[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.1237, panował od roku 1251 do 29 V 1268, kiedy toksięstwo zostało zdobyte przez mameluków.Crean z Bourivanu ur.w r.1201, naturalny syn Jana Turnbulla i katarki Alazais zEstrombezes (spalonej na stosie 3 V 1211 r.), wychowany pod nazwiskiem przybranego ojcana zamku Belgrave w południowej Francji.Jan Turnbull przekazał mu w lenno Blanchefort wGrecji, gdzie w r.1221 Crean poślubił sukcesorkę Helenę Champ-Litte z Arcady; po jejnagiej śmierci przeszedł na islam i został przyjęty do zakonu syryjskich asasynów.Dzieci Graala Rosz (Roger) i Jeza (Jezabel, czyli Izabela), urodzeni ok.1239-1240 r.Rodzice nieznani; być może, dzieci pochodziły z rodu Trencavela (Parsifala), wicehrabiegoCarcassonne, może z rodu Perelhi (Pereille), kasztelana Monts�gur, albo z liniihohenstaufowskiej; spekulowano nawet, że jedno z nich jest dzieckiem cesarza i katarskiejszlachcianki.Mogły być przyrodnim rodzeństwem.W r.1244, na krótko przed kapitulacją Monts�gur, na polecenie Przeoratu Syjonu zostały przewiezione w bezpieczne miejsce dotwierdzy Otranto przez rycerzy: Creana z Bourivanu (syna Jana Turnbulla), Zygisberta z�xfeldu (z zakonu krzyżackiego) i Konstancjusza z Selinuntu, zwanego CzerwonymSokołem; w przedsięwzięciu uczestniczył też Gawin Montbard z B�thune (templariusz).Filip z Montfortu jeden z najważniejszych baronów w Ziemi świętej, potomek sławnegoSzymona z Montfortu, przywódcy krucjaty przeciwko katarom.Montfortowie usadowili się wZiemi Zwiętej przede wszystkim w Tyrze.Firuz Saracen z Engandyny; bosman, potem kapitan triery należącej do hrabiny Otranto.Fryderyk II 1194-1250, syn niemieckiego cesarza Henryka VII i spadkobierczyniNormanów Konstancji d Hauteville, wnuk cesarza Fryderyka I Barbarossy, od r.1197 królSycylii, od 1212 król niemiecki, a od 1220 cesarz.Poślubił kolejno: Konstancję Aragońską(zm.1222), Izabelę de Brienne, królową Jerozolimy, zwaną Jolantą (zm.1228) i IzabellęElżbietę Angielską (zm.1241).Z tych małżeństw, jak również z licznych związkówpozamałżeńskich, pochodziło 4 ślubnych i 11 naturalnych dzieci.Wnuk Fryderyka II, KonradV, zwany Konradynem, został stracony przez Karola z Anjou.Fryderyk II przejął podjętyprzez jego dziada zamysł zjednoczenia Sycylii z Rzeszą Niemiecką i stąd przez całe życiepozostawał w gwałtownych sporach z papiestwem.Krucjatę w latach 1227-1229 poprowadziłobciążony ekskomuniką.W r.1245 został zdetronizowany przez sobór w Lyonie.Zachowałgodność króla Sycylii.Jego dwór w Palermo uchodził za najwspanialszy na Zachodzie.Wczasie trzydziestoletniego panowania przebywał w Niemczech nie dłużej niż cztery lata;rządził cesarstwem z Palermo i Apulii.Gawin Montbard z B�thune, komandor templariuszy ur.1191; przełożony domuzakonnego w Rennes-le-Ch�teau; jako młody rycerz został wykorzystany w r.1209 przezprzywódców krucjaty przeciwko katarom, aby jako herold zaoferował Trencavelowi,wicehrabiemu Carcassonne, list żelazny.Słowo dane przez Gawina nie zostało dotrzymaneprzez jego mocodawców, wicehrabiego uwięziono i zgładzono.Graal wielka tajemnica katarów, wyjawiana tylko wtajemniczonym.Do dziś nie jest jasne,czy chodziło o jakiś przedmiot, kamień, kielich (z zebranymi kroplami krwi Chrystusa), czyteż skarb lub wiedzę o rzeczach tajemnych, np.w jaki sposób dynastia wywodząca się odkróla Dawida przeszła za pośrednictwem Jezusa z Nazaretu do Okcytanii.Istnieje równieżteoria, że nazwę Zwięty Graal , tj. San Graal powinno się czytać jako Sang R�al , tzn. Królewska (Zwięta) Krew .W alchemii Graal bywał niekiedy utożsamiany z kamieniemfilozoficznym , łączono go także z rycerzami Okrągłego Stołu króla Artura.Grand Da i w sekcie asasynów duchowy przywódca fida i (zwolenników); Da i znaczymistrz, słowo Grand zostało dodane przez Franków (przez analogię do wielkiego mistrza);początkowo zakonom wystarczał również tytuł mistrz .Używane były także tytuły: Da i ad-Du at (przełożony Da i) oraz Da i al-Kabir (wyższy Da i).Hamo l Estrange ur.1229, jedyny syn hrabiny Otranto; podobno ojcem Hamona nie był jejmałżonek admirał, hrabia Malty, lecz albo mongolski książę, albo jakiś nieznajomy (estrange nieznany).Iwo Bretończyk ur.ok.1224, studiował w Paryżu teologię i arabski; otrzymał święcenia,ale stracił prawo do pełnienia funkcji kapłańskich, bo w r.1244 zabił w obronie koniecznej trzech królewskich sierżantów.Został przez króla Ludwika IX ułaskawiony i przyjęty dosłużby.Jan I, hrabia Sarrebruck nie uprawniony do dziedziczenia (adoptowany?) syn zmarłego w1233 r.hrabiego Szymona III z linii Leininger.Hrabstwo przechodziło na jego szwagrów:Teodoryka Louf z Cleve i Amadeusza z M�mpelgardu.Jan Turnbull pseudonim Jana Odo z Mont-Sion; jego matką była przypuszczalnie Heloizaz Gisors, która chyba wbrew woli rodziny, wywodzącej się z prostej linii z rodu Payns(założycieli zakonu templariuszy) i hrabiów Chaumont, poślubiła Roderyka z Mont-Sion.Ztego morganatycznego związku urodził się w r.1170 (lub 1180) Jan Odo.W latach 1200-1205 był sekretarzem Galfryda z Villehardouin, potem (1205-1209) pozostawał w służbieGwidona II, biskupa Asyżu; w latach 1209-1216 uczestniczył w działaniach przeciwkoSzymonowi z Montfortu; od roku 1216 do 1220 przebywał w służbie Jakuba z Vitry, biskupaAkki, potem w służbie sułtana Al-Kamila; miał wielorakie związki z templariuszami i tajnymPrzeoratem Syjonu.Jan ze Joinville ur.1224 lub 1225 jako drugi syn hrabiego Joigny; po śmierci ojca i bratajuż około roku 1238 został dziedzicem hrabstwa, a około 1241 seneszalem Szampanii (tytuł iurząd seneszala Szampanii były dziedziczne i zastrzeżone dla jego rodziny); od r.1244pozostawał dorywczo w służbie króla Ludwika IX, potem towarzyszył mu w krucjacieprzeciwko Egiptowi.Po wyprawie krzyżowej Joinville został doradcą królewskim.Z jegousług jako doradcy korzystał również następca Ludwika, Filip III.Uczynił on Joinville aregentem hrabstwa Szampanii w czasie niepełnoletności Joanny, która potem poślubiła FilipaIV (zwanego Pięknym).Królowa Joanna około r.1305 poprosiła starego seneszala, abynapisał %7ływot świętego Ludwika.Joinville wykorzystał w tym celu swoje pamiętniki, któregromadził przez lata.Ukończył pracę w r.1309 i dedykował ją delfinowi, pózniejszemuLudwikowi X
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
