Pattison Eliot Inspektor Shan 05 Modlitwa smoka

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Gendun nie zareagował, gdy Shan uniósł nadgarstek nie-znajomego.Tętno mężczyzny wydawało się silniejsze.Shanzanurzył palce w stojącej obok Lokesha czarce z wodą, po czymprzytrzymał je nad ustami nieprzytomnego tak, by woda kapała z nichna jego rozchylone wargi.Język mężczyzny wysunął się wolno,szukając płynu.Shan ponownie zamoczył palce.Kontynuował tęczynność przez pewien czas, dopóki nie przyłapał się na tym, żewpatruje się w ślady na ramieniu lamy.Nagle za jego plecami odezwał się czyjś głos. Yangke odbywa karę.Nie możecie robić z niego swojegosłużącego. Służącego? - zapytał Chodrona. Zmusiliście go, by zaprowadził was na miejsce zbrodni.Shanodwrócił się twarzą do rozgniewanego naczelnika.- Zazdroszczę Yangkemu.Musi być ulgą znać tak dokładnie ciężarswego brzemienia. Jesteście bliżsi tego luksusu, niż sądzicie, więzniu Shan.W cieniach za Chodronem stało dwóch krzepkich rolników.Jeden znich trzymał sznur podobny do tego, którym związano Genduna.- Widzieliście kiedykolwiek obóz ciężkich robót? zapytał Shan. Miałem raz zaszczyt odwiedzić obóz podczas uroczystościpierwszomajowych - odparł Chodron.- Pamiętam transparent,UKLKNIJCIE PRZED WSZECHPOT%7łN PARTI. To zamierzchłe dzieje - zauważył Shan, wzdrygając się.Przypomniał sobie, jak przed wielu laty siedział pod podobnymtransparentem jako jeden z uprzywilejowanych gości oglądającychdefiladę więzniów pod Pekinem.- Teraz teksty są bardziej subtelne.Przywodzą na myśl slogany reklamowe jakiegoś globalnegoprzedsięwzięcia, NAPRZ�D KU POSTPOWI.MILIARDY USATYSFAKCJONOWANYCH.Oczy Chodrona zwęziły się.- Yangke sprzeciwia mi się.Wy pogarszacie sprawę.- A wy nie rozumiecie Genduna.- Rozumiem, że jest człowiekiem jak każdy.- I tu się mylicie.Po pierwszym roku spędzonym w więzieniu ztybetańskimi lamami - odparł Shan - uświadomiłem sobie, że wielu znich tak naprawdę nie widzi swychstrażników.Było to dla nich coś w rodzaju długiej medytacji, wktórej nieustanne cierpienie jest metodą osiągania skupienia.To, czegooczekiwali od ludzi takich jak wy, niewiele różniło się od tego, czegooczekiwali od żywiołów.Razy pałką były jak gradobicie.Kula wgłowę - ciągnął, starając się, by w jego głosie nie było znać smutku jak uderzenie pioruna.- Cóż z was za żałosne stworzenie, Shan.Niewolnik bezużytecznych,żyjących przeszłością starców.Szkolony pies na usługach gromadystrachów na wróble.- Jeśli macie na myśli Genduna, mogę jedynie marzyć0 tym, by być jego psem.Chodron mruknął coś przez ramię, zniżając głos.Stojący za nimmężczyzni wybuchnęli śmiechem.- Gdzie jest Yangke? - zapytał naczelnik.- Jest przywiązany do swych owiec niemal tak bardzo jak do swegokołnierza.Shan dostrzegł błysk nerwowości w oku naczelnika i odtworzył wpamięci ostatnie minuty spędzone z Yangkem.Pasterz siedział zestadem rozproszonym w wyższych partiach stoku.Ale patrzył naścieżkę, która wiła się wśród owiec i biegła pod górę.Chodron przez chwilę wpatrywał się w niego wściekłym wzrokiem,po czym wykonał ruch ręką.Dwaj mężczyzni zrobili krok naprzód.Jeden z nich trzymał krótki kijek, sprawiający wrażenie trzonka odsiekiery.Stanęli za plecami Shana.- Co to jest żółty żuk? - zapytał Shan Chodrona.-On musi powiedzieć, że trzeba go zwrócić górskiemu bogu.- A gdzie jest teraz?Naczelnik przyglądał mu się przez chwilę, po czym wskazał gestemleżącą na desce odwróconą do góry dnem czarkę.Shan nieufnieprzeszedł obok dwóch rolników, uklęknął1 podniósł naczynie.Ukryty pod nim pięciocentymetrowej długości przedmiot byłmisternie wykonaną podobizną długiego skarabeusza.Jego ugięteodnóża połyskiwały jasno, a migotliwe płomyki lamp dawały imzłudzenie ruchu.Głowa była gładka, tułów żłobkowany, oczywykonane z polerowanego turkusu.Shanpodniósł go, czując ciężar litego złota.Wzdłuż pancerzyka ciągnęłasię para odgiętych w tył przegubowych czułek.Zuk był piękny.Sprawiał wrażenie bardzo starego.Nie pochodził z Tybetu.- Dlaczego trzeba wynieść go z wioski?- Ludzie mówią, że on chroni zabójcę.To zachęca do nie-bezpiecznych spekulacji.Shan zerknął na Lokesha, który patrzył na żuka z zachwytem woczach.- Chcecie powiedzieć, że znaleziono go w miejscu zbrodni?- Jeden z moich ludzi chciał go przesunąć.Wasz lama położył mudłoń na ramieniu, by go powstrzymać.Chroniąc go, wasz lama chronizabójcę.Shan odwzajemnił lodowate spojrzenie naczelnika.- Gendun nie jest waszą marionetką.Chodron jak gdyby tylko czekałna te słowa.- To starzec, wyczerpany brakiem snu i pożywienia.A coważniejsze, jest nielegalnym mnichem, potrzebującym intensywnegotamzingu.Ktoś tak obyty w świecie jak wy z pewnością to rozumie.Daliśmy mu zaledwie przedsmak właściwej imprezy.- Naczelnikpochylił się naprzód, zniżając głos. Muszę mieć pewność, żepoświęcicie mi całą swą uwagę.Shan stłumił dreszcz.Tamzing.Choć słowo to brzmiało jak jedno zowych imion demonów, które Tybetańczycy niechętnie wymawialigłośno, oznaczało wyłącznie chiński wynalazek.Był to rytuał innegopokolenia, ulubione narzędzie budzącej postrach Czerwonej Gwardii,które pozbawiło życia wielu niewinnych ludzi.Tamzing był sesjąkrytyki, podczas której opornym wtłaczano do głów poprawną myślsocjalistyczną, zwykle za pomocą słów, czasem jednak, jak Shandobrze wiedział, z użyciem pałek, butów, młotków lub ołowianych rur.Przez chwilę miał wrażenie, że spowija go dziwna mgła.Stwierdził, żestanął między Gendunem a Chodronem.- Chcieliście coś powiedzieć? - zadrwił genpo.Shan wpatrywał się żałośnie w podłogę, stopniowo uświadamiającsobie, że naczelnik i jego opryszkowie patrzą na niego wyczekująco.Jego strażnicy obozowi potrzebowali miesięcy, by odkryć to, coLokesh nazywał jego wadą, słabość,którą funkcjonariusze nauczyli się wykorzystywać przeciwkoniemu.Chodron dostrzegł ją w jeden dzień.Shan nigdy nie skłamałby,nie pozwoliłby się wykorzystywać, nie tańczyłby, jak zagrają muludzie pokroju Chodrona, chyba że stawką było bezpieczeństwostarych Tybetańczyków.- Zuka należy zwrócić bogu góry - wyszeptał po chińsku.- Nie słyszę [ Pobierz całość w formacie PDF ]

ebook; download; pobieranie; pdf; do ÂściÂągnięcia

Menu