[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.1237, panowaÅ‚ od roku 1251 do 29 V 1268, kiedy toksiÄ™stwo zostaÅ‚o zdobyte przez mameluków.Crean z Bourivanu ur.w r.1201, naturalny syn Jana Turnbulla i katarki Alazais zEstrombezes (spalonej na stosie 3 V 1211 r.), wychowany pod nazwiskiem przybranego ojcana zamku Belgrave w poÅ‚udniowej Francji.Jan Turnbull przekazaÅ‚ mu w lenno Blanchefort wGrecji, gdzie w r.1221 Crean poÅ›lubiÅ‚ sukcesorkÄ™ HelenÄ™ Champ-Litte z Arcady; po jejnagiej Å›mierci przeszedÅ‚ na islam i zostaÅ‚ przyjÄ™ty do zakonu syryjskich asasynów.Dzieci Graala Rosz (Roger) i Jeza (Jezabel, czyli Izabela), urodzeni ok.1239-1240 r.Rodzice nieznani; być może, dzieci pochodziÅ‚y z rodu Trencavela (Parsifala), wicehrabiegoCarcassonne, może z rodu Perelhi (Pereille), kasztelana Montségur, albo z liniihohenstaufowskiej; spekulowano nawet, że jedno z nich jest dzieckiem cesarza i katarskiejszlachcianki.MogÅ‚y być przyrodnim rodzeÅ„stwem.W r.1244, na krótko przed kapitulacjÄ… Montségur, na polecenie Przeoratu Syjonu zostaÅ‚y przewiezione w bezpieczne miejsce dotwierdzy Otranto przez rycerzy: Creana z Bourivanu (syna Jana Turnbulla), Zygisberta zÖxfeldu (z zakonu krzyżackiego) i Konstancjusza z Selinuntu, zwanego CzerwonymSokoÅ‚em; w przedsiÄ™wziÄ™ciu uczestniczyÅ‚ też Gawin Montbard z Béthune (templariusz).Filip z Montfortu jeden z najważniejszych baronów w Ziemi Å›wiÄ™tej, potomek sÅ‚awnegoSzymona z Montfortu, przywódcy krucjaty przeciwko katarom.Montfortowie usadowili siÄ™ wZiemi ZwiÄ™tej przede wszystkim w Tyrze.Firuz Saracen z Engandyny; bosman, potem kapitan triery należącej do hrabiny Otranto.Fryderyk II 1194-1250, syn niemieckiego cesarza Henryka VII i spadkobierczyniNormanów Konstancji d Hauteville, wnuk cesarza Fryderyka I Barbarossy, od r.1197 królSycylii, od 1212 król niemiecki, a od 1220 cesarz.PoÅ›lubiÅ‚ kolejno: KonstancjÄ™ AragoÅ„skÄ…(zm.1222), IzabelÄ™ de Brienne, królowÄ… Jerozolimy, zwanÄ… JolantÄ… (zm.1228) i IzabellÄ™ElżbietÄ™ AngielskÄ… (zm.1241).Z tych małżeÅ„stw, jak również z licznych zwiÄ…zkówpozamałżeÅ„skich, pochodziÅ‚o 4 Å›lubnych i 11 naturalnych dzieci.Wnuk Fryderyka II, KonradV, zwany Konradynem, zostaÅ‚ stracony przez Karola z Anjou.Fryderyk II przejÄ…Å‚ podjÄ™typrzez jego dziada zamysÅ‚ zjednoczenia Sycylii z RzeszÄ… NiemieckÄ… i stÄ…d przez caÅ‚e życiepozostawaÅ‚ w gwaÅ‚townych sporach z papiestwem.KrucjatÄ™ w latach 1227-1229 poprowadziÅ‚obciążony ekskomunikÄ….W r.1245 zostaÅ‚ zdetronizowany przez sobór w Lyonie.ZachowaÅ‚godność króla Sycylii.Jego dwór w Palermo uchodziÅ‚ za najwspanialszy na Zachodzie.Wczasie trzydziestoletniego panowania przebywaÅ‚ w Niemczech nie dÅ‚użej niż cztery lata;rzÄ…dziÅ‚ cesarstwem z Palermo i Apulii.Gawin Montbard z Béthune, komandor templariuszy ur.1191; przeÅ‚ożony domuzakonnego w Rennes-le-Château; jako mÅ‚ody rycerz zostaÅ‚ wykorzystany w r.1209 przezprzywódców krucjaty przeciwko katarom, aby jako herold zaoferowaÅ‚ Trencavelowi,wicehrabiemu Carcassonne, list żelazny.SÅ‚owo dane przez Gawina nie zostaÅ‚o dotrzymaneprzez jego mocodawców, wicehrabiego uwiÄ™ziono i zgÅ‚adzono.Graal wielka tajemnica katarów, wyjawiana tylko wtajemniczonym.Do dziÅ› nie jest jasne,czy chodziÅ‚o o jakiÅ› przedmiot, kamieÅ„, kielich (z zebranymi kroplami krwi Chrystusa), czyteż skarb lub wiedzÄ™ o rzeczach tajemnych, np.w jaki sposób dynastia wywodzÄ…ca siÄ™ odkróla Dawida przeszÅ‚a za poÅ›rednictwem Jezusa z Nazaretu do Okcytanii.Istnieje równieżteoria, że nazwÄ™ ZwiÄ™ty Graal , tj. San Graal powinno siÄ™ czytać jako Sang Réal , tzn. Królewska (ZwiÄ™ta) Krew .W alchemii Graal bywaÅ‚ niekiedy utożsamiany z kamieniemfilozoficznym , Å‚Ä…czono go także z rycerzami OkrÄ…gÅ‚ego StoÅ‚u króla Artura.Grand Da i w sekcie asasynów duchowy przywódca fida i (zwolenników); Da i znaczymistrz, sÅ‚owo Grand zostaÅ‚o dodane przez Franków (przez analogiÄ™ do wielkiego mistrza);poczÄ…tkowo zakonom wystarczaÅ‚ również tytuÅ‚ mistrz .Używane byÅ‚y także tytuÅ‚y: Da i ad-Du at (przeÅ‚ożony Da i) oraz Da i al-Kabir (wyższy Da i).Hamo l Estrange ur.1229, jedyny syn hrabiny Otranto; podobno ojcem Hamona nie byÅ‚ jejmałżonek admiraÅ‚, hrabia Malty, lecz albo mongolski książę, albo jakiÅ› nieznajomy (estrange nieznany).Iwo BretoÅ„czyk ur.ok.1224, studiowaÅ‚ w Paryżu teologiÄ™ i arabski; otrzymaÅ‚ Å›wiÄ™cenia,ale straciÅ‚ prawo do peÅ‚nienia funkcji kapÅ‚aÅ„skich, bo w r.1244 zabiÅ‚ w obronie koniecznej trzech królewskich sierżantów.ZostaÅ‚ przez króla Ludwika IX uÅ‚askawiony i przyjÄ™ty dosÅ‚użby.Jan I, hrabia Sarrebruck nie uprawniony do dziedziczenia (adoptowany?) syn zmarÅ‚ego w1233 r.hrabiego Szymona III z linii Leininger.Hrabstwo przechodziÅ‚o na jego szwagrów:Teodoryka Louf z Cleve i Amadeusza z Mümpelgardu.Jan Turnbull pseudonim Jana Odo z Mont-Sion; jego matkÄ… byÅ‚a przypuszczalnie Heloizaz Gisors, która chyba wbrew woli rodziny, wywodzÄ…cej siÄ™ z prostej linii z rodu Payns(zaÅ‚ożycieli zakonu templariuszy) i hrabiów Chaumont, poÅ›lubiÅ‚a Roderyka z Mont-Sion.Ztego morganatycznego zwiÄ…zku urodziÅ‚ siÄ™ w r.1170 (lub 1180) Jan Odo.W latach 1200-1205 byÅ‚ sekretarzem Galfryda z Villehardouin, potem (1205-1209) pozostawaÅ‚ w sÅ‚użbieGwidona II, biskupa Asyżu; w latach 1209-1216 uczestniczyÅ‚ w dziaÅ‚aniach przeciwkoSzymonowi z Montfortu; od roku 1216 do 1220 przebywaÅ‚ w sÅ‚użbie Jakuba z Vitry, biskupaAkki, potem w sÅ‚użbie suÅ‚tana Al-Kamila; miaÅ‚ wielorakie zwiÄ…zki z templariuszami i tajnymPrzeoratem Syjonu.Jan ze Joinville ur.1224 lub 1225 jako drugi syn hrabiego Joigny; po Å›mierci ojca i bratajuż okoÅ‚o roku 1238 zostaÅ‚ dziedzicem hrabstwa, a okoÅ‚o 1241 seneszalem Szampanii (tytuÅ‚ iurzÄ…d seneszala Szampanii byÅ‚y dziedziczne i zastrzeżone dla jego rodziny); od r.1244pozostawaÅ‚ dorywczo w sÅ‚użbie króla Ludwika IX, potem towarzyszyÅ‚ mu w krucjacieprzeciwko Egiptowi.Po wyprawie krzyżowej Joinville zostaÅ‚ doradcÄ… królewskim.Z jegousÅ‚ug jako doradcy korzystaÅ‚ również nastÄ™pca Ludwika, Filip III.UczyniÅ‚ on Joinville aregentem hrabstwa Szampanii w czasie niepeÅ‚noletnoÅ›ci Joanny, która potem poÅ›lubiÅ‚a FilipaIV (zwanego PiÄ™knym).Królowa Joanna okoÅ‚o r.1305 poprosiÅ‚a starego seneszala, abynapisaÅ‚ %7Å‚ywot Å›wiÄ™tego Ludwika.Joinville wykorzystaÅ‚ w tym celu swoje pamiÄ™tniki, któregromadziÅ‚ przez lata.UkoÅ„czyÅ‚ pracÄ™ w r.1309 i dedykowaÅ‚ jÄ… delfinowi, pózniejszemuLudwikowi X
[ Pobierz całość w formacie PDF ]