Watson Ian Lowca Smierci

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Weinbergera zastał pogrążonego bez reszty wlekturze jednej z powieści, chichoczącego do siebie. Tutaj jest ogień, którego strażacy nie próbowali ugasić. Miałeś przecież obserwować niebo! Przypominam ci, że widzę dobrze kątem oka.Z tego powodu wdepnąłem w towszystko i myślę, że dzięki temu z tego wyjdę.Jim przykucnął nad wiadrem i poświęcając najmniej atrakcyjną z książek wyrwałkartkę po kartce wkładając je do kubła.Papier przykrył następnie trawą i gałęziami.Na-stępnie rozsiadł się wygodnie na krześle opierając wyciągnięte nogi na balustradzie we-randy.Sam również pogrążył się w lekturze, ale co jakiś czas unosił wzrok znad książ-ki lustrując niebo.Książka, którą wybrał, nosiła tytuł Dom Pożądania; Jim nigdy ta-kich książek nie czytał, ale musiał przyznać, że była nawet w pewien sposób interesują-ca.Inna rzecz, czy stanowiła ona odpowiednią lekturę dla kogoś, kto już niebawem miałprzenieść się do świata pozagrobowego.Weinberger zerwał się na równe nogi w chwili, gdy Jim zaczynał właśnie czwartyrozdział. Hejże! krzyknął wyciągając w górę rękę.Jim spojrzał w kierunku wyciągniętej dłoni Weinbergera.Na południowej stronienieba połyskiwał biały punkcik monoplanu.Niebawem doszedł do nich, stłumiony od-ległością, warkot silnika. Jeszcze nie.Och, rozpalaj szybciej!Jim nalał pospiesznie na5�ę do wiadra i wrzucił zapaloną zapałkę.Buchnął złocistypłomień.Dorzucił parę garści trawy i sosnowych szyszek.Z kubła zaczęły się wydo-stawać kłęby dymu.Jim, wyczerpawszy całe drewno wrzucał teraz do ognia książkę zaksiążką.Na końcu wyrwał z rąk Weinbergera powieść, którą ten czytał i również cisnąłdo wiadra.Był to zatem ogień krótkotrwały, ale cokolwiek sprośny. Leci!Obaj mężczyzni wychylili się przez balustradę i zaczęli wymachiwać rękami.Biały samolot Służby Spokoju okrążył dwukrotnie wieżę, pomachał skrzydłami i od-150dalił się na południe.Obaj więc usiedli i cierpliwie czekali. Nic nie mamy do czytania burknął z pretensją w głosie Weinberger. Właśniekiedy doszedłem do najciekawszego miejsca.Godzinę pózniej ponownie usłyszeli śpiewny warkot maszyny.I znów Weinbergerpierwszy dojrzał samolot. Helikopter! Miałeś rację, Jim.Zmigłowiec, muskając niemal kołami wierzchołki drzew, leciał wprost w kierunkuwieży.Gdyby tak uderzył w któreś z wyższych drzew, myślał Jim, stanąłby w ogniu i eks-plodował, a załogę bez jej winy pochłonęłaby kryształowa mgła.Helikopter zbliżył się i zwolnił; wisiał teraz w powietrzu prawie nad ich głowami.Dwójka mężczyzn na werandzie wymachiwała rękami.Coś na kształt rury pojawiło się w otwartym plexiglasowym okienku.Rozległ się su-chy trzask, a jedna z desek balustrady rozprysła się na kawałki.Kilka drzazg uderzyło wlewą rękę Jima.Gdy obaj dawali nura w drzwi prowadzące do środka budki, rozprysłasię szyba w oknie wychodzącym na południe.Przycupnęli pod ścianą. To były pociski, Jim. Taak? No popatrz, a ja myślałem, że suszony groch. Próbowali nas zabić przez zaskoczenie! Jeśli im to się uda.to nigdy nie prze-drzemy się przez mgłę.Zostaniemy uwięzieni.Weinberger z rozpaczą spojrzał na sufit. Moje małe Zmierć krzyknął gdzie jesteś? Potrzebujemy ciebie!Lecz sufit był pusty. Czemu oni, kurwa, strzelają? Pociski! Gwałt! Jak to się mogło stać? A ty masz akurat prawo protestować. Był powód, by zastrzelić Harpera nawet jeśli był to powód fałszywy.Ale strze-lać do ludzi jak do drapieżników! O co im chodzi? Odwet. Ze strony władz?Jim ze zdziwieniem spoglądał na wbite w dłoń drzazgi.Weszły głęboko, zbyt głęboko,by mógł je wyciągnąć na poczekaniu.Jak w ogóle może zaistnieć odwet ze strony władz?To go również zdumiewało.Kolejny pocisk trafił w dach przebijając sufit. Partacze! Czy myślą, że wisimy pod sufitem?Wyciągając z kieszeni rewolwer, Jim pamiętał tym razem, by bezpiecznik był zwol-niony.151 Postraszę ich. Zaczekaj: powinieneś broń trzymać mocno obiema rękami, o tak Weinbergerskładający dłonie, by pokazać, jak należy trzymać pistolet, sprawiał wrażenie modlące-go się o przybycie małych Zmierci [ Pobierz całość w formacie PDF ]

ebook; download; pobieranie; pdf; do ÂściÂągnięcia

Menu