[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Teoretycznie każdy przedmiot może być skażony poprzez ryt satanistyczny uczyniony przez jakiegoś czarownika lub przez kogoś, kto w jakikolwiek sposób oddał się szatanowi.Jednak w praktyce takie przypadki są bardzo rzadkie, dlatego trzeba zachować krańcową roztropność, zanim się stwierdzi, że jakiś przedmiot został zaczarowany.Początkowy sceptycyzm jest w tej dziedzinie prawdziwą mądrością.W jaki sposób można się zorientować? Niekiedy przezpochodzenie, innym razem po efektach, kiedy indziej jeszcze dzięki pomocy jakiegoś charyzmatyka lub osoby wrażliwej.Główną możliwą przyczyną jest pochodzenie: przedmiot podarowany przez jakiegoś maga może być z dużym prawdopodobieństwem zaczarowany.Typowy przykład to talizmany, które często sporo kosztują, a jeśli nie są imitacją, zawierają silnie szkodzący ładunek zła.Sprecyzujmy również, że zaczarowanie jakiegoś przedmiotu nie oznacza, że w środku jest diabeł! Znaczy tylko, że będąc poddany rytowi zaczarowania, z reguły przeciwko jakiejś konkretnej osobie i dla otrzymania konkretnych celów, przedmiot ten stał się szkodliwy.O zaczarowaniu możemy się także przekonać po efektach.Zdarza się, że ktoś nie może spać lub w swoim łóżku odczuwa silne bóle głowy czy inne dolegliwości, a kiedy zmieni posłanie, poduszkę lub materac te dolegliwości ustają.Możemy wtedy podejrzewać, że poduszka lub materac174zostały zaczarowane.Może się zdarzyc i tak, że otwierając poduszkę, znajdziemy w środku różne dziwne przedmioty, o których pisałem w poprzedniej książce.Trzeba zatem spalić poduszkę, po uprzednim pokropieniu jej wodą święconą, zachowując środki ostrożności, które nakazane są w tym przypadku: spalić na otwartym powietrzu modląc się, a później wyrzucić popioły do przepływającej wody: rzeki, morza, kanałów ściekowych lub też umieścić je w pojemnikach na śmieci, o ile jesteśmy pewni, że zotaną one spalone.W lżejszych przypadkach wystarczy jedynie pokropić podejrzany przedmiot święconą wodą.Bardzo często nie jesteśmy w stanie łączyć negatywnych zjawisk z posiadanym przedmiotem, a związek ten wykryje jakaś osoba wrażliwa lub charyzmatyk.Niemniej i w tym wypadku trzeba zachować zdrowy rozsądek, unikać fałszywych obaw i nieuzasadnionych podejrzeń.Nadto przede wszystkim należy wystrzegać się oszustw i oszustów - magów czy też osób wróżących z kart.Charyzmatycy i osoby wrażliwe.Wymieniam obie tekategorie, chociaż błędnie uważa się je za jedno i to samo.Charyzmatycy to ci, którzy posiadają od Ducha Świętego szczególny dar lub charyzmat, udzielony im nie dla ich osobistej chwały, ale dla dobra Kościoła.Osoby wrażliwe to ci, którzy posiadają z natury większą wrażliwość od innych (czasami mówi się o "szóstym zmyśle"), dlatego wyczuwają rzeczy, których inni nie są w stanie dostrzeć.Pragnę już na wstępie zaznaczyć, że w odniesieniu doprzypadków, o których traktuje ta książka, nie będziemy się zajmować osobami wrażliwymi, gdyż wyczuwają tylko fenomeny naturalne (na przykład choroby), a nie dolegliwości o charakterze diabelskim.Chcę zwrócić uwagę175natomiast na charyzmatyków, którzy często, w języku potocznym, nazywani są niewłaściwie osobami wrażliwymi.Charyzmatów można by wyliczyć bardzo dużo.Nas interesują w szczególności te osoby, które mają charyzmat uwalniania od chorób i od obecności diabelskich (dar bardzo rzadki), a takie które posiadają szczególny charyzmat rozeznania, mogąc wyczuwać obecność diabelską (dlatego są pożyteczni dla diagnozy) i wyczuwać jej przyczyny.Od przyczyny bowiem uzależnione są środki, których użyjemy dla pozbycia się różnych dolegliwości.Ten problem zresztą zasługiwałby na osobną publikację, gdyż wykracza, poza granice tej książki.Ograniczę się więc jedynie do zalecenia krańcowej ostrożności przed uznaniem, że jakaś osoba posiada charyzmaty szczególne, a tymczasem odsyłam do dwóch tekstów soborowych (Apostlicam actuositatem 3, Lumen gentium 12), w których stwierdza się:1.kto posiada charyzmaty, ma prawo i obowiązek używania ich;2.należy do biskupa rozpoznanie charyzmatów i regulowanie ich używania.Życzyłbym sobie, aby biskupi zatroszczyli się również o to i wierzę, że najbardziej praktyczną drogę postępowania jest wyznaczenie komisji ekspertów, która przebada pojedyńcze przypadki i dostarczy podstaw do wyrażenia opinii.Osobiście uważam za praktyczne i pożyteczne kierować się w rozeznawaniu charyzmatu kryteriami, które przytaczam poniżej:1.Osoba winna cieszyć się ogólnym szacunkiem zewzględu na głębokie życie modlitewne, wiarę, miłość,równowagę wewnętrzną.2.W swoim działaniu winna opierać się jedynie na słuchaniu Słowa Bożego (czytanego lub słyszanego wewnątrz) i używać powszechnie znanych modlitw, nie tworząc własnych cudacznych formuł i unikając wszelkiej formy pozerstwa.1763.Powinna być całkowicie bezinteresowna: "To, cootrzymaliśmy za darmo, musimy dać za darmo".4.Winna zachowywać głęboką pokorę, także wobecwłasnych charyzmatów.Kto bowiem obnosi się z ich posiadaniem, najczęściej w ogóle ich nie posiada.Prawdziwy charyzmatyk kocha życie ukryte, a jego charyzmat poznaje się w sposób pośredni, z zachowaniem wszelkiej dyskrecji.Osoba obdarzona charyzmatem nigdy się nie narzuca, musi również być niezwykle wstrzemięźliwa w osądach, wiedząc że tylko rozpoznanie, które nie zależy bezpośrednio od niej, gwarantuje skuteczność interwencji.5."Po owocach ich rozpoznacie".Konkretne fakty, ichzgodność z tym, co charyzmatyk czyni i mówi, są sprawdzianem autentyczności jego charyzmatu.Nie zapominajmy o kryterium a posteriori (czy proroctwo realizuje się lub nie), które Biblia nam proponuje dla rozróżnienia proroków prawdziwych od fałszywych.Kiedy egzorcysta odkryje prawdziwego charyzmatyka lub dostępuje łaski, że pomaga mu kilku charyzmatyków, posiadających różne i uzupełniające się charyzmaty, nie ma wątpliwości, że zyskuje dużą pomoc.Znam egzorcystów, którzy z uznaniem mówią o pomocy, jaką otrzymują od wybranych osób, które towarzyszą im modlitwą i pomagają w sprawowaniu posługi.Zaczarowane zwierzęta.Ten przypadek jest również możliwy, nawet jeśli bardzo rzadki.Ewangelia opowiada o legionie złych duchów, który opanował opętanego z Gerazy, a który po wyjściu z człowieka otrzymał zgodę od Chrystusa na wejście w dwa stada świn.Zwierzęta opanowane przez Legion utopiły się w jeziorze.Stwierdzę tylko, że nie miałem nigdy takich przypadków.Gdyby mi się przydarzyły, odmówiłbym modlitwę o uwolnienie, która z pewnością byłaby najbardziej odpowiednia do tej sytuacji.l77Całkiem różny i, niestety, bardzo częsty jest przypadek używania zwierząt przez czarowników do magicznych rytów (zwykle palą ich wnętrzności) lub jako wysłanców ich czarów.W tym drugim wypadku posługują się ropuchą lub jeszcze częściej kotem
[ Pobierz całość w formacie PDF ]