Ptaszydlo Max Bentow

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Podczas długiej przerwy Paula głośno oznajmiła, że nigdy nie odezwie się jużdo Lene, ponieważ ta nie była na jej przyjęciu urodzinowym.Być może także Berenice nie będzie z nią już rozmawiać.Lene zawiązała plecak i sama poszła do domu.Patrzyła w chodnik na Weserstra�e, w żadnym razie nie wolno jej byłonastąpić na przerwy między płytami chodnikowymi, to przynosiło pecha.Robiładuże kroki i wygrywała.Jednak tuż przed rogiem na Fuldastra�e weszłana jedną z nich. A niech to pomyślała.Zamknęła za sobą duże, pomalowane na brązowo drzwi i zniknęła na ciemnejklatce schodowej.Wchodząc po schodach, jak zwykle namalowała palcemszlaczek na brudnej ścianie.Dawno już przestała liczyć stopnie, wiedziała,że było ich sześćdziesiąt osiem i nigdy się to nie zmieni.Wciągnęła głowę.W mieszkaniu było cicho, mama była jeszcze w pracy.Lenechętnie odwiedzała ją w małej drogerii, w której mama nosiła biały fartuchi wyglądała jak lekarka, przynajmniej w jej oczach.Sklep był tak mały,że wszędzie ocierało się ramionami, mama była jedyną sprzedawczynią.Byłatam kamera monitorująca, a monitor znajdował się na zapleczu.Gdy nie byłoklientów, Lene chowała się między regałami, a matka musiała jej szukać.Lene rzuciła plecak w kąt.Jo siedział na łóżku i patrzył na nią.Wzięła goze sobą do kuchni, gdzie nasypała do miseczki płatków czekoladowych.Dolałamleka, wsadziła sobie Jo pod pachę i zaniosła miskę do salonu.Drzwi byłyuchylone, otworzyła je.Nagle się skrzywiła.Na abażurze znajdowało się coś, czego nie powinno tu być.Patrzyło na nią.Wstrzymała na chwilę oddech i zastygła w bezruchu.Następnie ostrożnieodstawiła miseczkę na stół, a obok niej położyła maskotkę.Zaczęła ostrożnie zbliżać się do lampy, zrobiła krok, potem jeszcze jeden.Ptak pofrunął przez pokój.Lene pochyliła się, nie chciała zostać uderzonaskrzydłami.Zwierzę było małe, miało czarną główkę i czerwone pióra na piersi.Uderzyło w sufit i dalej krążyło po pomieszczeniu.Lene wyciągnęła ręce w jego kierunku. Chodz wyszeptała no chodz.6Ostrze bardzo ostrożnie ślizgało się po jego skórze, jedno skaleczeniei będzie musiał iść na randkę z plastrem. Randkę? pomyślał. Nie, przecież to było tylko spotkanie.Wyciągnął szyję i ogolił wrażliwe miejsce na grdyce.W jego wyobrazninatychmiast ukazał się obraz zamordowanej, a z rany popłynęłaciemnoczerwona krew.Trojan zaklął.Posmarował rankę preparatem tamującym krwawienie, zmył z twarzy resztkipianki i jeszcze raz posmarował.Chyba jednak uda się pójść bez plastra.Przejrzał się krytycznie w lustrze, wciągnął brzuch i napiął mięśnie.W końcu wklepał w policzki wodę po goleniu, nie za dużo, żeby nie pachniećzbyt nachalnie.Czy było to spotkanie, czy randka? Odwagi powiedział do siebie.Otworzył szafę w sypialni i zaczął zastanawiać się nad wyborem koszuli.Dobra byłaby ta ciemnoniebieska z kołnierzykiem przypinanym na guziki, ale,niestety, była pognieciona.Pewnie kiedyś byle jak wrzucił ją do szafy.Niechętnie prasował, ale niektóre koszule po prostu tego wymagały.Wyjął białąlnianą, pasowałaby do czarnych dżinsów, ale czy len nie wyglądał staromodnie?Trojan wyjął kilka koszul, potem zdecydował się na szybkie wyprasowanieciemnoniebieskiej, spojrzał na zegarek, zaczął się śpieszyć i rozłożył deskędo prasowania.W tej samej chwili zadzwonił telefon. Chce to odwołać pomyślał, ale dzwonił telefon stacjonarny, a tak krótkoprzed spotkaniem odwołuje się je, tylko dzwoniąc na komórkę.Podszedł do telefonu i spojrzał na wyświetlacz.Pojawił się na nim numerFriederike, jego byłej żony.Zawsze dzwoniła w najmniej pożądanym momencie.Niewykluczone, że miała jakieś przeczucia.Już miał się odwrócić, gdy przyszło mu do głowy, że telefon mógł mieć cośwspólnego z Emily.Podniósł słuchawkę. Słucham? Cześć, tato.Dzwoniła jego córka. Emily!Natychmiast ogarnęły go wyrzuty sumienia.Nie dzwonił do niej przez całytydzień, chociaż miał zamiar to uczynić. Co słychać, skarbie? Ach, no wiesz. Czyli jest zle? Nie, nie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

ebook; download; pobieranie; pdf; do ÂściÂągnięcia

Menu