[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.26Hadrianotherae miasto w Myzji (Azja Mn.) na drodze między Miletopolisi Pergamonem.27Od najdawniejszych czasów istniał w Rzymie zwyczaj, że kobietom i mało-letnim oraz ludziom nienormalnym w wypadkach, gdy z jakiegoś powodu (np. śmierć ojca, wyzwolenie) stawali się prawnie niezależnymi, wyznaczano opieku-nów.Głównym zadaniem opiekuna było administrowanie i ochrona majątku po-dopiecznego.W czasach cesarstwa opiekunów wyznaczali kousulowie lub pretor,któremu tę sprawę specjalnie powierzono.ELIUSZ1Fawencja miasto położone przy Via Aemilia między Forum Corneli (obec-nie Imola) i Forum Livi (obecnie Forli); założone przez Rzymian w okresie walkz Galiami, prawdopodobnie ok.57/58 r.przed n.e.2W okresie cesarstwa (od 30 r.przed n.e.) były to uroczyste ofiary składaneza pomyślność cesarza i rodziny cesarskiej.Od czasów Tyberiusza składano je co-rocznie w dniu 3 stycznia.3M.Gawiusz Apicjusz słynny rzymski smakosz z czasów Augusta i Tiberiusza;przypisuje mu się rozprawę O sztuce kulinarnej.4P.Owidiusz Nazo najwybitniejszy elegik rzymski, obok Wergilego i Ho-racego największy poeta epoki augustowskiej.Twórczość swoją rozpoczął od ele-gii erotycznych Amores w 3 księgach, o których mowa jest w tekście.5M.Waleriusz Marcjalis (40 102 r.) najwybitniejszy epigramatyk rzym-ski, właściwy twórca epigramu satyrycznego, autor 15 ksiąg epigramów o najroz-maitszej tematyce; wśród nich na pierwszy plan wysuwają się epigramy satyryczne.6P.Wergiliusz Maro (70 19 r.przed n.e.) najwybitniejszy przedstawicielepiki rzymskiej, twórca narodowej epopei rzymskiej Eneidy, autor sielanek i poe-matu o uprawie roli pt.Georgiki.Eneida stała się klasycznym wzorem epopei dlanastępców Wergiliusza.ANTONINUS PIUS1W 86 r.2Lanuwium stare miasto latyńskie, na pld.wsch.od Rzymu.3Lorium miejscowość na płn.zach.od Rzymu.4Najdawniejsza stopa procentowa, ustanowiona przypuszczalnie przez prawoXII tablic, wynosiła 10%; w pózniejszym okresie republikańskim pobierano często12%, w r.54 przed n.e.stopa procentowa mogła wynosić 4%, a podniesienie jej do8% stało się przedmiotem komentarzy.5Tralles bogate miasto handlowe w Karii, było ośrodkiem kultu Zeusa zprzydomkiem Lagasios.6Cyzyk (Kyzikos) miasto na płd.cyplu wyspy Arktonesos w Propontydzie, koloniaMilezyjczyków.7138 r.8Por.Hadrian 6, przyp.6.9Por.Hadrian 7, przyp.12. 10Por.Hadrian 7, przyp.14.11Pakorus król Armenii.12Lazjowie lud mieszkający w Kolchidzie.13Prawdopodobnie chodzi o Abgara VIII, króla Osroene, który panował mniejwięcej w latach 165 167; znany tylko z monet.14Apoloniusz filozof stoicki, nauczyciel Marka i Werusa; ojczyzną jegobył Chalcedon, wg Kasjusza Diona Nikomedia.Chalkis jest pomyłką.15M.Waleriusz Homullus konsul w 152 r.; starał się wzbudzić w Piusie po-dejrzenia w stosunku do matki Marka, Lucylli.16Pomyłka; prawdopodobnie autor miał na myśli sławnego prawnika Jawole-nusa Pryskusa; ten jednak był współczesnym Pliniusza, starszym od niego, i trud-no przypuszczać, by Pius mógł zasięgać jego rady.MAREK ANTONINUS FILOZOF (AURELIUSZ)1W 121 r.2Lupiae (Lopiae) miejscowość w Kalabrii, na płd.od Brundizjum.3Tyb.Klaudiusz Attykus Herodes, konsul w 143 r.; najwybitniejszy mówcagrecki w II w.W Atenach miał szkołę skupiającą liczne grono uczniów.4M.Korneliusz Fronto znany mówca i pisarz rzymski z II w.5Zgodnie z obowiązującym zwyczajem cesarz musiał witać pocałunkiem se-natorów i najwybitniejszych członków stanu ekwitów.6Stowarzyszenie kapłanów ku czci Marsa, istniejące w Rzymie od najdawniej-szych czasów.7Najważniejsze ze świąt ruchomych w kalendarzu rzymskim.8W tekście luka.Chodzi o zerwanie zaręczyn z córką Lucjusza Cejoniusza Kom-modusa, o których wyraznie jest mowa w rozdz.4: Togę męską włożył w piętna-stym roku życia i od razu zaręczono z nim zgodnie z wolą Hadriana córkę Lucju-sza Cejoniusza Kommodusa", oraz w biografii Werusa w rozdz.2, gdzie autorpisze, że Marek Antoninus ożenił się z córką Antonina Piusa.9Tzw.seviri equitum Romanorum sześciu przywódców stanu ekwitów.Bylito zwykle młodzi mężczyzni z rodów senatorskich nie dopuszczeni jeszcze do se-natu, czasem członkowie rodziny cesarskiej; nazywano ich też principes iuventutisi trossuli (por.Kommodus 1).Godność tę otrzymywali od cesarza.10Ius quintae relationis: nowy cesarz, obejmując władzę, z reguły upoważnionybył specjalną uchwałą senatu do przedstawiania na posiedzeniach senatu określonejliczby projektów różnych zarządzeń; jego propozycje miały pierwszeństwo przedinnymi.Liczba projektów była różna, ale przypuszczalnie nie przekraczała pięciu
[ Pobierz całość w formacie PDF ]