Ksiega Henrykowska

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Następnie Mikołajowi z Watzenrode dałpan opat za Dalebora 4 grzywny kwartników.Również za niego dał panopat Tylonowi z Freibergu 4 grzywny kwartników bez l wiardunka.Dalej Hermanowi Runie dał pan opat za niego 9 wiardunków.NastępnieHelwikowi, niegdyś notariuszowi Heydenryka z M�hlheim koło Wroc-ławia, 5 grzywien i 9 skojców groszy królewskich85 za tegoż Dalebora.1Wreszcie samemu Daleborowi osobiście dał pan opat / grzywny2kwartników, gdy szedł do syna swego Michała, by go nakłonić dorezygnacji.Dalej następnie dał temuż Daleborowi 2 grzywny kwartnikóww tym celu, by tenże swoje drobne długi, jakie tu i ówdzie pozaciągał,mógł spłacić całkowicie i w zupełności.Zliczywszy więc wszystko razem,co pan opat wypłacił osobiście samemu Daleborowi i innym ludziom zaniego, jednak z jego zlecenia, urasta ta suma aż do 38 grzywieni 9 skojców groszy praskich i aż do 1221 / grzywny denarów kwartników.2Dał ponadto pan opat panu Hermanowi z Barboy za przeprowadzenie1rezygnacji z tego zrębu z osobna / grzywny złota, która nie powinna2być doliczana do zapłaty i sumy wyżej wymienionej.O powtórnej rezygnacji Dalebora, której dokonał wobecksięcia Bernarda.Z biegiem czasu, gdy książęta tej ziemi podrośli,a książę Bernard jako starszy wśród swoich braci dzierżył prymat86, tenże85Groszami królewskimi nazwano tu czeskie grosze praskie, które z początkiem XIVw.napłynęły na Zląsk i do innych ziem polskich w drodze wymiany gospodarczej, zob.R.Gródecki, Pojawienie się groszy czeskich w Polsce, Kraków 1937, gdzie szczegółowoomówiono to zjawisko dziejowe.86Około r.1307/8 wyswobodzili się synowie Bolka I świdnicko-jaworskiego spodopieki wuja, margrabiego brandenburskiego Hermana, i przez kilka lat (do r.1312) rządziliswą dzielnicą wspólnie, przy czym najstarszy z nich, Bernard, przodował w ich współ-rządach.Za wzorem ojca używali najczęściej tytułu książąt Zląska a panów naF�rstenbergu" od rezydencjonalnego grodu, zbudowanego przez ojca pod koniec XIII w. 94Dalebor pojawił się tu w klasztorze wobec pomienionego księcia Bernar-da i dobrowolnie za siebie i swego prawego syna Michała oraz zawszystkich swoich potomków powtórnie zrezygnował ze swojego zrębuwyżej wymienionego, który sprzedał panu opatowi, której to rezygnacjipoświadczenie tu zostaje dosłownie przytoczone.Przywilej książęcy w sprawie rezygnacji Dalebora.W imię Pańskie.Amen.Ponieważ to, co się dokonuje między ludzmi,popada w zapomnienie z powodu ułomnej pamięci ludzkiej, jeżeli niezostanie umocnione świadectwem pisma, przeto my, Bernard i Henryk,z łaski Bożej książęta Zląska a panowie na Furstenbergu, pragniemy takobecnym jak przyszłym podać w niniejszym piśmie do wiadomości, żeDalebor, niegdyś nasz rycerz, stanąwszy przed nami w dobrym zdrowiuducha i ciała oświadczył, że zreb swojego dziedzictwa, położony kołoklasztoru w Henrykowie, który mu przypadł w spuściznie po ojcu,sprzedał za zgodą syna swego Michała panu opatowi i konwentowiw Henrykowie za 130 grzywien groszy królewskich, a także zeznał, żew całości zapłacono tak jemu jak i pomienionemu synowi Michałowi,który za swój udział otrzymał 33 grzywny, by ustąpił swych praw.Z tegopowodu tenże Dalebor ze swej dobrej woli a za naszą zgodą zrezygnowałz tego zrębu na rzecz pana opata i konwentu na wieczyste posiadanieprawem dziedzicznym, obie zaś strony prosiły naszą łaskawość o potwier-dzenie tego kupna i rezygnacji.My zaś nakłonieni prośbami obu stronprzyjmując do wdzięcznej wiadomości to kupno i rezygnację dokonaneuroczyście wobec nas, zatwierdzamy je ze zwykłej łaskawości.Dlajaśniejszej rzeczywistości daliśmy panu opatowi i jego konwentowi pismootwarte, umocnione utwierdzeniem naszej pieczęci.Działo się to w Hen-rykowie r.P.1310, 7 marca, wobec świadków poniżej spisanych: panMaciej z Mieszeniowa, pan Jan, wójt z M�nsterbergu, pan HermanHake, pan Mikołaj z Miinsterbergu, także Titzko z Muszowa, Nikuszkoz Wederowa, Pezold Runge i bardzo wielu innych wiarogodnych.Danprzez ręce Konrada, naszego protonotariusza.O kupnie wolności dla tego zrębu.Te zręby Alsyka i Dalebora1obejmują 13 i /2 małych łanów i odprawiano z nich służbę na rzecz1księcia tej ziemi w ilości /2 wierzchowca87, kiedykolwiek książę żądałsłużby dla siebie.Z tych łanów, jak wyżej powiedziano, mieszczaniez M�nsterbergu posiadali 9, a konwent tutejszy 4 i 1/2.Lecz że z tych 41/2łanów jeden blisko przylegał do gruntów tych mieszczan, pan opat im go87Z określenia tego widać jaśniej niż z poprzednio podawanych szczegółów, że niechodziło o rzeczywistą i osobistą służbę lenną na wierzchowcu, lecz o podatek pieniężnyz tego tytułu, który też mógł być łatwo dzielony na części wraz z podziałem tej jednostkigruntu, od której należała się pełna służba konna", czyli zasadnicza stawka podatkowa. 95sprzedał i w ten sposób zostało konwentowi tylko 31/2 lana, z którychtrzeba było pełnić służbę na rzecz księcia wraz z łanami mieszczan.Leczponieważ wyzwoleńcom Chrystusa niewola synów Agary bynajmniej nieprzystoi88, przeto pan opat ze wspomnianymi mieszczanami1z M�nsterbergu udał się do księcia i wykupił od niego tę służbę /2wierzchowca za 55 grzywien praskich groszy, które z rozkazu księcia panopat i ci mieszczanie wypłacili zupełnie i w całości stosownie do rozmiarówswych zrębów panu Mikołajowi z M�nsterbergu, podówczas sędziemunadwornemu.Przywilej zaś w sprawie tego wykupu i zapłaty jest w posia-daniu klasztoru, a brzmienie jego tutaj w niniejszym się podaje.Przywilej książęcy w sprawie wolności zrębu Dalebora.W imię Pańskie.Amen.Czynności ludzkie zupełnie by wypadły z pamięciludzi, gdyby nie zostały umocnione z pomocą pisma i przypomnieniemświadków [ Pobierz całość w formacie PDF ]

ebook; download; pobieranie; pdf; do ÂściÂągnięcia

Menu