[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Na dodatek owszystkich tych wydarzeniachdonoszono w zaledwie dwudniowym odstępie czasu.� Czyli zjawisko ozasięgu światowym - orzekłem.� Właśnie!Niestrawność, rzeczywiście -obdarzył mnie pełnympotępienia spojrzeniem, upiłnieco ze szklanki po czymdotknął dłonią piersi.- Panzłożył w moje ręce potężnąbroń, a ja muszę się nauczyćjej używać.� Jaką broń? -zapytałem. Jego odpowiedz nie dotyczyłajednak bezpośrednio tego pytania.� Znalazłem tę jaskinięzupełnie przypadkowo - zacząłmówić - co zresztą ucieszyłomnie niezmiernie, bowiemkażda jaskinia, która jest zbytłatwo dostępna, szybko stajesię obiektem wycieczekpodekscytowanych tłumów.Proszę pokazać mi szczelinęwąską i ukrytą, najlepiejpokrytą wegetacją roślinną,przysypaną skałami,przesłoniętą wodospadem, umieszczoną w dodatku wtrudno dostępnym miejscu, azaprezentuję panu wtedydziewiczą jaskinię wartąeksploracji.Więc powiedziałpan, że nie wie nic ospeleologii?� Byłem już wjaskiniach, oczywiście -obruszyłem się.- W jaskiniachLauray w Wirginii.� Komercja! - przerwałmi West i wykrzywiając twarzrozejrzał się po podłodze wposzukiwaniu odpowiedniego miejsca do splunięcia.Naszczęście nie znalazł.� Ponieważ nie wie pannic o boskich rozkoszachodkrywania grot - kontynuował- nie będę zanudzał panaopowieściami, jak i gdzie jeznalazłem.Oczywiście,eksploracja nowych jaskiń bezpomocy osób drugich niezawsze jest bezpieczna, jajednak wolę udawać się natakie wyprawy samotnie.Azresztą nie ma nikogo, ktodorównałby mi doświadczeniem w tego typusprawach, nie wspominając jużo fakcie, że jestem odważnyjak lew.� W tym przypadkurzeczywiście szczęśliwie sięzłożyło, iż byłem samotny,bowiem żadnej innej istocieludzkiej nie byłoby dane odkryćtego, co odkryłem ja.Badałemte jaskinię już od kilku godzin inagle wszedłem do dużego,cichego pomieszczenia,pełnego stalaktytów u góry istalagmitów u dołu, nagromadzonych wewspaniałej obfitości form.Zacząłem przeciskać siępomiędzy stalagmitami,rozwijając za sobą sznurek, niechciałem bowiem zgubić drogi,aż w końcu natknąłem się nacoś, co kiedyś musiało byćgrubym stalagmitem,przełamanym skutkiem swejnaturalnej łupliwości.Po jednejjego stronie widniały okruchywapnia.Co jednakspowodowało owoprzełamanie, tego nie potrafię powiedzieć - być może jakieśduże zwierzę uchodząc pogoniwpadło do jaskini 1 wciemności uderzyło w tenstalagmit, a może po prostu byłon słabszy od innych i pękł naskutek niewielkiego trzęsieniaziemi.� Cokolwiek jednakbyło przyczyną - ciągnął West -podstawa ściętego stalagmitubyła teraz płaska iwystarczająco wilgotna, abyodbijało się w niej światło mojejelektrycznej latarki.Była ona mniej więcej okrągła i wzadziwiający sposóbprzypominała bęben.Skojarzenie było tak silne, iżautomatycznie wyciągnąłemprawą dłoń i postukałem weńpalcem.Zamilkł na chwilę, dopił resztędrinka i zaczął mówić dalej:� To był bęben, alboprzynajmniej struktura, kto podwpływem stukaniaprodukowała wibracje.Jaktylko jej dotknąłem, w pomieszczeniu rozległ sięprzyciszony; grzmot; nikłydzwięk tuż na granicysłyszalności, prawiesubsoniczny.I rzeczywiście,tak jak pózniej zdołałem taokreślić, część dzwięku wysokana tyle, aby być słyszalna,stanowiła jedynie niewielkiułamek całości.Prawie całydzwięk wyrażał się silnymiwibracjami zbyt wolnymijednak, by rejestrował je naszzmysł słuchu, chociażpowodujący drżenie całego ciała.Ten niesłyszalny łoskotnapawał mnie najbardziejnieprzyjemnym uczuciemniepokoju, jakie można sobietylko wyobrazić.Nigdy jeszcze nie spotkałemsię z takim zjawiskiem.Przecieżenergia mojego dotknięcia musiałabyć szczątkowa.Jak zatem mogłaprzekształcić się w tak potężnąwibrację? Nigdy nie udało mi sięzrozumieć tego do końca.Przypuszczam jednak, że pod ziemiąznajdować się muszę potężne zródła energii.Być może istnieje sposób nawykorzystanie ciepła magmypoprzez przetwarzanie niewielkiejjego części w dzwięk.Pierwszestuknięcie mogłoby wtedy służyćuwolnieniu dodatkowej energiidzwiękowej - coś w rodzajusonicznego lasera, lub jeślizastąpimy słowo światło słowem dzwięk , raczej dzwięksera .� Nie słyszałem dotądo czymś takim - zauważyłem zpowątpiewaniem.� Ośmielam siętwierdzić, że nie mógł pan słyszeć - powiedział znieprzyjemnym uśmiechem.-To coś, o czym nikt jeszcze niesłyszał.Specyficznakombinacja pewnych ruchówtektonicznych doprowadziła dostworzenia naturalnegodzwięksera.Jest to coś, coprzypadkiem mogło sięwydarzyć, być może raz namilion lat, a nawet wtedy wjednym tylko miejscu na całejplanecie.Być może jest tonajbardziej niezwykły fenomenna Ziemi. � Widzę, iżzdumiewająco dużowydedukował pan z jednegouderzenia palcem - wtrąciłem.� Mogę panazapewnić, że jako naukowcanie zadowoliło mnie jednouderzenie palcem.Przeprowadziłem kilkadalszych eksperymentów.Spróbowałem silniejszychuderzeń, ale szybkoprzekonałem się, że wywołanytym łoskot może mnieprzyprawić o poważny uszczerbek na zdrowiu
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
W trosce o komfort korzystania z naszego serwisu chcemy dostarczaĂ Ci coraz lepsze usÄšÂugi. By mÄĹc to robiĂ prosimy, abyĚ wyraziĚ zgodĂ na dopasowanie treÄšÂci marketingowych do Twoich zachowaĚ w serwisie. Zgoda ta pozwoli nam czĂÂÄšÂciowo finansowaĂ rozwÄĹj ÄšÂwiadczonych usÄšÂug.
PamiĂÂtaj, Ěźe dbamy o TwojĂ prywatnoÄšÂĂÂ. Nie zwiĂÂkszamy zakresu naszych uprawnieĚ bez Twojej zgody. Zadbamy rÄĹwnieĚź o bezpieczeÄšÂstwo Twoich danych. WyraĚźonĂ zgodĂ moĚźesz cofnĂ Ă w kaĚźdej chwili.