[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.zausznik Cezara, pretor w r.49 przed n.e., wyniesiony przez Cezara do wspólnego z nim konsulatu w r.46; pomocnik dyktatora jako dowódca jazdy (magister eguitum) w 1.45 - 44.Po œmierci Cezara cz³onek drugiego triumwiratu, zawartego w r.43.W r.42 przed n.e.by³ konsulem po raz drugi.W r.36 zosta³ z³o¿ony z funkcji triumwira.Piastowa³ równie¿ godnoœæ najwy¿szego kap³ana (pontifex260 Lucius Calpurnius Piso Caesoninus, zob.uw.80.261 L a v i c i=L a b i c i lub ager Labicanus, Lawikum, miejscowoœæ w Lacjum.262 Quintus Aelius Tubero.prawnik, mówca, historyk, wspó³czesny Cyceronowi, napisa³ historiê Rzymu od pocz¹tku dziejów do wybuchu drugiej wojny domowej, zawieraj¹c¹ przynajmniej 14 ksi¹g; nazwa³ j¹ Historiae.Nie ocala³o nic prócz fragmentów.263 C a i u s O c t a v i u s, syn Gajusa Oktawiusza i Atii, która by³a córk¹ Julii, m³odszej siostry Juliusza Cezara, i M.Atiusza Balbusa.Oktawian by³ wiêc wnukiem Cezara po m³odszej siostrze.4 Lucius Pinarius, wnuk starszej siostry Cezara , Julii.265 Q u i n t u s Pêd i u s, wnuk starszej siostry Cezara, Julii, bra³ udzia³ w wyprawie Cezara do Galii, sprawowa³ w r.48 przed n.e.preturê, by³ legatem Cezara w Hiszpanii w r.45.Po œmierci Cezara przy³¹czy³ siê do Oktawiana.W r.43 po œmierci konsulów Hircjusza ' 'ansy pod Mutyn¹ (21 kwietnia) zosta³ zastêpczo mianowany konsulem (consul suffectus) ra/em 7 Oktawianem do koñca r.43; w tym¿e roku nagle umar³.Tekst ³aciñski podaje: „na dole tabliczki woskowej".A wiêc Cezar zredagowa³ testament po prostu na tabliczce pokrytej woskiem, jak by to uczyni³ prosty obywatel.Córka Cezara, ¿ona Pompejusza, o której œmierci wspomina³ Swetoniusz (Cez.26).70 BOSKI JULIUSZwn¹trz niej ³o¿e z koœci s³oniowej, pokryte z³otem i purpur¹, u wezg³owia odznakê zwyciêzcy i szatê, w której zosta³ zamordowany.Poniewa¿ przypuszczano, ¿e w ci¹gu jednego dnia t³umy przyby³ych nie zd¹¿¹ z³o¿yæ swych darów dla Cezara, polecono publicznoœci, aby nios³a je na Pole Marsowe, pomin¹wszy zwyk³y porz¹dek, którymi ulicami kto chcia³.W czasie igrzysk pogrzebowych œpiewano pieœni stosowne do wzbudzenia ¿alu za zmar³ym i nienawiœci do jego zabójców, na przyk³ad ten wiersz wybrany z Pakuwiusza 268 S¹du o zbrojê 269:Na tom ich tedy ocali³, aby mnie teraz zgubili?(Ribbeck.Trag.Rom.fragm., Pacuv.w.40)oraz z Elektry Atyliusza.o podobnej treœci.Zamiast wyg³aszania mowy na czeœæ zmar³ego konsul Antoniusz kaza³ odczytaæ przez herolda uchwa³ê senatu, moc¹ której niegdyœ przyznano zamordowanemu jednoczeœnie wszystkie zaszczyty boskie i ludzkie - a tak¿e przysiêgê, wedle której wszyscy senatorowie wówczas zobowi¹zali siê broniæ ¿ycia Cezara.PóŸniej Antoniusz doda³ jeszcze kilka s³ów od siebie.£o¿e pogrzebowe przenieœli czynni i byli urzêdnicy na forum przed mównicê publiczn¹.Gdy jedna czêœæ chcia³a je spaliæ w celi Jowisza Kapitoliñskiego.druga - w kurii Pompejusza, nagle dwaj jacyœ ludzie z mieczami u pasa, ka¿dy trzymaj¹c po dwa dziryty, podpalili cia³o p³on¹cymi œwiecami i w tej¿e samej chwili ca³y t³um widzów stoj¹cych doko³a poznosi³ na stos suche ga³êzie, ³awy, siedzenia sêdziów, tak¿e wszystkie dary, które znalaz³y siê pod rêk¹.Nastêpnie trêbacze i aktorzy sceniczni zdarli z siebie szaty na tê uroczystoœæ w³o¿one spoœród rekwizytów triumfalnych, podarli je w strzêpy i wrzucili w p³omienie.Weterani z jego legionów wrzucali w ogieñ swoje zbroje, w które przybrani wziêli udzia³ w uroczystoœciach pogrzebowych.Tak¿e kobiety zamê¿ne oddawa³y na pastwê p³omieni wiêkszoœæ ozdób, które mia³y na sobie, nawet bulle270 i szatki dzieciêce271.Wœród tej powszechnej i g³êbokiej ¿a³oby równie¿ ca³e mnóstwo cudzoziemców op³akiwa³o go w swoich ko³ach, zgodnie z ojczystym obyczajem, szczególnie268 M.Pacuvius, tragediopisarz pochodz¹cy 7 Brundyzjum.¿yt w III w.przed n.e.Tematy do swych tragedyj czerpa³ z w/orów greckich: z Homera i tragików.Pisa³ te¿ narodowe tragedie, tzw.praetexlae.269 S¹d o zbrojê przedstawia³ zatarg miêdzy Odysem i Ajasem o tarczê po Achillesie.S¹d przyzna³ zbrojê Achillesa Odysowi.Ajas z zemsty postanowi³ zabiæ Atrydów (Agamemnon.Menelaos) jako niesprawiedliwych sêdziów, lecz Atena pomiesza³a mu rozum; kiedy szed³ z mieczem do ich namiotu, zamiast Atrydów wyr¿n¹³ stado baranów.Œmiech wojska wywo³a³ w wytrzeŸwionym Ajasie takie poczucie hañby rycerskiej, ¿e poszed³ nad morze i przebi³ siê mieczem.Temat ten opracowa³ Sofokles w Ajasie.270 Bulla, klejnocik w postaci puszki, okr¹g³y, ze z³ota, srebra lub miedzi, który dzieci nosi³y na szyi.271 Dzieci wolno urodzonych Rzymian nosi³y tzw.toga praetexta.tj.togê bramowan¹ szk³em purpurowym, a¿ do 16-17 roku ¿ycia.Wtedy m³odzi ch³opcy wk³adali togê mêsk¹, tj.toga viriIisROZDZIA£ 85-88Judejczycy 272, którzy ponadto przez szereg nocy z rzêdu odwiedzali jego stos pogrzebowy.85.Lud ca³y zaraz po pogrzebie z pochodniami w rêku ruszy³ na dom Brutusa i Kasjusza i ledwie go stamt¹d zdo³ano odeprzeæ.Po drodze pochód natkn¹³ siê na Helwiusza Cynnê 273.Wziêto go przez pomy³kê nazwiska za Korneliusza274, którego lud poszukiwa³, jako ¿e on przemawia³ ostro przeciw Cezarowi dnia poprzedniego.Cynnê rozerwano w jednej chwili, g³owê jego wbito na ostrze w³óczni i obnoszono po mieœcie.Potem lud wystawi³ na rynku mocn¹ kolumnê prawie dwudziestu stóp wysokoœci, z marmuru numidyjskiego.Pod ni¹ umieszczono napis: „Ojcu Ojczyzny".Przez d³ugi jeszcze czas lud chêtnie pod t¹ kolumn¹ sk³ada³ bogom ofiary, œlubowania, rozstrzyga³ spory, sk³adaj¹c przysiêgê na imiê Cezara.86.Niektórzy z przyjació³ Cezara odnieœli wra¿enie, ¿e nie chcia³ on ju¿ d³u¿ej ¿yæ i ¿e nie martwi³ siê pogorszeniem swego stanu zdrowia, dlatego mia³ nie zwa¿aæ na wymowê z³ych wró¿b ani na ostrze¿enia przyjació³.Inni znowu s¹dz¹, ¿e zaufa³ ca³kowicie ostatniej uchwale i przysiêdze 275 senatu i wskutek tego wycofa³ nawet stra¿e hiszpañskie, czuwaj¹ce z mieczami * u boku nad jego osob¹.Jeszcze inni s¹ zdania, ¿e wrêcz przeciwnie: jakoby wola³ ju¿ raz stawiæ czo³o zasadzkom zewsz¹d gro¿¹cym, ni¿ siê ci¹gle mieæ * na bacznoœci.Podaj¹ tak¿e jego zwyk³e s³owa, ¿e „nie tyle w jego w³asnym, ile w pañstwa interesie le¿y jego ocalenie, on ju¿ od dawna nasyci³ siê potêg¹ i s³aw¹ po brzegi.Je¿eli jednak jemu coœ z³ego siê stanie, pañstwo nie zazna spokoju i zostanie nara¿one na nowe wojny domowe, bêd¹c w gorszych jeszcze warunkach".87.Ale na jedno bezsprzecznie wszyscy niemal siê zgadzaj¹, ¿e przypad³a mu œmieræ taka prawie, jakiej sobie ¿yczy³.Mianowicie gdy raz u Ksenofonta276 przeczyta³, ¿e Cyrus na ³o¿u œmierci wydawa³ pewne polecenia dotycz¹ce swego pogrzebu, wyrazi³ pogardê dla tak powolnego rozstawania siê z ¿yciem, pragn¹c dla siebie œmierci nag³ej i szybkiej.Nawet w przeddzieñ morderstwa w rozmowie zainicjowanej podczas obiadu u Marka Lepidusa na temat, jaki koniec ¿ycia jest najdogodniejszy, wybra³ Cezar nag³y i niespodziewany zgon.88.Umar³ Cezar w piêædziesi¹tym szóstym roku ¿ycia i w poczet bogów zosta³ zaliczony nie tylko przez formaln¹ uchwa³ê senatorów, lecz równie¿ przez g³êbokie przekonanie ludu.Istotnie, w czasie uroczystoœci, którePoniewa¿ Cezar zwyciê¿y³ Pompejusza, który zdoby³ Jerozolimê
[ Pobierz całość w formacie PDF ]