Historyczne Bitwy 1649 Zbaraż Kacper ledziński

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Akcja Wiśniowieckiego powstrzy-mała ruchy pułków kozackich, które strwożone sąsiedztwemgroznego kniazia wycofały się do sił głównych.Na to tylkoczekał Jeremi.Schwytanych jeńców wysłał z wiadomoś-ciami do obozu regimentarskiego, a sam cofnął się podZbaraż, ale do niego samego nie dotarł.Zatrzymał siębowiem półtorej mili9 od obozu, w Szymkowcach.Tamdołączyły do księcia chorągwie Zamoyskiego, Zasławskiegoi młodych książąt Wiśniowieckich: Dymitra i Konstantego.Tam też znalazł księcia Lanckoroński.Regimentarzom zależało na połączeniu sił Wiśniowiec-kiego z ich dywizją z kilku względów.Po pierwsze książęJeremi uchodził w opinii szlachty za biegłego wodza, a po7Tamie, s.311.8Tamże, s.312.9Mila polska liczyła około 7 km.śmierci Stanisława Koniecpolskiego w 1646 roku zajego potencjalnego następcę do buławy wielkiej koronnej.Jak wiadomo niefortunny wybór króla Władysława wyniósłna stanowisko hetmańskie nieporadnego Mikołaja Po-tockiego.Swój talent dowódczy ujawnił Wiśniowieckimiędzy innymi organizując za regimentarzy rozpoznaniesił powstańczych.Drugim ważnym powodem było 3000żołnierzy, którymi dysponował książę, a którzy w trudnejsytuacji armii koronnej byli na wagę złota.Rozumującw ten sposób, Firlej, Ostroróg i Lanckoroński postanowilizaprosić księcia do Zbaraża i ofiarować mu najwyższedowództwo10.Jak wiadomo z tą prośbą wybrał się doSzymkowców kasztelan kamieniecki.Wizyta zakończyłasię sukcesem.Książę wprawdzie ociągał się z wyjazdem,a to z powodu braku żywności, której w obozie byłomało, a on sam swojego wyżywienia nie miał; a toznowu z przyczyny wymówek, jakich się spodziewał.Bał się książę, że oskarżą go o przywłaszczenie sobiebuławy.Lanckoroński zapewnił, że żywności, owszem,jest mało, ale wojsko chętnie z chorągwiami Jeremiegosię podzieli.Dodał ponadto, iż skoro książę buławynie chce, będzie pełnił władzę na równi z innymi.Na takie dictum Wiśniowiecki przystał mówiąc: Gdytaka wola, a prawie rozkazanie W.Panów i wszystkiegowojska jest, abym się tam stawił, będę posłuszny i z tymsię oświadczam, że jako każdy powinności swojej zo-stający żołnierz podlegać rozkazom obiecuję, a nie pro-wadzić, za to W.Panom podziękowawszy, żeście mniedo wspólnego przybrać chcieli honoru.Stawię się tedy,abym to wyświadczył, że piersiami mymi chcę całebezpieczeństwo Rzplitej i króla zasłonić, abym trupem10L.Kubala pisze w drugim tomie swoich dziet, w części dotyczącejoblężenia Zbaraża, że wycofanie się pod Zbaraż było warunkiem jakiWiśniowiecki postawi! regimentarzom.Nie zgodzi! się z tym zdaniem W.Tomkiewicz (patrz przypis 4, s.310, Jeremi Wiśniowiecki).moim wszystkie Rzplitej niebezpieczeństwa, nie mówiącuchowaj Boże, zgubę zawalił"".Porozumienie regimentarzy z księciem zaowocowałowizytą Jeremiego w obozie zbaraskim 7 lipca.Wi-śniowiecki zjawił się w Zbarażu w nielicznym orszaku.Krótki pobyt podbudował morale wojska.Tak jak po-przednio panika, teraz entuzjazm ogarnął wszystkich.Gros żołnierzy oświadczyło nawet, że pod wodzą księciagotowi są służyć za darmo przez dwa kwartały.Lanc-koroński powtórnie próbował wręczyć Jeremiemu buławę,ale i tym razem książę nie przyjął funkcji.Oświad-czył: nie ja W.Panom dawałem buławę i odbieraćjej też nie będę"12.Przez jeden dzień Wiśniowieckizdołał poprawić morale żołnierzy (w jakim stopniumu się to udało miała pokazać przyszłość) i wysłaćsilny podjazd.Wreszcie książę opuścił obóz i wróciłdo Szymkowiec.Następnego dnia nad Zbarażem roz-pętała się burza.Dziwny traf zrządził, że piorun uderzyłw chorągiew regimentarza Firleja, rozbijając ją zu-pełnie13.�w omen omal nie podłamał przesądnej i bo-gobojnej załogi zbaraskiej.Kasztelan Firlej jak wspo-mniano był kalwinem, zatem zniszczenie jego proporcaodczytano jako znak gniewu bożego za herezję re-gimentarza [ Pobierz całość w formacie PDF ]

ebook; download; pobieranie; pdf; do ÂściÂągnięcia

Menu