[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.xi mendis kovrilojn de sinjorino Moreus kaj laûdis la kna-binojn.xi rigardis la rozkvartalon kaj rakontis pri siaj aven-turoj dum la voja¸o.xi çiam havis aventurojn.Kaj fine ÿi ris-kis supreniri la subtegmentejan ÿtuparon, kiu estis terurekruta kaj mallar¸a, kaj vizitis fraûlinon Marie en ÿia aloçam-bro.Tie ÿi lasis la nigrajn okulojn fulmi sur la solan hometonkaj la melodian voçon karesi ÿiajn orelojn.xi açetis kurtenojn de ÿi.xi ne povis vivi en Borg sen havikurtenojn en skvamtekniko antaû çiuj siaj fenestroj, kaj surçiuj tabloj ÿi devis havi tukojn de fraûlino Marie.Poste ÿi pruntis ÿian gitaron kaj kantis al ÿi pri gajo kajamo.Kaj ÿi rakontis historiojn al ÿi, tiel ke fraûlino Marie tro-vis sin translokita en la mezon de la gaja, mu¸anta mondo.Kaj la rido de la grafino estis tia muziko, ke la frostantaj bir-doj en la rozkvartalo komencis kanti, kiam ili aûdis ¸in, kaj ÿiaviza¸o, kiu apenaû estis bela plu, çar la haûto estis difektitade ÿminko kaj çirkaû la buÿo estis trajtoj de kruda sensa¸uemo, ÿajnis al fraûlino Marie tiel bela, ke ÿi miris, ke la spe-guleto povas lasi ¸ian bildon malaperi, kiam ¸i jam kaptis ¸inper sia brila surfaco.245 GÖSTA BERLINGeLIBROForirante ÿi kisis fraûlinon Marie kaj petis ÿin veni al Borg.La koro de fraûlino Marie estis malplena kiel la nesto de lahirundetoj en la kristnaska tempo.xi estis libera, sed ÿi sopirisal katenoj kiel en sia maljuna¸o liberigita sklavo.Jen ree komenci¸is por fraûlino Marie tempo de mal¸ojokaj ¸ojo, sed ne longa, nur dum ok mallongaj tagoj.La grafino sençese venigis ÿin al Borg.xi ludis komedionpor ÿi kaj rakontis pri siaj svatantoj, kaj fraûlino Marie tielridis kiel neniam antaûe.Ili fari¸is la plej bonaj amikoj.Lagrafino baldaû sciis çion pri la juna orgenkonstruisto kaj laadiaûo.Kaj en la vesperi¸o ÿi igis fraûlinon Marie eksidi surla fenestra tabureto en la blua kabineto.Tiam ÿi metis la gi-tarrubandon çirkaû ÿian kolon kaj igis ÿin kanti amkantojn.Jen la grafino sidis kaj rigardis kiel la seka, maldika figuro kajla malbela kapeto de la maljuna fraûlino konturi¸is kontraûla ru¸a vesperlumo kaj ÿi diris, ke la kompatinda fraûlinosimilas al sentimentala kastelfraûlino.Sed en çiu kanto estisparolo pri amemaj paÿtistoj kaj kruelaj paÿtistinoj, kaj la voçode fraûlino Marie estis la plej sensona el çiuj, kaj oni povas fa-cile kompreni, ke la grafino trovis plezuron en tia komedio.Jen fari¸is festo en Borg, kompreneble, çar la patrino de lagrafo venis hejmen.Kaj kiel ordinare estis gaje.Tamen la so-cieto ne estis granda.Nur paroÛanoj estis invititaj.La man¸osalono estis en la malsupra eta¸o, kaj post la ves-perman¸o okazis, ke la gastoj ne reiris supren sed eksidis enla çambroj de grafino Märta, kiuj kuÿis malantaû la man¸o-salono.Jen la grafino kaptis la gitaron de fraûlino Marie kajkomencis kanti por la societo.xi estis petola sinjorino, grafinoMärta, kaj ÿi povis imiti çiujn homojn.Jen ÿi ekhavis la ideon246 GÖSTA BERLINGeLIBROimiti fraûlinon Marie.xi turnis la okulojn al la çielo kaj kan-tis per eta, kria infanvoço. Ho ne, ho ne, grafino! petis fraûlino Marie.Sed la grafino havis plezuron, kaj la plej multaj ne povis neridi, kvankam ili opiniis, ke fraûlino Marie estas kompatinda.La grafino prenis el kruço plenmanon da sekaj rozpetaloj,iris kun tragikaj gestoj al fraûlino Marie kaj kantis kun pro-funda emocio: Foriras vi.Ree vi venu al ni!Jen voço de ama estimo!En valoj vermlandaj sopiras pri viknabino per tuta animo! Poste ÿi ÿutis la rozpetalojn sur ÿian kapon.La homoj ridis,sed fraûlino Marie furiozi¸is pro kolero.xi aspektis, kvazaûÿi volus elÿiri la okulojn de la grafino. Vi estas malbona virino, Märta Dohna, ÿi diris. Neniuhonesta virino devus interrilati kun vi. Ankaû grafino Märta ekkoleris. For de tie çi, fraûlino! ÿi diris. Viaj frenezaîoj jam sufi-ças. Jes, mi foriros, fraûlino Marie diris, sed unue mi volashavi pagon por miaj tukoj kaj kurtenoj, kiujn vi metis tien çi. Tiuj malnovaj çifonoj! la grafino kriis. Çu vi volas havipagon por tiuj malnovaj çifonoj! Kunprenu ilin! Mi ne volasvidi ilin plu! Tuj kunprenu ilin! Poste la grafino îetis al ÿi la tukojn kaj forÿiris la kurtenojn,çar nun ÿi estis plene furioza.La postan tagon la juna grafino petis sian bopatrinon, ke247 GÖSTA BERLINGeLIBROÿi repaci¸u kun fraûlino Marie, sed la grafino ne volis.xitedi¸is pri ÿi.Grafino Elisabet tiam veturis al fraûlino Marie kaj açetis deÿi la tutan provizon da kurtenoj kaj metis ilin en la tutan su-pran eta¸on.Pro tio fraûlino Marie sentis sin rehonorita.Grafino Märta multe ÿercis kun sia bofilino pri ÿia amo alskvamtrikaîoj.xi povis konservi ankaû sian koleron, konser-vi ¸in freÿa kaj nova dum jaroj.xi estis riçe dotita estaîo.248 GÖSTA BERLINGeLIBRODEKKVARA ÇAPITROKuzo Kristofferni havis maljunan rabobirdon en la kavalira domo.LiOçiam sidis en la kamenangulo kaj atentis pri tio, ke lafajro ne estingi¸u.Hirta kaj griza li estis.La malgranda kapokun la granda beko malgaje klini¸is sur la longa, maldikakolo, kiu elstaris el densa peltkolumo.Çar tiu rabobirdo es-tis vestita per pelto kaj vintre kaj somere.En pasinta tempo li apartenis al tiu svarmo, kiu en la sek-vantaro de la granda imperiestro pelçasis tra Eûropo, sedkiujn nomon kaj titolon li portis, neniu kura¸as diri nuntem-pe.En Vermlando oni sciis nur, ke li partoprenis la grandajnmilitojn, ke li faris heroaîojn en la mu¸aj bataloj, kaj ke li post1815 devis direkti sian flugon for de sendanka patrolando.Litrovis protekton çe la sveda kronprinco, kaj tiu konsilis al limalaperi en la malproksima Vermlando.Tia estis la tempo, ketiu, kies nomo iam tremigis la mondon, devis ¸oji pro tio, keneniu konas lian iam timatan nomon.Je sia honoro li promesis al la kronprinco ne forlasi Verm-landon kaj ne nebezonate mencii, kiu li estas.Kaj jen li estissendita al Ekeby kun manskribaîo al la majoro de la kron-princo, kiu bone rekomendis lin.Tiam malfermi¸is por li lapordoj de la kavalira domo.Komence oni tre miris, kiu estas la famulo, kiu kaÿas sinsub lia prenita nomo.Sed iom post iom li transformi¸is en249 GÖSTA BERLINGeLIBROkavaliron kaj vermlandanon.Çiu nomis lin kuzo Kristoffersen precize scii, kiel li ricevis tiun nomon.Sed ne estas agrable por rabobirdo vivi en ka¸o.Oni povaskompreni, ke lia vivo iam estis io alia ol salti de bastoneto albastoneto kaj preni man¸aîon el la mano de sia fleganto.Lainstigoj de batalo kiaj vivdan¸ero en pasinta tempo bruligisliajn pulsojn.Al li la dormema paco estas abomena.Estas ja vere, ke la aliaj kavaliroj ankaû ne estis nur dom-birdoj, sed çe neniu el ili la sango brulis tiel ardege kiel çekuzo Kristoffer.Ursoçaso estis la sola, kio povis revigligi lianinertan vivemon, ursoçaso aû virino, unu sola virino.Li reekvivis, kiam li antaû dek jaroj la unuan fojon vidisgrafinon Märta, kiu jam tiam estis vidvino.Virino, san¸i¸akiel la milito, instiga kiel la dan¸ero, viglega, grandioza estaîo.Li amis ÿin.Kaj jen li sidis tie kaj fari¸is maljuna kaj griza kaj ne povispeti ÿin fari¸i lia edzino.Li nun ne vidis ÿin dum kvin jaroj.Livelkis kaj mortis iom post iom, kiel kutime kaptitaj agloj.Perçiu jaro li fari¸is pli kaj pli seka kaj frostsentema.Li devis plizorge kovri sin per la pelto kaj pli proksimi¸i al la fajro
[ Pobierz całość w formacie PDF ]