[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wojnę przeżyło6 tys.Paulus świetnie zdawał sobie sprawę, że gdyby skapitulował w grudniu, przeżyłobywięcej żołnierzy.To, że ma na sumieniu dziesiątki tysięcy swoich ludzi, było głównąz przyczyn, dla których do końca życia zmagał się z depresją.W komitecie Wolne NiemcyWydaje się, że Paulus wiarę w Hitlera stracił dopiero latem 1944 r.Do obozujenieckiego w Wojkowie przybyło wówczas kilkudziesięciu generałów wziętych do niewoliw pierwszych dniach operacji Bagration .To wielka ofensywa rozpoczęta 22 czerwca 1944 r.na całej długości frontu wschodniego, od oblężonego Leningradu po wybrzeże MorzaAzowskiego.W jej wyniku Sowieci wzięli ponad 100 tys.jeńców.Paulus pojął wtedy,że wojna, którą bacznie śledził, zaznaczając fronty na wielkiej mapie w obozowej jadalni, jestprzegrana.Zwłaszcza że kilka tygodni wcześniej alianci wylądowali w Normandii.Najbardziej przeraziły go jednak inne wiadomości.Po nieudanym zamachuna pułkownika Clausa von Stauffenberga 20 lipca 1944 r.Hitler wziął krwawy odwetna spiskowcach.Znajomi Paulusa stanęli przed plutonami egzekucyjnymi lub zginęlipowieszeni na fortepianowych strunach.Paulus nieustannie naciskany przez NKWD w końcu ulega.8 sierpnia 1944 r.ogłasza Apel do wziętych do niewoli niemieckich oficerówi żołnierzy oraz do narodu niemieckiego . Wojna jest przegrana pisze i wzywa rodaków, by obalili Hitlera.W następnychtygodniach podpisuje kolejne apele i występuje w radzieckim radiu.Otoczone w Kurlandiijednostki Wehrmachtu zachęca do kapitulacji.Efekt jest niewielki, bo w Niemczech słuchaniewrogich rozgłośni karane jest śmiercią.A im bardziej dramatyczna staje się sytuacja na froncie,tym bezwzględniejsze jest Gestapo.Na gilotynę jako defetysta można trafić nawet za dowcipo Hitlerze.Paulus o tym nie wie.Wstępuje do Związku Niemieckich Oficerów powołanej podauspicjami władz sowieckich organizacji jeńców, którzy razem z Armią Czerwoną mielibywyzwalać Niemcy od Hitlera.Związek jest częścią założonego przez niemieckich komunistówKomitetu Narodowego Wolne Niemcy jeszcze rok wcześniej członków obydwu organizacjiPaulus miał za zdrajców.Teraz feldmarszałek liczy na to, że zostanie szefem niemieckiego rząduna uchodzstwie, a jeńcy utworzą wojsko walczące u boku Armii Czerwonej.Dzięki temumoże udałoby się uniknąć zapowiadanego przez aliantów podziału Niemiec.Sowieci robią munadzieję, że tak właśnie się stanie.O planach Paulusa robi się dość głośno Amerykanie i Brytyjczycy pytają sowieckichdyplomatów, czy zamierzają oni zignorować wspólne ustalenia co do przyszłego podziałukontynentu.To tylko propaganda słyszą w odpowiedzi.Ale plotki o armii Paulusa krążąw Niemczech jeszcze w latach 50. 3 lutego 1943 r.Marszałek Nikołaj Woronow (pierwszy z lewej) i siedzący obokzasłonięty generał Konstantin Rokossowski przesłuchują Paulusa.Zwiadek NorymbergiW 1946 r.Sowieci znów wykorzystują feldmarszałka.Z obozu jenieckiego przewożągo do Niemiec, by wystąpił jako świadek oskarżenia na procesie norymberskim.Paulus samzaproponował, że złoży zeznania.W ten sposób chce odkupić winy za Stalingrad.Na sali rozpraw pojawia się 11 lutego 1946 r.Wyprostowany jak struna, w niebieskimgarniturze, pod krawatem.Na ławie oskarżonych wybucha wściekłość.G�ring nazywa go brudną świnią .Spokój zaprowadza dopiero amerykańska żandarmeria.Paulus opowiada, jak od września 1940 r.opracowywał plan najazdu na ZSRR.Byłwówczas zastępcą szefa sztabu wojsk lądowych. To była zbrodnicza napaść mówi o rozpoczętym 22 czerwca 1941 r.planieBarbarossa.Podważa przy tym słowa obrońców oskarżonych, którzy przekonywali, tak jakw 1941 r.robił to Goebbels, że atak na ZSRR był koniecznością, bo Stalin szykował siędo napaści na Niemcy. Celem wojny z ZSRR była kolonizacja Wschodu mówi.Gdy gen.Roman Rudenko, główny sowiecki oskarżyciel, prosi, by wymienił głównych sprawców napaścina ZSRR, Paulus bez wahania wskazuje na mężczyzn siedzących na ławie oskarżonych.Tomarszałek Rzeszy Hermann G�ring, feldmarszałek Wilhelm Keitel, generał pułkownik AlfredJodl, czyli kolejno dowódca Luftwaffe i zarazem najważniejszy doradca wojskowy Hitlera, szefNaczelnego Dowództwa Wehrmachtu oraz szef jego sztabu.Dzień pózniej obrońcy próbują go zdyskredytować.Dr Otto Nelte, obrońca Keitla, pyta,dlaczego objął dowodzenie 6.Armią, skoro wiedział, że wojna przeciwko ZSRR była zbrodnią. Czy miał pan jakieś skrupuły? docieka, chcąc zrzucić na niego część odpowiedzialnościza wybuch wojny sowiecko-niemieckiej. Jako żołnierz wierzyłem, że mam obowiązek wobec ojczyzny.Byłem pod presjąpropagandy wyjaśnia Paulus.To, że wojna jest zbrodnicza, doszło do niego dopiero podStalingradem. Dlaczego walczył pan w Stalingradzie do końca? dociekał Nelte. Gdy objąłem dowództwo, nie widziałem jeszcze całego rozmiaru zbrodni odpowiadał Paulus. Był pan wykładowcą w sowieckich akademiach wojskowych? pyta Hans Exner,adwokat gen.Jodla, powtarzając jedną z krążących po Niemczech plotek.Paulus stanowczo zaprzecza.Odpiera ataki adwokatów.Jest przekonujący.Najwyrazniej Sowieci dobrze goprzygotowali.Gdy wychodzi z sali rozpraw, łapie go jeden z dziennikarzy i pyta o jeńców z 6.Armii, którzy są w sowieckiej niewoli. Proszę przekazać żonom i matkom, że z nimiwszystko w porządku mówi Paulus.To kłamstwo obiega potem Niemcy.Z Norymbergi wraca do ZSRR.Władze radzieckie nie wywiązują się z obietnicy,że zorganizują mu spotkanie z ukochaną żoną.Constanze Paulus, z pochodzenia rumuńskaarystokratka, mieszka wówczas w Baden-Baden.Jeszcze gdy mąż pracował nad szczegółamiplanu Barbarossa, przestrzegała go przed wojną z Rosją.W 1948 r.mówiła Spieglowi ,że ciągle na niego czeka.W to, że zaangażował się w politykę po stronie Sowietów, niechciała wierzyć do końca.Zmarła jesienią 1949 r., cztery lata przed powrotem mężado Niemiec.Patron czcicieli HitleraW 1953 r.wydawało się, że podział Niemiec nie musi być trwały.%7łe istniejąceod czterech lat NRD i RFN mogą się połączyć w zdemilitaryzowane demokratyczne państwo.Zmierć Stalina miała takie rozwiązanie przybliżyć.Różnice między państwami niemieckimi byłyjednak widoczne gołym okiem.W RFN rozpoczynał się cud gospodarczy, ożywienie wywołaneprzez pomoc z amerykańskiego planu Marshalla.Na wschodzie dalej panowała bieda.Nie byłto tylko efekt niewydolności socjalistycznej gospodarki, ale też tego, że w 1945 r.w zajętychmiastach Sowieci masowo demontowali fabryki i wywozili je do ZSRR.Państwo było podpełną kontrolą bezpieki.Ludzie uciekali na Zachód tysiącami.A propaganda NRDprzedstawiała RFN jako państwo rządzone przez byłych nazistów, w którym kapitaliściwykorzystują robotników.W RFN o wschodnich Niemczech mówiło się jak o sowieckiejkolonii.Apele mieszkającego w Dreznie Paulusa drukuje enerdowska prasa.Feldmarszałekdomaga się, by Bonn, stolica RFN, trzymał się z daleka od USA.Jego słowa trafiająw próżnię.Na Zachodzie pisze się o nim nie jako o wielkim dowódcy, lecz jakoo koniunkturaliście, który wysługuje się komunistom.Nieustannie wypomina mu się zbędneofiary Stalingradu.Jeden z posłów do Bundestagu domaga się, by feldmarszałka osądzić jakozbrodniarza wojennego.Komuniści próbują zatem przekonywać zachodnioniemiecką prawicę w inny sposób.Feldmarszałek ma patronować spotkaniom byłych oficerów Wehrmachtu ze wschodnichi zachodnich Niemiec, którzy razem mają się przeciwstawić polityce Adenauera
[ Pobierz całość w formacie PDF ]