[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.4.Wszelki byt stworzony w porównaniu z nieskończonym bytem Boga jest niczym.Jeśli więcdusza żywi skłonność do stworzenia, jest w oczach Boga niczym, bo miłość, jak mówiliśmy,nie tylko równa i upodabnia, ale poddaje kochającego rzeczy ukochanej.Nie może więc wżaden sposób taka dusza złączyć się z nieskończonym bytem Boga, bo niemożliwe jestzłączyć w jedno byt i niebyt.Używając przykładów możemy tu powiedzieć:a) Wszelka piękność stworzeń wobec nieskończonej piękności Boga jest największą brzydotą.Wyraża to Salomon w Księdze Przypowieści: Fallax gratia et vana est pulchritudo; Zwodniczy wdzięk i marna jest piękność (Prz 31, 30).Jeśli więc dusza przywiąże się dopiękności jakiegoś stworzenia, jest w oczach Boga największą brzydotą.Nie może wtedyprzeobrazić się w piękno, którym jest Bóg, gdyż brzydota nie może złączyć się z pięknem.b) Wszystkie wdzięki i powaby stworzeń wobec wdzięku Bożego są godne nawiększej odrazy isą marnością.Dusza więc, ubiegająca się za wdziękami stworzeń, jest w oczach Boga pełnabrzydoty i nie może się zbliżyć do nieskończonego wdzięku i piękna Bożego.Niezgłębionybowiem przedział jest pomiędzy największą szpetnością a największym wdziękiem.c) Wszelką dobroć stworzeń ziemskich w porównaniu z dobrocią Boga możemy nazwaćzłością, ponieważ tylko sam Bóg jest dobry (Ak 18, 19).Jeśli więc dusza więzi swoje serce wdobrach tego świata, staje się ona w obliczu Boga największą złością.I tak jak złość nie łączysię z dobrocią, nie może taka dusza połączyć się z Bogiem, który jest największą dobrocią.d) Wszystka mądrość świata i zdolności ludzkie w porównaniu z najwyższą mądrością Bogasą wielkim głupstwem.Mówi o tym św.Paweł w liście do Koryntian: Sapientia huius mundistultitia est apud Deum; Mądrość świata tego głupstwem jest u Boga (l Kor 3, 19).80 5.Dusza posługująca się swą mądrością i zdolnościami na drodze do zjednoczenia zMądrością Boga jest w oczach Jego pełna głupoty i daleka będzie od Jego Mądrości.Zmądrością bowiem głupota nie może się zespolić.Toteż mówi św.Paweł, że taka mądrość jestcałkowitą niewiedzą i że w oczach Boga ci, co uważają się za mądrych, głupimi są: Dicentesenim se esse sapientes, stultifacti sunt; Podając się za mądrych, głupimi się stali (Rz l, 22).Ci tylko nabywają mądrości Bożej, którzy jak dzieci nic nie wiedzące, wyzbywszy sięmądrości swojej, z miłością służą Stwórcy.Tej to mądrości naucza św.Paweł, pisząc doKoryntian: Si quis yidetur inter vos sapiens esse in hoc saeculo, stultus fiat ut sit sapiens.Sapientia enim huius mundi stultitia est apud Deum; Jeśli kto między wami uchodzi zamędrca na tym świecie, niech się stanie głupim, aby był mądrym.Mądrość bowiem światatego głupstwem jest u Boga (l Kor 3, 18-19).Dusza zatem, chcąc dojść do zjednoczenia zmądrością Bożą, musi raczej iść przez niewiedzę niż przez wiedzę.e) Wszelka władza i wolność świata w porównaniu do wolności i potęgi ducha Bożego jestsłużalstwem, uciskiem i niewolnictwem.6.Dusza, która wzdycha do godności lub innych urzędów, do swobody w swoichpożądaniach, ze strony Boga jest uważana i traktowana nie jak wolne dziecko, lecz jaknędzny niewolnik i jeniec, a to dlatego, że nie przyjęła Jego świętej nauki. Kto jestwiększym pośród was, niech będzie jako mniejszy (Ak 22, 26; Ak 9, 48), a kto jest mniejszy,ten jest wielki.Nie może ona dojść do tej królewskiej wolności ducha, którą się zdobywa wboskim zjednoczeniu.Bo jakież jest towarzystwo niewoli z wolnością? Wolność nie możebyć udziałem serca poddanego stworzeniom, gdyż jest ono sercem niewolnika.Wolność możeprzebywać tylko w sercu wolnym, które jest sercem dziecka.Z tej to przyczyny zażądałaSara, by mąż jej Abraham oddalił niewolnicę i jej syna, gdyż nie może być dziedzicem synniewolnicy ze synem wolnej (Rdz 21, 10).7.f) Wszystkie rozkosze i przyjemności, jakie wola znajduje w stworzeniach są największymutrapieniem, męczarnią i goryczą wobec tej rozkoszy, jaką jest Bóg.Kto więc im oddaje sweserce, staje się godny w oczach Boga największych utrapień, męczarni i (s.156) goryczy, ajako taki nie może zakosztować rozkoszy wypływającej ze zjednoczenia z Bogiem.g) Wszystkie bogactwa i chwata stworzenia są ubóstwem i nędzą wobec tego bogactwa, jakimjest Bóg.Jeśli więc dusza kocha je i posiada, staje się bardzo uboga i nędzna w oczach Boga inie może posiąść tych bogactw i chwały, jakie spływają na duszę w przeobrażeniu się wBoga.Wielka jest bowiem przepaść pomiędzy nędzą i ubóstwem a najwyższym bogactwem iprzepychem.8.Mądrość Boża, litując się nad duszami, które się same poniżają, szpecą, czynią nędznymi iubogimi, kochając to rzekome piękno stworzeń - woła w Księdze Przypowieści: O viri, ad vosciamito, et vox mea ad filios hominum.Intelligite parvuli astutiam, et insipientesanimadyertite.Audite, quia de rebus magnis locutura sum.I dalej mówi: Mecum sunt divitiaeet gloria, opes superbae et iustitia.Melior est fructus meus auro et lapide pretioso, etgenimina mea argento elec-to.In viis iustitiae ambulo, in medio semitarum iudicii, ut ditem81 diii-gentes me, et thesauros eorum repleam: O ludzie, do was wołam, a głos mój do synówczłowieczych! Zrozumiejcie, maluczcy, przezorność, a głupcy uważajcie! Słuchajcie, bo owielkich rzeczach mówić będę.Przy mnie są bogactwa i sława, pyszne majętności isprawiedliwość.Lepszy bowiem jest owoc mój niż złoto i kamienie drogie, a plony moje niżsrebro wyborne.Po drogach sprawiedliwości chodzę, w pośrodku ścieżek sądu, aby ubogacićtych, którzy mię miłują i skarbce ich napełnić (Prz 8, 4-6; 18-21)
[ Pobierz całość w formacie PDF ]