[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Mi estas via sklavino, respondis Eunice.Kaj li apogis sian florkronitan kapon sur ÿian sinon kaj diriskun rideto: Mi estas do sklavo de sklavino.Mi vin admiras, dia, dela piedoj ¸is la kapo.Poste li diris al Vinicius: Veturu kun ni sur Cipron.Antaûe tamen memoru, ke vi328 QUO VADIS?eLIBROdevas vidi la cezaron.Malbone estas, ke ¸is nun vi lin ne vi-zitis; Tigellinus estas preta elprofiti tion kontraû vi.Li vere nehavas kontraû vi personan malamon, sed li ne povas vin amialmenaû tial, ke vi estas mia nevo & Ni diros, ke vi estis mal-sana.Ni devas priprensi, kion vi respondu, se li vin deman-dos pri Ligia.Plej bone svingu la manon kaj diru al li, ke ÿiestis çe vi, ¸is ÿi vin ektedis.Li tion komprenos.Diru al li an-kaû, ke malsano retenis vin hejme, ke la febron pligrandigisla çagreno, ke vi ne povis esti en Neapolo kaj aûdi lian kan-tadon, kaj la espero, ke vi lin aûdos, helpis vian resani¸on.Netimu troigi.Tigellinus promesas, ke li elpensos por la cezaroion ne nur grandiozan, sed ankaû frapan & Mi tamen timas,ke li min eble subfosos.Mi timas ankaû vian animstaton & Çu vi scias, diris Vinicius, ke estas homoj, kiuj ne ti-mas la cezaron kaj vivas tiel trankvile, kvazaû li tute ne ekzi-stus? Mi scias, kiun vi nomos: la kristanojn. Jes.Ili solaj & Kio estas dume nia vivo, se ne sençesatimo? Ne tedu min per viaj kristanoj.Ili ne timas la cezaron, çarli eble eç ne aûdis pri ili; çiuokaze li nenion pri ili scias kaj iligravas al li tiom, kiom velkintaj folioj.Sed mi diras al vi, ke tioestas ¸emulaçoj, ke vi mem tion sentas kaj ke, se via naturoforpuÿas tiun instruon, tio estas ¸uste tial, ke vi sentas ilianmaltaûgecon.Vi estas homo el alia argilo, kaj tial ne tedu perili vin mem kaj min.Ni scipovas vivi kaj morti, sed kion iliscipovas, oni ne scias.Viniciuson frapis tiuj çi vortoj kaj, reveninte hejmen, li ko-mencis konsideri, çu efektive tiu boneco kaj kompatemo dela kristanoj ne pruvas maltaûgecon de iliaj animoj.xajnis al329 QUO VADIS?eLIBROli, ke homoj bravaj kaj harditaj ne povus tiel pardoni.Venisal li la penso, ke efektive tio çi estas eble la kaûzo de la abo-meno, kiun lia romana naturo sentas al tiu instruo. Ni sci-povas vivi kaj morti , diris Petronius.kaj ili? Ili scipovas nurpardoni, sed komprenas nek veran amon, nek veran mal-amon.330 QUO VADIS?eLIBROÇAPITRO XXXa cezaro, reveninte Romon, bedaûris sian revenon, kajLpost kelkaj tagoj li jam flamis denove per la deziro vetu-ri en AÛajon.Li eç eldonis edikton, en kiu li deklaris, ke liaforesto ne daûros longe kaj ke la publikajn aferojn minacospro tio nenia doma¸o.Poste, akompanata de la aûgustanoj,inter kiuj trovi¸is ankaû Vinicius, li iris sur Kapitolon oferdonial la dioj por la feliça voja¸o.Sed la duan tagon, kiam li vizi-tis laûvice la sanktejon de Vesto, okazis akcidento, kiu sekvi-gis ÿan¸on de çiuj projektoj.Nero ne kredis je la dioj, sed litimis ilin, kaj precipe la mistera Vesto inspiris al li tian timon,ke je la vido de la diino kaj de la sankta fajro liaj haroj hirti¸issubite pro timo, la dentoj kunpremi¸is, tremo trakuris liajnmembrojn kaj li svenfalis en la brakojn de Vinicius, kiu hazar-de staris tuj post li.Oni elportis lin senprokraste el la templokaj transkondukis sur Palatinon, kie, kvankam lia farto baldaûtute reboni¸is, li ne forlasis la liton dum la tuta tago.Li dekla-ris ankaû, je granda miro de la çeestantoj, ke li decidis pro-krasti por ia tempo la projekton de la forveturo, çar la diinomistere avertis lin kontraû la rapidemo.Horon poste oni jampublike anoncis al la popolo en tuta Romo, ke la cezaro, vid-ante la çagrenitajn viza¸ojn de la civitanoj, direktata de amoal ili, kiel patro de amo al siaj infanoj, restas kun ili por divi-di iliajn ¸ojojn kaj sorton.La popolo, ¸oja pro tiu decido kajkune certa, ke la cirkludoj kaj disdonado de greno ne estos331 QUO VADIS?eLIBROpreterlasitaj, amasi¸is grandare antaû la pordego de Palatino,eligante kriojn honore al la dia cezaro, dum tiu interrompiskubludadon, per kiu li amuzis sin kun la aûgustanoj, kaj di-ris: Jes! oni devis prokrasti; Egipto kaj la regado de Oriento,laû la aûguro, ne povas pasi preter mi, do ankaû AÛajo neestos perdita.Mi ordonos trafosi la korintan istmon, kaj enEgipto ni konstruos tiajn monumentojn, çe kiuj la piramidojÿajnos infanaj ludiloj.Mi ordonos konstrui Sfinkson, sepfo-je pli grandan ol tiu, kiu apud Memfiso rigardas en la dezer-ton, sed mi ordonos doni al ¸i mian viza¸on.La postaj gene-racioj parolos nur pri tiu monumento kaj pri mi. Vi jam konstruis al vi per la versaîoj monumenton nesepfoje, sed trioble sepfoje pli grandan ol la piramido de Øe-opso, diris Petronius. Kaj per la kanto? demandis Nero
[ Pobierz całość w formacie PDF ]