Boyd William Jak lody w słońcu

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Dostałem rozkaz, żeby na pierwszy, sygnał ataku wycofać się do linii ko-lejowej w Voi.Taką daję panu radę.Zostaję w Tavecie z moimi askarysami zpolicji, ale. Wheech-Browning pohamował się. Smith, niech mi pan wie-rzy, to jest oficjalna rada.Tu po prostu nie jest bezpiecznie. Nic mi się nie stanie odparł lekkim tonem Temple. Niech pan będziespokojny.Wheech-Browning w desperacji machnął ręką. W porządku na moment zamknął oczy. Uprzedzałem pana.Nie mogęrozkazywać.Muszę jechać dalej.Niech pan się nad tym zastanowi, Smith.Tonie żarty. Podszedł bliżej. Krążą różne pogłoski.Kiedy zaatakowali stacjękolejową w Tsavo tak, już zaatakowali podobno złapali jednego z hindu-skich pracowników kolei. Zbladł. Odcięli mu.wie pan.Z tego, co ludziemówią, straszliwie go okaleczyli.To barbarzyńcy. Przerwał. Niech pan po-słucha, wojna potrwa najwyżej kilka miesięcy.Podobno z Indii przybywa naszewojsko.Tu na miejscu, prędko się z nimi upora.Ale na razie jesteśmy w potrza-sku.Temple poklepał Wheech-Browninga po szczupłym ramieniu. Zastanowię się nad tym powiedział w końcu pojednawczo. Przemy-ślę.Zawrócił pod górę i zanim dotarł do dekortykatora i swych sizalowych zbio-rów, zobaczył zastępcę komisarza okręgowego odjeżdżającego na mule.*Temple potraktował radę Wheech-Browninga na tyle poważnie, że powia-domił o wszystkim Saleha i boyów, przykazując im mieć oczy otwarte.Na noczamykał dokładnie drzwi i okna, zdjął ze ściany karabiny.Powiedział Matyldzieo tym, co usłyszał od Wheech-Browninga, i dodał, że jego zdaniem komisarzsieje bezpodstawną panikę.Matyldy jak zwykle nie opuszczał optymizm, byłagłęboko przekonana, że nikt nie naruszy ich spokoju w Smithville.W miarę upływu dni, kiedy nic nie zakłócało normalnego porządku spraw,zniknęły obawy Temple'a.Pewnej nocy zdawało mu się, że w oddali słyszywybuch.Kiedy indziej doszedł go huk, który można było wziąć za ogień armatni.96Ale nie był w stanie tego sprawdzić.Posłał Saleha do Tavety dowiedział się,że wprawdzie O'Shaugnessy zamknął sklep, lecz Wheech-Browning nadal tkwina posterunku z kompanią policjantów.Bazar hinduski funkcjonował normal-nie, nikt nie słyszał o żadnych niepokojach, o żadnym zgrupowaniu wojska nagranicy.Temple zajął się sprzętem sizalu.Dekortykator stukotał i buchał kłębamidymu prawie przez cały dzień, gdy tymczasem Saleh i inni robotnicy ścinaliliście agaw na polach, przewozili je w, wagonikach do fabryki i wrzucali wpaszczę nienasyconej maszyny.Stopniowo rosły sterty suchego włókna.Całydzień poświęcili na związywanie go w luzne bele, które zapełniły dwa dużefurgony.Temple miał potem zawiezć zbiory do Voi, gdzie mieściło się Afry-kańsko-Amerykańskie Towarzystwo Włókna Sizalowego.Mieli tam maszynędo międlenia i hydrauliczne belowarki.Dyrektor Ward był także Amerykani-nem, ale Temple'a nie łączyły z nim najlepsze stosunki.Ward, zdaniem Smitha,pobierał zbyt wysokie opłaty za międlenie i belowanie, zwłaszcza od rodaka.Mimo to z przyjemnością jezdził do fabryki Towarzystwa w Voi.Przyglądał się,jak Ward kieruje interesem i czerpał stamtąd różne pomysły przydatne do roz-budowy farmy Smithville.Kupił od niego dekortykator i nosił się z zamiaremnabycia bębna do międlenia.Przy okazji najbliższej podróży zamierzał kupićnastępnych dwieście metrów szyn; umyślił sobie rozszerzyć w 1915 roku plan-tację sizalu.Podczas pracy i układania planów na przyszłość zniknęło lekkie uczucieniepokoju wywołane słowami Wheech-Browninga.Cena, jaką dostawał zanasiona sizalu, nie mówiąc już o włóknie, zapewniała pomyślny rok.Jeśli po-większy plantację o dalsze półtora hektara, w trzy lata podwoi kapitał obrotowy.Miał pecha z sadzonkami kawy, ale samo powiększenie plantacji uważał zaświetny pomysł.Rozważał uprawę drzew gumowych.W Kobwezi, w pobliżuVoi, mieszkał Niemiec, który miał dwieście czterdzieści hektarów plantacji.Alerośliny te rosną dłużej niż agawy i chociaż Temple chciałby bardzo ujrzećSmithville otoczone złotodajnym gajem drzew gumowych, postanowił poszukaćczegoś, co wcześniej przyniesie zysk.Osiemnastego sierpnia z rana, tuż przed wyjazdem do Voi z włóknem siza-lowym, doznał olśnienia.Siedział przy śniadaniu vis � vis Matyldy.Glenwaypłakał, bo jak twierdził, nie smakowała mu owsianka.Matylda, ku zniecierpli-wieniu Temple'a, nie zwracała uwagi na płacz dziecka.Czytała książkę, trzyma-ła przy policzku filiżankę ciepłej herbaty.Zdawało się, że coraz mniej obchodząją problemy rodziny.Temple sięgnął po puszkę.Po pomarańczowym maślezostała tylko tłusta plama. Matyldo odezwał się. Nie mamy masła? Co, kochanie? Skończyło się masło odłożył nóż. Czy możesz się dowiedzieć, czegochce chłopiec? dodał rozgniewany.97Matylda odwróciła grzbietem do góry książkę i położyła na stole. Co się stało, Glennie? To nie jest słodkie odparł chłopiec, trzymając w ręku łyżkę, z której naemaliowany talerz skapywała owsianka. Joseph zawołał Matylda na kucharza. Czy wlałeś do owsianki esencjęwaniliową?Wanilia.To jest to, uprzytomnił sobie nagle Temple.Złotodajna uprawaprzyszłości.Ktoś w pobliżu Voi założył plantację na niecałym hektarze ziemi.%7ładnych maszyn, żadnej dekortykacji, po prostu zbiera się torebki owoców.Jego umysł zaczął pracować.Należy zaorać nieudaną plantację kawy.Być możew czasie tej podróży do Voi uda mu się kupić sadzonki. N i e m a w a n i l i a oznajmił Joseph w drzwiach kuchni [ Pobierz całość w formacie PDF ]

ebook; download; pobieranie; pdf; do ÂściÂągnięcia

Menu