[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ojciec widząc, żechoćby dziecku dał lepszą potrawę, ono jej nie przyjmie, a tylko tę, o którą prosi, bo maochotę tylko na tamtą, by więc dziecko nie odeszło bez swego posiłku i zmartwione, da mu,choć ze smutkiem, tę potrawę, której pożąda.Podobnie uczynił Bóg z synami Izraela, gdy Goprosili o króla; dał im go, ale z wielką niechęcią, bo nie było to dla ich dobra.Do Samuela zaśrzekł wtedy: Audi vocem populi in omnibus quae loquuntw tibi: non enim te abiecerunt, sedme; to znaczy: ―Słuchaj głosu ludu tego i daj im króla, o którego cię proszą, bo nie ciebieodrzucili, ale mnie, żebym nie królował nad nimi‖ (l Sm 8, 7).W podobny sposób ustępujeBóg duszom i pozwala im na to, co (s.264) mniej doskonałe, gdyż one nie chcą czy nie umiejąiść inną drogą.Doznają także niekiedy subtelnych wrażeń i słodyczy w duchu lub uczuciu, bonie dorosły do mocniejszego i trwalszego pokarmu, to jest do trudów krzyża Jego Syna.Pragnie jednak, by się tego krzyża trzymały więcej niż czegokolwiek innego.4.Takie pragnienie poznawania rzeczy drogą nadprzyrodzoną uważam za gorsze niżpragnienie smaków duchowych dla zmysłów.Nie wiem bowiem, czy dusza, która ich pożąda,może uniknąć grzechu, przynajmniej powszedniego, choćby miała wiele dobrych intencji ibyła już posunięta w doskonałości.Odnosi się to i do tego, kto jej daje takie rozkazy i na topozwala.Taka droga nadzwyczajna jest niepotrzebna, mamy bowiem rozum, prawo i naukęEwangelii, które aż nadto wystarczają.Nie ma takich trudności czy potrzeb, których by niemożna było rozwiązać za ich pomocą i to z większym upodobaniem Bożym i z większympożytkiem dusz.Tak dalece też musimy posługiwać się rozumem i nauką Ewangelii, że chociażby za naszymstaraniem, czy wbrew naszej woli, objawiono nam jakieś rzeczy nadprzyrodzone, musimy jedobrze zbadać, czy są zgodne z rozumem i Ewangelią.I to tylko możemy z nich przyjąć, cosię z nimi zgadza, nie dlatego, że były objawione, ale dlatego, że są z nimi zgodne, nieprzykładając oczywiście żadnego znaczenia do objawienia; przeto należy zbadać takie rzeczyobjawione dokładniej niż gdyby nie było co do nich objawienia, bo szatan po to wmawiarównież wiele rzeczy prawdopodobnych, zgodnych z rozumem i spełniających się, ażebyprzez nie uwodzić.1625.Nie ma więc w naszych potrzebach, pracach i trudnościach lepszego i pewniejszego środkajak modlitwa i ufność, że Bóg im zaradzi przez te środki, które Jemu się podobają.Potwierdzato Pismo święte, gdzie czytamy, że kiedy król Jozafat był w wielkim ucisku, otoczonynieprzyjaciółmi, poszedł na modlitwę i tak się skarżył Bogu: Cum ignoremus quid faceredebeamus, hoc solum habemus residui, ut oculos nostros dirigamus ad te; ―Gdy nie wiemy,co czynić mamy - z powodu braku środków - to tylko nam zostaje, abyśmy oczy naszepodnieśli do Ciebie‖ (2 Krn 20,12), ażebyś Ty zaradził, jak Ci się najlepiej podobać będzie.6.Chociaż Bóg czasem odpowiada na żądanie dusz, to niekiedy jednak na nie się obraża.Można to już zrozumieć z tego, cośmy powiedzieli, ale dobrze będzie potwierdzić toświadectwami Pisma świętego.a) W pierwszej Księdze Królewskiej (28, 6 nn) czytamy, że Sauł zapragnął mówić zezmarłym prorokiem Samuelem.Ukazał mu się ten prorok, jednak z tego powodu zagniewałsię Bóg i dlatego Samuel zganił mocno Saula za to, że to uczynił: Quare inquietasti meutsuscitarer? ―Dlaczego nie dajesz mi spokoju i wywołujesz mnie?‖ (l Sm28, 15).b) Na innym miejscu czytamy, że chociaż Bóg odpowiedział synom Izraelowym, udzielającim mięsa, o które prosili, zagniewał się jednak na nich i ukarał ich ogniem z nieba.Jest o tymmowa w Księdze Liczb (11, 32-33) i mówi o tym Dawid: Adhuc escae eorum erant in oreipsorum, et ira Dei descendit super eos; ―Jeszcze pokarm był w ich ustach, a gniew Bożyzstąpił na nich‖ (Ps 77, 30-31).c) W tej samej Księdze Liczb czytamy, że Bóg rozgniewał się na proroka Balaama za to, żeposzedł do Madianitów, zawezwany przez ich króla Balaka, mimo że przecież Bóg zgodził sięna to; on jednak miał ochotę tam się udać i prosił o to Boga.Gdy był już w drodze, ukazał musię anioł z mieczem, zagroził śmiercią i rzekł: Peryersa est via tua mihique contraria;―Przewrotna jest droga twoja, a mnie przeciwna‖ (Lb 22, 32).I dlatego chciał go anioł zabić.7.Widać więc z tego, że Pan Bóg nieraz ustępuje, ale jest obrażony żądaniami dusz.Wiele nato jest przykładów w Piśmie świętym i poza nim.Przytaczanie ich jednak byłoby zbyteczne,gdyż rzecz jest jasna.Powtarzam tylko, że jest bardzo niebezpieczne chcieć obcować z Bogiem za pomocą tychdróg.Kto więc przywiązuje się do nich, popadnie w błędy i narazi się na zawstydzenie.Ktoim kiedykolwiek zaufał, wie o tym dobrze z własnego doświadczenia
[ Pobierz całość w formacie PDF ]