[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.(przed r.378) kościół zwany Imbomon czyli ołtarz.Dziś na tym miejscuznajduje się meczet muzułmański ze śladami jak głosi podanie lewej stopyChrystusa.W meczecie tym obecnie raz na rok we Wniebowstąpienie Pańskie,wolno chrześcijanom odprawiać Mszę Zwiętą.Naokoło meczetu widaćpodstawy filarów kościoła ośmiokątnego, który wznieśli krzyżowcy.230 2.Wniebowstąpienie dokonało się mocą Boga Człowieka i odbyło się zwielką mocą i wspaniałością, czego dowodem jest obłok, jaki skrył go przedoczyma uczniów .W Piśmie Zwiętym obłok występuje jako widzialny znakobecności Bożej i jego mocy oraz jako przenośny jego tron.Zwięty Tomasz zAkwinu zaznacza, że obłok ukazał się przy wniebowstąpieniu jako znak Bóstwa,podobnie jak chwała Boga Izraelowego ukazała się nad przybytkiem w postaciobłoku.Apostołowie nie mogli się smucić takim odejściem Zbawiciela;przeciwnie, złożywszy pokłon, wrócili do Jerozolimy z radością wielką (Auk.24, 52).Dowodzi to, że Pan Jezus w chwili wniebowstąpienia miał chwałęprawdziwie Boską, właściwą Osobie Boskiej.W sercach Apostołów Wniebowstąpienie wywołało wielki podziw,niewymowną radość i uwielbienie, skoro oddali głęboki pokłon .Bylizachwyceni wspaniałością tego co widzieli, i nie mogli się dość napatrzeć naniebo, pełni radości i apostolskiej odwagi.Wtem zjawiają się Aniołowiepocieszając ich i zapowiadając przyjście Pana Jezusa na sąd ostateczny.Jakbymówili: Rozstanie się wasze z Jezusem nie jest wieczne: ten sam Chrystusprzyjdzie jeszcze raz na ziemię i w ten sposób ukaże się wam, jak widzieliściego idącego do nieba, to jest wśród obłoków, w postaci widzialnej, wspaniałej, wciele uwielbionym i może w tym samym miejscu.Kiedy to nastąpi, Aniołowienie mówią.Wpierw jednak Apostołowie muszą być świadkami aż do krańcówziemi , to znaczy muszą opowiadać ewangelię wszędzie, wszystkiemustworzeniu.Chrystus Pan wstąpił do nieba nie jako Bóg, lecz jako człowiek, naturabowiem Boska nigdy nieba nie opuściła.Jeśli się mówi o zstąpieniu Boga znieba, to nie w tym znaczeniu, że opuścił on niebieski przybytek, lecz że przyjąłnaturę ziemską do jedności osoby.Natura Boska nie podlega ruchowi ani niejest objęta miejscem, nie można więc o niej mówić, że zstąpiła na ziemię lubwstąpiła do nieba.Chrystus wstąpił do nieba nie tylko dla własnego dobra, ale idla dobra swoich wybranych, aby przygotować im drogę i miejsce, jak sampowiedział: Idę przygotować wam miejsce.A jeżeli odejdę i przygotuję wammiejsce, przybędę znowu i przyjmę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie jabędę (Jan 14, 2 3).Wniebowstąpienie tedy jest końcowym dziełemmiłosierdzia Bożego.Chrystus wstąpił do nieba, by wstawiać się za ludzmi u Ojca, by nam daćnadzieję dojścia do chwały oraz dla obudzenia miłości ku rzeczom niebieskim,jak mówi Apostoł: Miłujcie, co na szczytach jest, a nie co na ziemi (Kol.3,2).Toteż Wniebowstąpienie jest naszym wywyższeniem i zapoczątkowaniemżycia niebieskiego: jesteśmy bowiem członkami mistycznego ciała Chrystusa,skoro tedy głowa jest w niebie, jest nadzieja wezwania i członków.DlategoKościół w dniu Wniebowstąpienia wzywa chrześcijan do radości, wesela iwdzięczności.231 * * *Nie ma nic piękniejszego, o czym mógłbym myśleć, i nie ma nicinnego, co by mi większą mogło przynieść korzyść, niż myśl o niebie, któraodrywa serce od ziemi, daje radość i męstwo do pracy, pobudza do ofiarności izaparcia siebie.Kto wierzy w niebo, ten na pewno nie ma na ziemi żadnychchwil smutnych.Trwać będę przy Chrystusie, który będzie mi drogą i mocą wutrapieniach tego życia.Jestem jego własnością, a jego moc z wysokości wlewami siły i podnosi mię na duchu.87.PAN JEZUS ZAJA MIEJSCE PO PRAWICY BOGA OJCA A Pan Jezus wzięty był do nieba i zasiadłna p r a w i c y B o ż e j (Marek 16, 19).Natchnieni pisarze nie wybiegają poza ziemię kończąc swe opisy naWniebowstąpieniu lub nawet nieco przedtem.Jedynie u św.Marka zawiera sięprzelotne spojrzenie w niebiosa, gdy mówi: A Pan Jezus potem, gdy do nichprzemówił, wzięty był do nieba i zasiadł na prawicy Bożej (16, 19).Te ostatniesłowa, podyktowane Ewangeliście przez Ducha Zw., nie odtwarzają choćbyszkicu życia niebieskiego Jezusa, ale pozwalają uchylić pewien rąbekwłaściwości tego życia, które jest dogmatem naszej wiary: Siedzi na prawicyBoga Ojca wszechmogącego .1.Jakie są właściwości tego życia? Najważniejszą właściwością życiaPana Jezusa na prawicy Ojca w niebie jest uczestnictwo w potędze i chwale jegooraz w całej czci mu oddawanej.Chrystus siedzi na prawicy Bożej mówi św.Tomasz najpierw jako Bóg, dlatego że ma naturę Boską i jest równy Ojcu; powtóre jako człowiek z ludzką naturą wywyższoną ponad wszystkie innestworzenie, obdarzoną najhojniej łaską, szczęśliwością i władzą królewsko sądowniczą (S.T.3, q.58, a.2.). Ten zaś (Jezus) będąc jasnością chwały iodbiciem istoty jego, a podtrzymując wszystko słowem swej potęgi, dokonałoczyszczenia z grzechów i zasiadł na prawicy majestatu na wysokości.Tymwyższym stał się od Aniołów, im osobliwsze nad nich odziedziczył imię (%7łyd.1,3 4).232 Zw.Jan Apostoł widział chwalę Pana Jezusa jako Baranka, którego tronotaczali Aniołowie i Zwięci, a padając przed nim wołali: Siedzącemu na troniei Barankowi błogosławieństwo i cześć, chwała i potęga na wieki wieków &albowiem godzien jest Baranek, który był zabity, otrzymać władzę i bóstwo,mądrość i męstwo, cześć, chwałę i błogosławieństwo (Obj.5, 12, 13).Stądwynika, że Bóg Człowiek po prawicy Boga Ojca odbiera razem z nimnajwyższą cześć Boską, szacunek, uwielbienie i chwalę od wszystkich duchówbłogosławionych, a ta chwała jest ustawiczna i nieskończona.Dlatego to życiew chwale nazywa się siedzeniem i oznacza niezmienność i wieczną trwałośćKrólestwa chwały, potęgi i ustawicznej radości.Czym się zajmuje Pan Jezus w niebie? Zajęcie jego polega na rządzeniuswoim Kościołem, czyli Królestwem na ziemi i w niebie.Będąc głową całegostworzenia jest zarazem wykonawcą wszelkich sądów.Wciąż obsypuje Kościółtriumfujący radością i szczęściem, wciąż pociesza i wzmacnia Kościółcierpiący, wciąż zlewa obfitość światła, mocy i świętości na Kościół wojujący, ana pogan błędnowierców i odszczepieńców światło słońca wiary.Jako naszPośrednik przed Ojcem, ustawicznie modli się za nas i ofiaruje cenę krwi swojeji ran swoich, a zarazem przedkłada modły nasze, prace i trudy OjcuNiebieskiemu.W każdym momencie sądzi dusze zmarłych i rozstrzyga o ichwiecznym losie.Ustawicznie kieruje losem swojego Kościoła miotanegoburzami stuleci
[ Pobierz całość w formacie PDF ]