie byłbymdostrzegł trupiej czaszki i co za tym idzie, nigdy nie byłbym posiadł owych skarbów? Mówże dalej! Czekam niecierpliwie. No, dobrze; oczywiście musiało obić ci się o uszy mnóstwo rozpowszechnionych pogłosek tysiące niejasnych wieści, krążących o skarbach, zakopanych gdzieś na wybrzeżu atlantyckim5Aqua regia (tac.) woda królewska6Kid po angielsku: kozlę (przyp.tłum.).42przez Kidda i jego towarzyszy.Te pogłoski musiały jużcić opierać się na rzeczywistości.Istniałyone od tak dawna i powtarzały się tak uporczywie, iż nie mogłem tłumaczyć sobie tego inaczej,jak tylko tą okolicznością, że zakopane skarby wciąż jeszcze spoczywały w ziemi.Gdyby Kiddbył ukrył swe łupy tylko na jakiś czas i pózniej je wydobył, pogłoski te nie docierałyby do nas wbieżącej, nie zmienionej formie.Może zdarzyło ci się zauważyć, że tego rodzaju opowieści mó-wią zawsze o ludziach, którzy szukają skarbów, nigdy zaś o tych, którzy je znajdują.Gdyby kor-sarz był odzyskał swe mienie, sprawa ta byłaby przycichła.Mnie się zdaje, że jakiś wypadek powiedzmy, utrata dokumentu, który wskazywał miejsce, gdzie je ukryto uniemożliwił mu wy-dobycie skarbu.Sądzę również, że o tym wypadku doszły słuchy do jego towarzyszy, którzy wprzeciwnym razie nic w ogóle nie wiedzieliby o zakopanych kosztownościach, i że to oni ponadaremnych, bo pozbawionych wskazówek poszukiwaniach, najpierw skrycie, a potem zupełniejawnie jęli rozpowszechniać wieści, znajdujące się obecnie w obiegu.Czy słyszałeś już kiedy ojakim wielkim skarbie, wykopanym na wybrzeżu? Nie, nigdy. Otóż wiadomo powszechnie, że bogactwa Kidda były ogromne.Dlatego wydawało mi sięrzeczą pewną, iż spoczywają jeszcze w ziemi; i nie zdziwisz się zapewne, gdy ci powiem, że ży-wiłem nadzieję, spotęgowaną niemal do zupełnego przeświadczenia, iż ów w tak osobliwy sposóbznaleziony pergamin zawiera zaginione wskazówki o miejscu, gdzie te bogactwa ukryto. Cóż więc zrobiłeś dalej? Ogrzewałem welin coraz silniej nad ogniem, ale nic nie ukazało się.Pomyślałem sobie za-tem, iż kto wie, czy powłoka brudu nie jest przyczyną tego niepowodzenia; opłukałem więc per-gamin starannie polewając go ciepłą wodą, a potem włożyłem do cynowego rondla, czaszką nadół, i postawiłem rondel na piecu, w którym napaliłem węglem drzewnym.Po kilku minutach,kiedy rondel dobrze się rozgrzał, wyjąłem ów świstek i przekonałem się ku nieopisanej swej ra-dości, że w kilku miejscach wystąpiły na nim plamki, które wydawały mi się znakami, połączo-nymi w rządki.Włożyłem go znów do rondla na parę minut.Po wyjęciu zobaczyłem już wszyst-ko i zaraz ci to pokażę.Po tych słowach Legrand ogrzał na nowo pergamin i podał mi go do obejrzenia.Między trupiączaszką a kozlęciem ujrzałem następujące znaki, nakreślone nieudolnie czerwonym atramentem:53W�ii [ Pobierz całość w formacie PDF ]

ebook; download; pobieranie; pdf; do ÂściÂągnięcia

Menu