[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Osiem tych liczb binarnych tworzyinstrukcję, słowo w języku komputera.Mówię o wyzerowaniutych wszystkich instrukcji.Wyczyszczeniu jego pamięci.Ska-sowaniu jej.Sheldrake zmarszczył brwi. Jak chcesz to zrobić, do diabła? Nie, ona ma rację rzekł Dorfman. Mo\na wykonaćinstrukcję AND dla zera bajtów i ka\dego adresu pamięci.Toniemal elegancki sposób.Sheldrake zwrócił się do Mauchly'ego. Czy pan wie, o czym oni mówią? AND to instrukcja logiczna ciągnął Dorfman. Po-równuje ka\dy bit z podaną wartością i albo zostawia ten bitw spokoju, albo zmienia jego wartość. To proste dodała Tara. Jeśli wydać polecenie ANDzero do zera obecnego w pamięci, ta wartość pozostanie zerem.Jednak polecenie AND zero do obecnej w pamięci jedynkizmieni wartość na zerową.Tak więc proste polecenie ANDzero mo\e zmienić wartość ka\dej komórki pamięci nazerową. Pozostawiając same NOP rzekł Mauchly, kiwającgłową. No Operation. W głosie Dorfmana słychać było pod-niecenie. Właśnie.W pamięci komputera zostaną tylkopolecenia bez wartości. To się nie uda rzekł Silver. Dlaczego? zapytała Tara.409 Ju\ wyjaśniałem.Tuzin wirtualnych symulacji tej ma-szyny istnieje w ró\nych miejscach pamięci Lizy.Po ka\dymtysiącu cykli obliczeniowych są ze sobą porównywane.Nowepolecenia zostaną rozpoznane i zignorowane. Wcale nie. Tara się zakrztusiła. Nie wprowadzimy\adnych nowych poleceń.Po prostu zresetujemy pamięć kom-putera.Ręcznie. To nie wchodzi w rachubę rzekł Silver.Ostry ton tej odpowiedzi zdziwił Lasha.Przez długą chwi-lę od kiedy Liza zamilkła, a mo\e nawet wcześniej Silversprawiał wra\enie pokonanego.Teraz jednak w jego głosiezabrzmiała stanowcza nuta, jakiej Lash nie słyszał od czasuich konfrontacji. Dlaczego? zapytała Tara.Silver odwrócił się. Czy chce mi pan powiedzieć, \e wziął pan pod uwagętaką ewentualność, programując procedury zabezpieczające?Silver zało\ył ręce na piersi i nie odpowiedział. Czy wyzerowanie pierwotnej pamięci Lizy na pewno niepowstrzyma jej autodestrukcyjnych działań? Albo przynajmniejnie spowoduje padnięcia systemu?I to pytanie zawisło w powietrzu.Teraz, po raz pierwszy,Lash ujrzał pióropusz płomieni brudnopomarańczowych natle czarnego dymu tryskających ze stojaka ze sprzętem podprzeciwległą ścianą. Doktorze Silver powiedział Mauchly. Mo\e wartospróbować?Silver powoli się odwrócił.Sprawiał wra\enie zaskoczonegotym, \e Mauchly zadał to pytanie. Do diabła z tym rzekła Tara. Jeśli mi pan niepomo\e, zrobię to sama. Umiesz programować tę maszynę? spytał Lash. Nie wiem.Język maszyn IBM niewiele się zmieniał.Mogę tylko powiedzieć, \e nie zamierzam stać bezczynnie iczekać na śmierć.Podeszła do konsoli przestarzałego komputera.410 Nie powiedział Silver.Spojrzenia wszystkich obecnych zwróciły się ku niemu.Nie pozwoli jej tego zrobić, pomyślał Lash.Nie pozwoli jejpowstrzymać Lizy.Patrzył jak urzeczony na Silvera, któryzdawał się toczyć zacięte wewnętrzne zmagania.Ignorując go, Tara wyciągnęła ręce do rzędu przycisków. Nie! krzyknął Silver.Lash instynktownie zrobił krok naprzód. Najpierw trzeba uwzględnić bit parzystości rzekł Silver. Słucham? zdziwiła się Tara.Silver nabrał tchu i zakaszlał. Ta dwatysiąceczterystadwudziestka ma unikatowy sposóbadresowania.Instrukcje mają długość dziewięciu bitów, a nieośmiu.Jeśli nie zamaskujesz bitu parzystości, nie otrzymaszinstrukcji o zerowej wartości.Lash poczuł przypływ otuchy.A jednak Silver jest z nami.Pomo\e.Silver podszedł do dalekopisu, włączył go i przeciągnąłkoniec papierowej taśmy przez plastikową prowadnicę czytnika.Potem obszedł stół i stanął za jednostką główną 2420.Jegoruchy były coraz bardziej zdecydowane. Co pan robi? zapytała Tara.Silver klęknął za obudową. Upewniam się, \e ten komputer będzie nadal reagowałna ręcznie wprowadzane polecenia. Jak to?Silver wystawił głowę znad obudowy. Będziemy mieli tylko jedną szansę
[ Pobierz całość w formacie PDF ]