[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W samym Rzymie odmawiał wręcz uparcie przyjęcia tego zaszczytu.Srebrne posągi, niegdyś ku jego czci wystawiane, kazał wszystkie stopić i z tak uzyskanych pieniędzy ufundował złote trójnogi dla Apollina Palatyńskiego.Gdy lud usilnie proponował mu dyktaturę 199, August zrzucił z ramion togę i z odkrytą piersią, na kolanach, wypraszał się od niej.53.Tytułu „pan" zawsze ze wstrętem unikał, uważając go za złorzeczenie196 Sztuka wykonania gemmy.tj.małej płaskorzeźby w szlachetnym lub półszlachetnym kamieniu, pochodziła ze Wschodu.197 Ten rozdział poświęca Swetoniusz wyliczeniu przykładów łaskawości Augusta, od rozdziału następnego do 56 wylicza przykłady jego skromności obywatelskiej.198 Agryppy Postuma.wnuka Augusta, nieudanego syna Julii i Agryppy.199 Dyktatura została zniesiona na wieczne czasy przez uchwałę senatu de dictatura in perpetuum tollenda w r.44 przed n.e.po śmierci Cezara.Ten rozdział poświęca Swetoniusz wyliczeniu przykładów łaskawości Augusta, od rozdziału następnego do 56 wylicza przykłady jego skromności obywatelskiej.198 Agryppy Postuma.wnuka Augusta, nieudanego syna Julii i Agryppy.199 Dyktatura została zniesiona na wieczne czasy przez uchwałę senatu de dictatura in perpetuum tollenda w r.44 przed n.e.po śmierci Cezara.196 Sztuka wykonania gemmy.tj.małej płaskorzeźby w szlachetnym lub półszlachetnym kamieniu, pochodziła ze Wschodu.106 BOSKI AUGUSTi obelgę.Kiedy pewnego razu przyglądał się widowisku i ze sceny padły słowa jakiegoś mimu:O Panie sprawiedliwy i dobry!wszyscy zaś głośno wyrazili radość, jakoby potwierdzając, że te słowa do niego się odnoszą, natychmiast ręką i wyrazem twarzy powstrzymał nie-przystojne pochlebstwa, następnego dnia zganił najsurowiej w publicznym obwieszczeniu.Odtąd nawet dzieciom ani wnukom nie pozwolił nazywać się „panem", zarówno w poważnej rozmowie, jak żartem; zabronił im między sobą używać tej tytulatury grzecznościowej.Nigdy nie wyruszał ze stolicy czy z jakiegokolwiek miasta prowincjonalnego nagle i bez zastanowienia, ani też nigdzie nie przyjeżdżał inną porą, jak tylko nocną lub wieczorną, aby nikomu nie zamącić wypoczynku urzędowym witaniem swej osoby.W czasie sprawowania konsulatu ukazywał się publicznie prawie zawsze pieszo.W innych czasach jako osoba prywatna - często w zamkniętej lektyce.Do publicznego powitania swej osoby dopuszczał i lud, tak uprzejmie przyjmując prośby petentów, że nawet jednego żartobliwie upomniał, iż „z taką obawą podaje mu swe pismo, jak słoniowi monetę".W dniu obrad senatu witał senatorów, sarn przychodząc do kurii; nie wymagał powstania, sam wymieniał każdego po nazwisku, bez niczyjej pomocy; również odchodząc, w ten sam sposób żegnał siedzących.Z wieloma senatorami utrzymywał wzajemnie stosunki towarzyskie, bywał u każdego z nich na uroczystościach domowych, aż wiek upomniał się o swe prawa, a w dniu jakiejś uroczystości zaręczynowej został raz silnie popchnięty wśród tłumu gości.Jeden z senatorów, niejaki Gallus Teryniusz, zresztą bynajmniej nie z najbliższego grona cesarza, nagle oślepł i chciał się z tego powodu zamorzyć głodem.August go odwiedził i swym pocieszeniem zachęcił do życia.54.Raz w senacie przemawiał.Ktoś mu rzucił: „Nie zrozumiałem", a ktoś inny znowu: „Mógłbym sobie z tobą poradzić, gdybym miał sposobność".Niekiedy wypadał z kurii w najwyższym stopniu rozgniewany z powodu zbyt gwałtownych polemik między dyskutującymi senatorami.Niektórzy mu jeszcze dorzucali, że „przecież wolno chyba senatorom wypowiadać się na temat spraw państwowych".Antystiusz Labeo 20° w czasie selekcji senatu, gdy każdy senator dobierał sobie tylko jednego kolegę, wybrał M.Lepidusa, niegdyś wroga Augusta, wówczas wygnańca.Na zapytanie Augusta, czy nie widzi innych godniejszych, odpowiedział, że „każdy ma swoje zdanie".Oto przykłady, jak dalece swoboda, nawet hardość nikomu na złe nie wyszła.55.Nie uląkł się rozrzuconych w kurii zniesławiających go ulotek, lecz bardzo starannie zarzuty sprostował, nie dochodząc nazwisk autorów
[ Pobierz całość w formacie PDF ]