Historia Komunistycznej Partii

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.676).Wynikało stąd, że trzeba umieć nie tylko zdecydowanie nacierać,i to w pierwszych szeregach podczas przypływu rewolucji, leczrównież prawidłowo się cofać, cofać się ostatnim, gdy przypływujuż nie ma, zmieniając taktykę odpowiednio do zmienionej sytuacji,cofać się nie w rozsypce, lecz w sposób zorganizowany, spokojnie,bez paniki, wykorzystując najmniejsze możliwości, aby wyprowadzićkadry spod ciosów wroga, przegrupować swe szeregi, zgromadzić siłyi przygotować się do nowego natarcia na wroga.Bolszewicy postanowili wziąć udział w wyborach do II Dumy.Ale bolszewicy szli do Dumy nie w celu prowadzenia w niejorganicznej pracy �ustawodawczej� w bloku z kadetami, jak toczynili mieńszewicy, lecz po to, żeby wykorzystać ją jako trybunęw interesach rewolucji.Mieńszewicki Komitet Centralny, przeciwnie, wzywał do za-wierania porozumień wyborczych z kadetami, do popierania w Dumiekadetów, traktując ją jako instytucję ustawodawczą, mogącą okieł-znać rząd carski.Większość organizacji partyjnych wystąpiła przeciwko politycemieńszewickiego KC.Bolszewicy zażądali zwołania nowego zjazdu partii.W maju 1907 roku zebrał się w Londynie V zjazd partii.W okresie tego zjazdu SDPRR liczyła (wraz z narodowościowymiorganizacjami socjaldemokratycznymi) blisko 150 tysięcy członków.Ogółem obecnych było na zjezdzie 336 delegatów.Bolszewików było105, mieńszewików 97.Pozostali delegaci reprezentowali narodo-wościowe organizacje socjaldemokratyczne, które były przyjęte doSDPRR na poprzednim zjezdzie: socjaldemokratów polskich i łote-wskich oraz Bund.Trocki usiłował sklecić na zjezdzie swoją odrębną grupkę centry-stowską, czyli półmieńszewicką, ale nikt za nim nie poszedł.Ponieważ bolszewicy mieli za sobą Polaków i Aotyszów, posiadaliwięc na zjezdzie trwałą większość.Jednym z podstawowych zagadnień, o które toczyła się walka nazjezdzie, była kwestia stosunku do partii burżuazyjnych.W tejsprawie toczyła się walka między bolszewikami a mieńszewikami jużna II zjezdzie.V zjazd dał bolszewicką ocenę wszystkich partii nie-proletariackich czarnosecińców, pazdziernikowców, konstytucyjnychdemokratów (kadetów), eserowców i sformułował bolszewicką tak-tykę w stosunku do tych partii.Zjazd zaaprobował politykę bolszewików i powziął uchwałę oprowadzeniu bezlitosnej walki zarówno z partiami czarnosecinnymi �Związkiem Narodu Rosyjskiego�, monarchistami, radą zjednoczonejszlachty jak i ze �Związkiem 17 pazdziernika� (pazdziernikowcy), partiąhandlowo-przemysłową i partią �odnowienia pokojowego�.Wszystkie tepartie były otwarcie kontrrewolucyjne.Co się tyczy burżuazji liberalnej, partii kadetów, to zjazd zaleciłprowadzenie nieprzejednanej walki z tą partią i demaskowanie jej.Zjazdzalecił zrywanie maski z obłudnego, fałszywego �demokra-tyzmu� partiikadeckiej i walkę przeciw usiłowaniom liberalnej burżuazji,zmierzającym do uchwycenia kierownictwa ruchu chłopskiego.W stosunku do tak zwanych partyj narodnickich lub do partyj pracy(socjaliści ludowi, Grupa Pracy, eserowcy) zjazd zalecał ujawnianie ichusiłowań przywdziewania maski socjalistycznej.Jednocześnie zjazduważał za możliwe zawieranie w poszczególnych wypadkachporozumień z tymi partiami dla wspólnego i jednoczesnego natarcia nacarat i na kadecką burżuazję, ponieważ partie te były wówczas partiamidemokratycznymi i wyrażały interesy drobnomie-szczaństwa miast i wsi.Jeszcze przed zjazdem mieńszewicy zgłaszali propozycję zwołania takzwanego �zjazdu robotniczego�.Plan mieńszewików polegał na tym,żeby zwołać taki zjazd, w którym braliby udział i socjaldemokraci, ieserowcy, i anarchiści.Ten zjazd �robotniczy� miał stworzyć już tojakąś �bezpartyjną partię�, już to �szeroką� drobnomieszczań-ską,pozbawioną programu partię robotniczą.Lenin zdemaskował tęniezmiernie szkodliwą próbę mieńszewików zlikwidowania socjal-demokratycznej partii robotniczej i roztopienia czołowego oddziału klasyrobotniczej w masie drobnomieszczańskiej.Zjazd ostro potępiłmieńszewickie hasło �zjazdu robotniczego�.Odrębne miejsce zajęło w obradach zjazdowych zagadnienie związkówzawodowych.Mieńszewicy bronili �neutralności� związkówzawodowych, czyli występowali przeciw kierowniczej roli partii wzwiązkach zawodowych.Zjazd odrzucił wniosek mieńszewicki iuchwalił bolszewicką rezolucję o związkach zawodowych.Rezolucja tawskazywała, że partia powinna zdobyć w związkach zawodowychkierownictwo ideowe i polityczne.V zjazd był wielkim zwycięstwem bolszewików w ruchu robotniczym.Ale bolszewicy nie chełpili się, nie spoczęli na laurach.Nie tego uczyłich Lenin.Bolszewicy wiedzieli, że czeka ich jeszcze w przyszłościwalka z mieńszewikami.W swym artykule �Zapiski delegata� (Notatki delegata), któryukazał się w roku 1907, tow.Stalin dawał taką ocenę wynikówzjazdu:�Faktyczne zjednoczenie najbardziej uświadomionych robot-ników całej Rosji w jednolitej partii ogólnorosyjskiej pod sztan-darem rewolucyjnej socjaldemokracji takie było znaczeniezjazdu londyńskiego, taki był jego ogólny charakter�.W artykule tym tow.Stalin przytaczał dane o składzie zjazdu.Okazało się, że delegaci bolszewiccy posłani byli na zjazd przeważnieprzez wielkie ośrodki przemysłowe (Petersburg, Moskwa, Ural,Iwanowo-Wozniesieńsk i inne).Mieńszewicy zaś dostali się na zjazdz okręgów drobnej wytwórczości, gdzie przeważali drobni rzemie-ślnicy, półproletariusze, a także z szeregu okręgów czysto chłopskich.�Jak widać wskazywał tow.Stalin podsumowując wynikizjazdu taktyka bolszewików jest taktyką proletariuszy wiel-koprzemysłowych, taktyką tych okręgów, w których przeciwień-stwa klasowe występują szczególnie jaskrawo i walka klasowajest szczególnie ostra.Bolszewizm to taktyka prawdziwychproletariuszy.Z drugiej strony, niemniej oczywiste jest i to, żetaktyka mieńszewików jest przeważnie taktyką rzemieślników ipółproletariuszy chłopskich, taktyką tych okręgów, w którychprzeciwieństwa klasowe są niezupełnie wyrazne i walka klasowajest zamaskowana.Mieńszewizm to taktyka na wpół burżua-zyjnych żywiołów proletariatu.Tak mówią cyfry� (Protokóły Vzjazdu SDPRR, str.II i 12, 1935).Po rozpędzeniu I Dumy car spodziewał się, że II Dumę będziemiał bardziej posłuszną.Ale i II Duma zawiodła jego oczekiwania.Toteż car postanowił rozpędzić także i tę Dumę i zwołać III Dumęna podstawie jeszcze gorszej ordynacji wyborczej żywiąc nadzieję,że ta Duma okaże się bardziej posłuszna.Wkrótce po V zjezdzie rząd carski dokonał tak zwanego zamachustanu z dn.trzeciego czerwca.3(16) czerwca 1907 roku car rozpędziłII Dumę Państwową.Frakcja socjaldemokratyczna w Dumie, licząca65 posłów, została aresztowana i zesłana na Syberię.Ogłoszono nowąordynację wyborczą [ Pobierz całość w formacie PDF ]

ebook; download; pobieranie; pdf; do ÂściÂągnięcia

Menu