Marcello Simoni Zaginiona biblioteka alchemika

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. S�bastien twierdził, że po ucieczce z Airagne zapewniono mu tam gościnę.Prawdopodobnie są tam wskazówki. Tym razem słusznieście wywnioskowali, mistrzu Ignacio. Biskup rozejrzał sięniespokojnie dokoła, być może zaczynał się czuć nieswojo w tym więzieniu. Tak zwanehospitium Zwiętej Lucyny leży na wschód od ch�teau Puivert, w wicehrabstwie Narbonne.Gwoliścisłości, wznosi się obok opactwa Fontfroide. Macie raczej rozległą wiedzę w tej materii zauważył kupiec. Opętany wymienił to miejsce nie po raz pierwszy, mówił o nim od tygodni.Miałem dośćczasu, żeby je zlokalizować i przemycić potajemnie pomiędzy konwersów Fontfroide paruszpiegów z Białego Bractwa.Tam zasięgają języka na temat sióstr od Zwiętej Lucyny.To, że oweniewiasty przyjęły pod swój dach S�bastiena, nie może być przypadkiem.Podejrzewam, że majątakie czy inne powiązania z Airagne.Lecz jak dotąd żaden z moich ludzi niczego nie odkrył.Wygląda na to, że siostry z pozoru prowadzą pobożny żywot. Z pozoru? Właśnie westchnął biskup. Musicie wiedzieć, że zakład Zwiętej Lucyny to nie jesthospicjum w pełnym tego słowa znaczeniu, ale prawdziwy beginaż, czyli wspólnota pobożnychniewiast zwanych beginkami.Są to świeckie białogłowy oddane pomocy potrzebującym, pracyi modlitwie.Naśladują one reguły zakonów religijnych, chociaż nie należą do żadnego z nich.Oto gdzie tkwi zło: znajdując się poza porządkiem kościelnym, stają się żyzną glebą dla herezji. Wybaczcie, Wasza Wielebność, ale coś mi umyka rzekł Ignacio. Na co możemy sięwam przydać my, skoro wasi ludzie już prowadzą dochodzenie?Fulk wydał się zbity z tropu, toteż odpowiedz wprawiła go w pewne zakłopotanie: To nie ja poprosiłem o waszą pomoc, jeśli to macie na myśli.To ojciec Gonzalez chciałwziąć udział w tej misji za wszelką cenę.To także on nalegał, abym przyjął jego wsparcie i abymskierował jego wysłanników na właściwą drogę.Ja po prostu się zgodziłem, lecz jak chybadowiodłem, nie potrzebuję was.Ignaciowi odjęło mowę.Za sznurki pociągał nie Fulk, tylko Gonzalez! Kupiec rzuciłpytające spojrzenie Filipowi z Lusignan, ale ten zamiast udzielić odpowiedzi, odwrócił wzrok.Wymowny gest.Z pewnością ten niegodziwiec od początku znał prawdę i ją przemilczał.Ktowie, co jeszcze ukrywa! Dobrze przerwał kłopotliwe milczenie Filip. Wyruszymy do Zwiętej Lucyny jutro, jaktylko się rozwidni.Ignacio ponownie zwrócił się do biskupa, nie wyjawiając swych podejrzeń: Ostatnia kwestia, Wasza Wielebność.Przed śmiercią opętany powtarzał jedno zdanie: Tresfatae celant crucem , czyli Trzy fatae skrywają krzyż.Wiecie, co mógł mieć na myśli? Kimlub czym są trzy fatae? Fatae to diabelskie niewiasty, takie jak te opisane w Super Apocalypsim Godfrydaz Auxerre odparł Fulk. We francuskich i germańskich wsiach, gdzie często się o nichwspomina, powiadają, że należą one do tradycji pogańskich.Na waszym jednak miejscu nieufałbym zbytnio zagadkom mamrotanym przez jakiegoś opętańca.Szatan jest zwodniczyi zabawia się, mieszając nam szyki. Nie Szatanem powinniśmy się martwić odrzekł kupiec, kierując się do wyjściaz więzienia.Uzmysłowił sobie, że wyraził się ostro, lecz rewelacja na temat Gonzaleza mocno gorozsierdziła.Jak wyznał przed śmiercią Galib, gra zatacza o wiele szersze kręgi niż można sobiewyobrazić.To olbrzymia sieć pajęcza.On zaś został w nią schwytany, dokładnie w sam środek.CZZ TRZECIATRZY CZARODZIEJKINajwyższy Duchu, światło ludzi,rozjaśnij przerażające mroki naszego umysłu.Notker Balbulus, Hymnus in die Pentecostes15Drużyna kupca przenocowała w Prouille, nazajutrz zaś pożegnała się z biskupem Fulkiemi wybrała w dalszą podróż.Ignacio był znużony pół snem, pół czuwaniem pełnym przemyśleń.Po ostatnich rewelacjach czuł za plecami cień Gonzaleza.Nie potrafił pojąć zamiarów owegodominikanina ani tego, do jakiego stopnia został w nie wtajemniczony Filip z Lusignan.Rozważał możliwość ucieczki, aby wyruszyć na poszukiwania Uberta, wyobrażał sobie bowiem,że syn błąka się po ścieżkach Langwedocji, a może nawet jest w niebezpieczeństwie.Takipostępek oznaczałby jednak złamanie rozkazów Ferdynanda III, a co za tym idzie należytekonsekwencje.Kupiec był zatem zmuszony płynąć z prądem wydarzeń w oczekiwaniu nawłaściwą chwilę, żeby działać.Pogrążając się wszakże w podobnych rozmyślaniach, celowoponiechał dalszych rozważań.W rzeczywistości tajemnica Airagne budziła w nim tak wielkąciekawość, że nie był w stanie zrezygnować z wyprawy.Chciał się dowiedzieć, co kryje sięw owym miejscu ognia i płynnego metalu i skąd się wzięło szaleństwo opętanego z Prouille.Przemierzyli ziemie Lauragais, zostawiając za plecami osadę Fanjeaux, po postoju przedmurami Carcassonne udali się zaś na południe, wzdłuż rzeki Aude.Gdy minęli Limouxi Esp�razę, krajobraz uległ zmianie, roślinność zgęstniała, a na horyzoncie pojawiły sięwierzchołki gór Corbi�res.Dotarłszy w pobliże zamku Quillan, skręcili na zachód, w kierunku Puivert, i podążyliścieżką, która zanurzała się w las.Postępując zgodnie ze wskazówkami Fulka, wkrótce powinnidojechać do beginażu Zwiętej Lucyny.W czasie drogi Willalme przerwał milczenie, by zadać Ignaciowi pytanie: Co miałeś na myśli w lochach Prouille, upatrując przyczyny zachowania opętanegow pewnego rodzaju gorączce?Wyraz twarzy kupca, aż do tej pory pogrążonego w zadumie, uległ zmianie i pojawił się naniej lisi uśmieszek. Ten człowiek nie był opętany przez żadnego złego ducha.Mógłbym się o to założyć. Twierdzisz, że zapadł na jakąś chorobę? Nie była to choroba, lecz trująca substancja.Wyziewy metalu.Do wozu zbliżył się na koniu Filip z Lusignan. Ciekawa teoria, mistrzu Ignacio.Mówcie jaśniej.Kupiec posłał mu uszczypliwe spojrzenie.Podejrzliwość i pogarda, jakie budził w nim tenczłowiek, jęły się przeradzać w prawdziwą odrazę. Messer Filipie, sądziłem, że podzielacie zdanie Fulka.Nie chciałbym narażać na szwankwaszych przekonań w tej materii. Nie bądzcie naiwni.Po prostu nie uznałem za stosowne sprzeciwiać się jednemuz najbardziej wpływowych prałatów na południu Francji.Z drugiej strony, przyznaję, że niewielewiem o opętaniu przez demony.Jak do tej pory moje zadanie ograniczało się do zwalczaniaMaurów usprawiedliwił się. Ale w oczach tego biedaka S�bastiena nie było śladu złośliwości.Zauważyłem u niego wyłącznie zachwianie równowagi umysłowej i, jak by to powiedzieć, rodzajfizycznej dziwaczności, brak koordynacji ruchów. Istotnie, na uwagę zasługują jednak także inne elementy Ignacio zaczął wyliczać napalcach. Słodkawy zapach oddechu.Drżenie rozsiane po całym ciele.Bezwład kończyn.Zabarwienie skóry.I wreszcie rodzaj niebieskawej obwódki na dziąsłach. Ostatnie słowawymówił z pewną przesadą, tak aby jego głos zagłuszył turkot wozu. A poza tym konwulsje,krew w urynie, wymioty.Wszystko to są objawy pewnej nader rzadkiej przypadłości.Wiemo niej bardzo niewiele, ale słyszałem, że czasem dotyka tych, którzy parają się alchemią.Willalme spojrzał nań z ciekawością. Co masz na myśli? zapytał. Mówię o chorobie rozpoznanej już przez starożytnych.Zwą ją saturnizmem albo lepiej: chorobą Saturna. Nadal nie pojmuję przyznał Lusignan. Wyjaśnijcie to bardziej szczegółowo [ Pobierz całość w formacie PDF ]

ebook; download; pobieranie; pdf; do ÂściÂągnięcia

Menu